زمین پروژه مرکز تحقیقات فطروسی حاصل تجمیع قطعات ۹۸/۳ و ۹۸/۴ پارک فناوری پردیس می باشد. جائی که محل تجمع و تمرکز شرکت های صاحب فناوری در حوزه های مختلف از جمله الکترونیک است و قرار است با امکانات و تسهیلات خاص، زمینه تمرکز آنها را در حوزه تخصصی خود فراهم کند. هرچند در عمل به گونه ای خاص از سوداگری زمین و ملک و عرصه ای برای نمایش پروژه های ساختمانی شده است. از طرفی پارگینک ها به فضای کارگاهی تبدیل
می شوند، از سمت دیگر کارفرمایان برای نمایش ساختمانهای خود دست به هرکاری می زنند و به هر قیمتی نیاز به تمایز را ارضاء می کنند. تجمیع دو قعطه زمین ۲۵×۲۰ که از بر ۲۰ متر از جنوب و شمال به هم می رسند، سطح اشغال مشخص (۳۰٪) و اجبار طرح فرادست به تولید امتداد بدنه های کوچه های شمالی و جنوبی، حجمی کشیده و خطی را در ساختمان بوجود می آورد؛ سعی کردیم با همسایه های شرقی و غربی که شرایطی مشابه داشتند (همسایه شرقی نامشخص بود) دیالوگ بوجود بیاوریم؛ دو حیاط در دو گوشهٔ جنوب شرقی و شمال غربی ایجاد کردیم که هندسه کل ساختمان را از خطی به S شکل تغییر داد. فضای میانی، ورودی را مشخص کرد که کیفیت مشابهی به نسبت شمال و جنوب ایجاد می کرد. بخش های کوچکتر شمالی فضاهای با طبع اداری و فضاهای جنوبی با طبع یکپارچه سازماندهی شدند. زیرزمینی که سطح
اشغال ۸۰٪ دارد و برای پارکینگ پیش بینی شده است، تبدیل به فضای کارگاهی پروژه شد.

عکس: پرهام تقی اف