کانسپت اولیه طرح در برقراری ارتباط اجتماعی میان سالخوردگانی است که در خانه سالمندان زندگی می کنند با سایر اقشار و محیط اجتماعی. چیزی که در حال حاضر در این محیط ها کمتر به چشم می خورد. فرد سالمند به برقراری روابط اجتماعی با سایر اقشار، به ایجاد حس مسئولیت پذیری، به شناخت بیشتر و بهتر جایگاه خود در جامعه، به درک اهمیت خود در جامعه به عنوان وجودی تاثیرگذار و در نتیجه به مواجهه با بحرانی که با آن دست و پنجه نرم می کند، نیاز دارد. سالمند نباید حس کند که در پشت دیوارهایی در جایی زندانی شده است. انتخاب موقعیت سایت در محدوده ای که در اطراف آن فضاهای فرهنگی مختلفی نظیر کتابخانه، سینما و ... وجود دارد، از این روست که اقشار مختلف جامعه در ساعاتی از روز به طور مداوم در اطراف سایت به انجام فعالیت های روزمره خود می پردازند و از این پتانسیل می توان  به گونه ای مفید در جهت ارتقاء کنش اجتماعی میان سالمند و سایر اقشار استفاده کرد. برداشتن دیوارها از میان او و جامعه از مهمترین اقدامات لازم در ایجاد حس زندگی در اوست. او نمی خواهد خود را در جایی دور افتاده ببیند که باید برای تمام شدن دوران سالخوردگی خود روزشماری کند. نکته اینجاست که برداشتن دیوارها به معنای عدم نظارت بر رفت و آمد سالخوردگان و عدم نگهداری و مراقبت از آنها نیست، مسلماً خانواده هایی که سالمندان خود را به این مراکز می سپارند، در وهله اول به تضمین امنیت آنها نیازمندند. این رفت و آمد ها و باز بودن محوطه اطراف در ساعاتی مشخص از روز و تحت نظارت مسئولان صورت خواهد گرفت. هدف از این کار حضور افراد مختلف در سایت خانه سالمندان است که منجر به کنش اجتماعی شود. قرار گرفتن فضاهایی خدماتی مانند کافه و رستوران و بانک و ... در راستای کشش افراد به سایت، برگزاری همایش ها و گردهم آیی ها و کلاس های مختلف در شکل گیری این مهم تاثیرگذار خواهند بود. از طرفی ایجاد حس امنیت و آرامش برای ساکنین بسیار حائز اهمیت است و ارتباط با محیط اطراف نباید در زندگی سالمندان اختلالی ایجاد کند. از این رو سلسله مراتب فضایی از وجود فضاهای خصوصی، به نیمه خصوصی و در نهایت به عمومی می رسد که این دیالوگ اجتماعی در بخش عمومی برقرار خواهد شد.