پروژه خاصیت ها و لایه های متنوع و بعضا متضادی دارد، این لایه های متنوع، چالش هایی حین طراحی ایجاد کردند که پاسخ به آنها از طریق معماری، فرایند طراحی پروژه را رقم زد. 

معماری به مثابه لند اسکیپ یکی از ایده های اصلی پروژه بوده است. پوسته ای زبانْ مانند با پوشش سبز، تبدیل به محل نشستن و شکل گیری تعاملات اجتماعی مردم خواهد شد؛ یک پارک محلی فوق العاده کوچک مقیاس، نمونه ای از این تلاش را می توان در خانه "تاناکاوا از آثار " کازو شیناهورا "، " پاویون" ساخته نشده دفتر معماری " ام وی آر دی وی " برای گالری سرپنتین مشاهده کرد، پوسته با پوشش سبز بیرونی منظر محله را تغییر خواهد داد و یک لایه بصری تازه به محیط اضافه خوهد نمود.

برای بالا رفتن از این پوشش سبز یک لایه الحاقی پلکان لازم بود تا دسترسی به بخش های مختلف پوسته را فراهم نماید و ما را به میدان عمومی طراحی شده روی بام برساند. نمونه های زیادی از این نحوه ی برخورد هم وجود دارد که از میان آن ها میتوان به " پله تا کریتریون " از طرح های " ام وی آر دی وی" اشاره کرد. این پوسته و جرز سبز حائل و مرزی، میان زندگی خصوصی و عمومی ایجاد می کند، تعامل این دو کیفیت در کنار یکدیگر نیز از اهداف مهم این پروژه بوده است که تا حدودی در طراحی به آن پاسخ داده شده.
پوسته سبز توانسه جدا از تغییر منظر بصری محله، فضای آمفیْ تئاتر مانندِ خیلی مختصری که در تراز همکف ایجاد شده است را نیز در خود جای دهد که، عملا، پاسخی است به ایده شهرسازی داخلی البته در مقیاس فوق العاده محدود و خُرد و البته این جرز سبز بخش مسکونی را نیز به صورتی فوق العاد فشرده در خود نهان دارد.

آمفی تئاتر داخلیِ حبابی شکل، که همچون یک رحم عمل می کند و می تواند بخشی از حوزه عمومی را در خود جای دهد مابه ازای داخلی و درونی حیاط عمومی روی بام طرح است که نسخه های بزرگ مقیاس اش را می توان در "مارکت هال" از "ام وی آر دی وی" مشاهده نمود.

استفاده حداکثری از فضا و به حداقل رساندن دور ریز فضایی و در عین حال سخاوتمند ماندن نسبت به فضای عمومی در این پروژه تا حد توان عینیت پیدا کرده است. در این پروژه خُردْبرنامه هایی زیاد با وسواس و ظرافت جا داده شده است که بنظر می رسد جانمایی شان در چنین مقیاسی امکان پذیر نیست. این تلاش را شاید بتوان از نظر بصری با نقاشی "اتاقِ یادگیری " از " رنه مگریت " قیاس کرد، تلاشی سورئالیستی برای جادادن یک سیب فوق العاد بزرگ درون یک اتاق کوچک، این قیاس از این رو صورت می گیرد که یاداوری کنیم ریشه های مفهومی لایه هایی از پروژه وامدار حوزه های فکری بیرون معماری است.

همین موضوع فشردگی سبب ساز تاکید بر کپسول های زیستی به عنوان امکانی برای زیست گردید که خود بیانگر وامداری طرح به معماری پروژه هایی همچون "برج کپسولی ناکاگین" از آثار "کیشو کرو کاوا" نیز می باشد.

نهایتا می توان گفت؛ طرح مجموعه مسکونی "سیب در اتاق" ترکیبی است از لایه های متنوع تاریخ معماری و بیرون از ان که پر طرفدار هم نبوده اند، اما به تاثیرگذاری شان کمتر می توان شک داشت حتی اگر به سبب رادیکال بودن عمرشان کوتاه بوده باشد.