ساختمان نگهبانی شهرک صنعتی سدید به درخواست مدیریت این شهرک مبنی بر طراحی فضایی برای استقرار نگهبان شهرک جهت نظارت بر ورود و خروج های روزانه و حضور و نظارت کلی بر فضای شهرک در شب شکل گرفت ،فضایی که می بایست امکان سکونت تمام وقت یک نفر را فراهم می کرد. این شهرک نوپا در فاصله سه کیلومتری از شهر کرمان واقع شده است و همین موقعیت قرارگیری در خارج از شهر شرایطی را ایجاد می کرد که برای مدیریت شهرک به عنوان کارفرمای پروژه مسئله بود از جمله خارج بودن فضای نگهبانی از نظارت های "غیر رسمی" معمول اینگونه فضاها در محدوده های شهری که مرتفع کردن آن از طریق استراتژی هایی در طراحی از خواسته های کارفرما بود. 

این شرایط و مسیر پاسخ به آن از ابتدا این وسوسه را در ما برای جستجوی پاسخی تجربی به این پرسش که "چگونه می شود در ساختار عمقی ساختمان نگهبانی به عنوان یک ساختار و "گونه نظارتی" تاریخی نفوذ کرد و از درون آن را تغییر داد؟" ایجاد کرد.

از آنجا که هندسه "دایره" به عنوان هندسه "تاریخی اعمال نظارت" بیشترین ظرفیت را برای نظارت و "دیدن" با بیشترین بازدهی و کمترین انرژی و نیروی انسانی تامین می کرد به عنوان هندسه کلی پلان انتخاب شد در مرحله بعد پاسخ به نیازهای فیزیکی در دو حوزه کلی "فضای کار" و فضای "نیمه سکونتی" مطرح بود که شامل نیاز های اولیه سکونت مثل فضاهایی برای خواب و استراحت ، پخت و پز ،شستشوی ظروف و سرویس بهداشتی  بود ، در جانمایی این برنامه ها از آنجا که فضای سرویس بهداشتی لاجرم بخشی از فضا را اشغال می کرد بعد از استقرار آن در بخش شرقی پلان این ظرفیت ایجاد می شد تا از فضای بام آن به عنوان فضای خواب و استراحت استفاده شود و عملا فضای داخل بدون تفکیک عمودی به یک فضای "یکپارچه" با یک نیم طبقه تبدیل شد و باقی نیازهای برنامه در طبقه همکف با فضای باقیمانده به عنوان فضای کار ترکیب شد .در مرحله بعد و اعمال گشودگی های نظارتی اولیه، از طریق رادیکال کردن خود ایده نظارت و "دید حداکثری" در نهایت با ایجاد "شکاف سرتاسری" در بدنه ساختمان که امکان دید حداکثری به بیرون را فراهم می کرد، عملا مفهوم "درون" و در نتیجه ایده دیدن بدون دیده شدن"ملغی شد" و ساختمان به فضای نیمه بازی تبدیل شد که بواسطه شکل شکاف در عین اینکه فضای عریانی نبود و کم وبیش از پرایوسی لازم برخوردار بود اما به طور غیر رسمی قابل کنترل و نظارت بود و این اتفاق به ایجاد شکافی در ایده تاریخی/کالبدی نظارت منجر شد که نسبت خطی و یکطرفه "نظارت کننده" و "نظارت شونده" را به یک سیکل "چرخشی" دو طرفه تبدیل کرد.لذا این ملغی شدن مفهوم درون باعث شد تا بنا بیش از آنکه نسبتی بین "درون" و "بیرون" باشد همچون "استوانه شیشه ای" به نسبتی بین "بیرون" و "بیرون" تبدیل شد.از طرفی آنچه عملا در محصول نهایی اتفاق افتاد تبدیل فضای مرسوم نگهبانی به نوعی "هوم/آفیس" است که در مقیاس کوچک همچون "کپسول زیستی" در فضایی کمینه  امکان کارو سکونت را به طور همزمان فراهم کرده است ، تجربه زیست یک نفره در فضایی "میانه"، میانه "بیرون" و "درون"...