پدیده ی کودکان خیابانی از آسیب‌های اجتماعی است که علاوه بر کودکان و نوجوانان یعنی سرمایه‌های آینده جوامع، خود جامعه را نیز با زیان‌های فراوانی روبرو ساخته است. از این‌رو، توجه به این پدیده و شناخت ابعاد گوناگون آن به منظور تشخیص علل و عوامل موثر بر آن و ارائه‌ی راهکار‌های علمی و عملی، زمینه را برای کاهش آن فراهم می‌سازد. می توان گفت که کودکی، سراسر زندگی آدمی را می سازد و آنچه که در ساخته شدن کودکی تأثیر بسزایی دارد محیطی است که کودک در آن بالیده می شود؛ در این راستا تلاش برای اسکان کودک خیابانی و تأمین نیازهای او و امکان آموزش ضروری به نظر می رسد. هم چنین با شبیه سازی این بستر به آنچه کودک در آن سنین نیازمند آن است می توان سرپناهی نو پدید آورد تا همانی باشد که کودک بی سرپناه در جستجوی آن است.