طبیعت بی جان
طرح، استعاره ای است از طبیعت و بازنمایی آن در بستر پروژه که نمود زیبایی شناسانه مناظر دوردست شهری مشهد که به کوه ها و تپه ها ختم می شود به منصه ظهور رسیده است.
با توجه به رویکرد فرهنگی پروژه، فضای خِردسرا نیاز به مکانی جهت تفکر و تولید اندیشه است که از اتمسفر فضای کوهپایه ای با حس حضور انسان آمیخته شده مورد طراحی قرار گرفته است. همانطور که مناظر طبیعت، خاستگاه حضوری است که به شکلی بی واسطه عامل خِرد و اندیشه انسان را در بستر خود به وجود می آورد، در طول تاریخ و با توجه به گزاره های روان شناختی این حس حضور انسانی در آن عامل مهمی در به وجود آوردن استعاره های ذهنی است. لیکن در پروژه سعی شده تا با نزدیکی و باز اندیشی بین انسان و طبیعت، حس حضور شهروندی را بیش از پیش در اذهان عمومی جلوه گر کند.
فرم پروژه که انتزاعی از فرم های طبیعی کوه ها هستند بر روی زمین قرار گرفته اند و انعکاس آنها در پایه خود که به رودها می رسند نیز در فرم اثر به پایین تر از سطح زمین و انعکاسی از فرم بالایی خود به وجود آمده تا هرچه بیشتر بتوان ارتباط نزدیکی با طبیعت شهری برقرار کند و تبدیل به فضایی جهت خلاقیت های فکری و کارگاهی شود.
در نهایت تپه هایی نیز به شکل طبیعی در سطح منفی و همچنین دو تپه دیگر در مرکزیت دو حجم قرار گرفته است تا فضایی برای استراحت و منظرگاهی به اطراف شهر باشد.