“استیو جابز: مرد داخل ماشین”، ساخته الکس گیبنی عنوان مستند جدیدی در مورد استیو جابز، یکی بنیانگذاران شرکت اپل است. فیلم حقایقی از جنبه های مختلف زندگی جابز را به دقت، بی طرفانه و بدون هیچ هراسی به تصویر می کشد. آلکس گیبنی، مستندساز آمریکایی که قبلا فیلمهایی درباره ساینتولوژی (علم گرایی) و ویکیلیکس ساخته است، می گوید این مستند را ساخته تا تضادهای درونی شخصیت جابز را به تصویر بکشد، زیرا خیلی ها از وی یک قدیس ساخته اند.
وی می افزاید: “به نظرم، جابز در تصور ما شخصیتی افسانه ای است، به همین دلیل هم خیلی مهم شده است. درک و فهمیدن او اهمیت دارد، برای اینکه در شناختش دچار اشتباه نشویم. جابز هم کارهای خوب دارد و هم کارهایی که چندان خوب نیست. مردم فکر می کنند که به خاطر موفقیت های جابز باید تلاش کنند مثل او باشند. من امیدوارم اینطور نشود، به نظر باید از برخی از کارهایش تقلید کنیم و نه از همه کارهایش.”
فیلم با واکنش مردم نسبت به مرگ جابز در سال ۲۰۱۱ شروع می شود. سپس با استفاده از تصاویر آرشیوی، چهره ای متفاوت و گاه نه چندان جذاب را از مدیر عامل سابق شرکت اپل نشان می دهد.
فیلم شامل مصاحبه های جابز با همکاران سابقش است. در فیلم باب بلویل، مهندسی را که در ساختن کامپیوتر مکینتاش نقش داشت، می بینیم. بلویل با بازگویی داستان سختی ها و اثراتی که شرکت اپل در ازدواج و جنبه های دیگر زندگیش داشته است، به گریه می افتد. لیزا برنان-جابز، دختر جابز هم از پدری سخن می گوید که دور از دسترس و خسیس بوده است.
فیلم “استیو جابز: مرد داخل ماشین” بدون کمک کمپانی اپل ساخته شده است و این شرکت هم تمام وقایع فیلم را تأیید نمی کند.
الکس گیبنی در این باره می گوید: “اپل از این فیلم زیاد راضی نیست، اما از آغاز راضی نبود. همان اول سراغشان رفتم و از آنها تقاضای همکاری کردم. به من گفتند که منابع لازم برای همکاری را ندارند که برای من خنده آور بود چون اپل ثروتمندترین شرکت دنیاست.”
گیبنی می گوید که امیدوار است که بیننده فیلم متوجه شود که محصولات شرکت اپل، مصرف کننده را مثل خود جابز منزوی و از بقیه دور می کند. “فیلم استیو جابز، مرد درون ماشین” روز چهارم سپتامبر به شکل محدود در سینماهای آمریکا روی پرده رفته است.
گیبنی در سال ۲۰۰۷ به خاطر فیلم مستندش “سفر با تاکسی به تیرگی ها” که موضوع اصلیش شکنجه در عراق بود جایزه اسکار گرفت.