تایپولوژی خانه، با مطالعات و شناخت از زمینه، گونه‌ی گذشته‌اش و ارتباطش به عنوان یک جز با شهر و اقلیم، به مانند موجودی برونگرا که اجزا و عناصرش کلاژ گونه در ارتباط باهم هستند مورد خوانش قرار گرفت. حال سؤالی مطرح می‌شود که چگونه می‌توان روایتی دیگر از ویلا در مقابل گونه‌ی گذشته خود قرار داد؟ آیا در یک پروژه معاصر، روابط فضاها می‌توانند در تعامل با گونه‌ی گذشته خود، بازطراحی شوند؟ موضوع این پروژه طراحی ویلا در زمینی به مساحت 700 متر مربع است. این سایت در شهرک سیکاس واقع در منطقه سیسنگان قرار دارد که از شمال و جنوب همسایگی داشته و از غرب همجوار شالیزار می باشد. در قدم اول برنامه‌ى ويلا را تعريف كرده و در لایه سازماندهی، به صورت مجزا و جداگانه در دو فضای عمومی و سه فضای خصوصی با امکانات مستقل آن را معرفى ميكنيم. فضای عمومی پروژه به واسطه‌ی یک انفصال به دو بخش در دو تراز تقسیم می‌شود. بخش خصوصی نيز، کلبه‌هایی برش خورده رو به منظر اطراف هستند که در دو تراز و با فاصله از يكديگر، به شكلى جداگانه و مستقل جانمايى مي‌شوند.
پروژه از سطح زمین جدا شده و سطح اشغال زمين در حياط به فضای استخر و فضاى مهمانى كه مانند یک جزیره در میان استخر قرار گرفته است، اختصاص داده مي‌شود.در نهایت با گسستى در بين بخش عمومى خانه و واحدهاى خصوصى، حیاطى در لایه‌ای میانی ايجاد شد. بدين صورت لايه برنامه معرفى مي‌شود. عناصر و اجزای عملکردی (دسترسی‌ها، سازه و تأسیسات) هم خود را به صورت نمایان (expose) تعریف می‌کنند. بدین گونه با روی هم انداختن دو لایه‌ی برنامه و عناصر روابط پروژه شکل می‌گیرد. فاصله‌ها در پروژه به کمک معضلات زمین که از شمال و جنوب بواسطه‌ی همسایگی بسته شده است می‌آیند و همچنین مسئله نورگیری و رطوبت منطقه را حین ایجاد حریم پاسخ می‌دهند. در واقع ما در این پروژه با ایده‌ی انفصال و حل لایه‌های عملکردی، در جهت ارائه ساختارى ديگر از تايپ عمومى ويلا هستیم.