سال هاست معماران در تلاش تصور دنیای معماری در آینده ی بشر هستند. با این حال بعید است که آن ها به همان اندازه که پاتریس ورمت، طراح تولید فیلم dune رویا های آینده را در سر می پروراند درگیر این خیال شده باشند. این فیلم بر اساس نیمه ی اول کتاب فرانک هربرت که در 1965 نگاشته شده، به کارگردانی دنیس ویلنوو ـ کارگردان blade runner 2049  ـ داستانی حماسی را روایت می کند که در بیست هزار سال آینده اتفاق می افتد و سیارات متعددی را در بر می گیرد.

در ابتدا ممکن است چنین به نظر بیاید که فیلمی مانند dune به شدت به جلوه های ویژه متکی است. اما ویلنوو تیم را به گونه ای مدیریت کرد که تا جای ممکن جهان فیلم به صورت حقیقی خلق شود. ورمت، طراح تولید فیلم، در مصاحبه با "آرکیتکچرال دایجست"می گوید "رویکرد دنیس همواره این است که تا حد ممکن ست های فیلم برداری همه جانبه ای داشته باشد." و برای تحقق این امر آن ها به صحنه ی عظیم صدای استودیو origo در بوداپست بازگشتند.

جایی که پیش از این ویلنووْ بلید رانر  را در آن فیلم برداری کرده بود. اینجا جایی است که آن ها فضای داخلی بزرگ اما اسپارتی کاخ ها را در سه سیاره متفاوت خلق کردند. کالادان، سیاره ی اصلی شخصیت پل آتریدس (تیموتی شالامی) و والدینش، دوک لتو (اسکار آیزاک) و لیدی جسیکا (ربکا فرگوسن). آراکیس، خانه ی صحرایی مردمی به نام فریمن. جایی که خانواده ی آتریدید زمانی که کنترل استخراج یک منبع طبیعی ارزشمند به نامspice  به آن ها واگذار می شود به آن نقل مکان می کنند. و در نهایت گیدی پرایم، خانه ی خاندان شیطانی هارکونن.

ورمت به دنبال سرنخ هایی در مورد این که معماری هر منطقه باید چگونه به نظر برسد به کتاب بازگشت و پس از بررسی آن به این نتیجه رسید که محیط های طبیعی در هر سیاره می توانند به طرح ریزی برای معماری آن کمک کنند. به عنوان مثال در شهر آراکین در سیاره ی آراکیس (که بومیان آن را به عنوان dune  می شناسند)، ساختمان ها زاویه دار هستند؛ به طوری که بادهایی با سرعت 750 کیلومتر در ساعتی که در کتاب توصیف شده است می توانند روی آن ها سر بخورند. ساختمان ها از سنگ ساخته شده اند و به جای پنجره های بزرگ نورگیر هایی زمینی در پاسخ به گرمای شدید منطقه طراحی شده است.

سبک های متفاوت معماری بر آنچه که از آراکین می بینیم تاثیر گذاشته اند که از جمله ی آن ها پناهگاه های جنگ جهانی دوم، زیگورات های بین النهرین، اهرام مصر و آزتک، معماری برزیل، بروتالیسم و حتی سوپراستودیو های طراحی جمعی ایتالیایی در دهه های 1960 و 1970 بوده است.

با این حال اما ورمت مصمم بود فضای "تل ماسه" به گونه ای باشد که تاکنون دیده نشده. در طول هفت ماهی که او بر روی طراحی مفهومی فیلم کار می کرد همه چیز را به پسر 16 ساله اش نشان می داد تا مطمئن باشد او را به یاد فیلم یا بازی ویدیویی خاصی نمی اندازد.

یکی از عناصری که از اهمیت ویژه ای در طراحی برخوردار بود، پرنده کوپتر ها ornithopters  بودند. وسایل نقلیه ی هلیکوپتر مانندی که شخصیت های فیلم برای رفت و آمد از آن استفاده می کردند. "باید به قدری واقعی به نظر می رسیدند که بیننده باور کند پرواز در آن ها بی خطر است و در برابر باد مقاومت دارد." دو نمونه از این هلیکوپتر ها برای فیلم ساخته شد و تنها بال های متحرک سنجاقک وار آن با استفاده از جلوه های ویژه به فیلم اضافه شدند.

"ما اطمینان حاصل کردیم که همه ی ارابه های فرود به درستی حرکت کنند." دیدن این دستگاه ها که از مجاورت یک کرم شنی بزرگ که تهدید به بلعیدن آن ها می کند، می گذرند، یکی از از نکات برجسته ی فیلم است و اگر چه هیولا ها دست ساز هستند، اما مناظر خشک و خشنی که از آن عبور می کنند جلوه های ویژه اند.

نما های بیرونی فیلم در نقاط مختلف جهان فیلم برداری شده است. نروژ برای فیلم برداری پلان های مربوط به کالادان مکان مناسبی بود. ابوظبی با آسمان سفید و تپه های شنی بزرگ اش نقطه ی مناسبی برای آراکیس بود. ورمت در این باره می گوید "این جا مادر همه ی بیابان هاست."

وادی روم و اردن برای فیلم برداری از مناظر صخره ای مناسب بودند و صحنه های اضافه تر در منطقه ای در مرز اردن و اسرائیل فیلم برداری شدند. فضایی که سابق بر این تنها برای تمرین های نظامی استفاده می شد. نیک الیور، مدیر لوکیشن می گوید "این ماسه ها بکر هستند و کسی بر روی آن ها راه نرفته است. تپه های شنی در بیابان رها شده اند و دائما نیز در حال تغییر هستند." هرچند این امر خود فیلم برداری را دشوار می کند اما نما هایی نفس گیر را نیز ارائه می دهد که از بهترین بخش های فیلم هستند.