زندان های پیرانزی مجددا منظر شهری را می پوشانند. دیستوپیایی که بر فراز شهر می گسترد اشکارکننده یک وضعیت پارادکسیکال ناتمام خواهد بود. شهر متروک، تقریبا خالی از حیات، در ویرانه ها گم می شود. دوربین بی انکه اشاره ای به چرایی حدوث این وضعیت داشته باشد با ترس و اضطراب میان مخروبه ها حرکت می کند. جایی در گذشته شهر توسعه و دگرگونی را تجربه می کرده است. جرثقیل ها و داربست ها نشان از پروژه های عظیم در دست ساخت داشتند، اما حالا گویی همه چیز یخ زده است و شهر ناتمام رها شده تا در طول زمان ارام ارام فروریزد و به مخروبه ای بدل شود. بازماندگان شاهد پایان و مرگ پایتخت می باشند، گویی به نظاره باستان شناسی زنده شهر نشسته اند، گویی اخرین روزهای پمپی را به نظاره نشسته ایم؛ پروژه مگالومانیا یا خودْ بزرگْ پنداری ما را به مشاهده ی برج بابل سرمایه داری می برد.

مگالومانیا شهر را در قامت یک فرایند ساخت و ساز کلان تحریر می کند، محیط مصنوع در قامت یک لابیرنت معماری که هم ناتمام مانده، هم ناقص و منهدم شده تبیین می شود. مگالومانیا پاسخی است به ان حالتی که تحت شمول ان سرمایه و برساخته های انسانی خود را درگیر پیشرفت می کنند تا به شکوهمندی برسند.

لندن گم شده زیر لایه هایی از گرد و غبار و ساختمان های شاخصی که به رشتهْ خانه هایی قابل تغییر تعلق گرفته. در این فیلم کوتاه شهر به عنوان مرکز تمرکز جمعیت، تبلور فرهنگ، معماری، سرمایه و زیرساخت های کلان مقیاس مملو از ساختمان های ناتمامی است شبیه به شارد و برج الخلیفه. این پروژه کاونده شهر در قامت بستری بر زیبایی شناسی تغییر به مثابه زبانی مبهم است، که هم می تواند به کار پیشرفت بیاید و هم به کار سقوط.

فیلم که پروژه پایان نامه جاناتان گیلز از دانشجویان دانشکده معماری دانشگاه بارتلت می باشد، عمیقا از سطوح در هم درگیر، فاقد جهت و در هم گوریده ی زندان های جیووانی باتیستا پیرانزی الهام گرفته است، پروژه ای که معماری تخیلی از محیطی محبوس را به رخ می کشد. هندسه ای که به فضای درون مجموعه تو در توی زندان ها شکل می دهد هم از نظر مقیاس و هم از نظر محاط شدگی شان گنگ و مبهم اند، به طوریکه می توان گفت ساختشان غیر ممکن خواهد بود. برای مشاهده فیلم می توانید به اینجا مراجـــــــعه فرمایید.

اتووود پیش از این در استاکرِ دیوار از دفتر معماری وآی؛ انسان رانده شده، دیوارِ افسانه، ابژه های جا کن شده و معماریِ بیهوده و تبعید یا زندانیان خود خواسته معماری؛ رم کولهاس و هرمنوتیک دیوار در دوران حبس بزرگ به وضعیت های اخرازمانی و چگونگی تبلورشان در معماری پرداخته است، برای مشاهده ی مجموعه ای کامل تر از گزاره مشاده فرمایید ارمان شهرهای اتووود را.

ایمان رئیسی در مقاله میدان تهی نیز اشاراتی به فضا در اثار جیووانی باتیستا پیرانزی داشته است.

در مورد مخروبه ها نیز اتووود قطعه ای از نگاه والتر بنیامین را در والتر بنیامین و باستان شناسی وضعیت مدفون منعکس ساخته است.