|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
شب ها و سایه ها |
|
نویســـــــــــــــنده :
|
ثمیلا امیرابراهیمی
|
|
ناشــــــــــــــــــــر :
|
-
|
|
ســــــال نشــــــــر :
|
1391
-
فارســی
|
|
|
|
|
معرفی شده توسط: |
ندا باقری "دبیر تحریریه اتووود"
1392/08/06
|
|
بعد از پایان سفرها و نقاشی‌های جنگ و طبیعت، در جستجوی موضوع تازه‌ای کار به این نتیجه رسیدم كه نقاش براي پيدا كردن موضوع مناسب کارش، لازم نیست به نقاط خوش آب و هوا یا جاهاي دوردست و بِكْر سفر کند. چون واقعي‌ترين، امروزي‌ترين، زيباترين و زشت‌ترين چشم‌اندازِ زندگي ما در برابرمان گسترده شده است. هنگامي كه نقاشي‌هاي شهريم را آغاز كردم احساسم به فضاي زندگی روزمره‌ام بسيار منفي بود. جای تعجب نبود که چرا هنرمندان محیط زندگی خود را به‌عنوان موضوع کار انتخاب نمی‌کردند. تهران دیگر از بسياري جهات به شهری ناخوشايند، اضطراب‌آور و تحمّل‌ناپذیر تبدیل شده است. شهري بي‌نظم و خشن، چرك و خاكستري، با معماری غریب و دلبخواه و خيابان‌هایی که ديگر نه محل قدم زدن و تفريح و زندگي، بلكه تنها محل عبور سريع ماشين‌ها و آدم‌هايي است كه فقط براي كارهاي ضروري گذارشان به خيابان مي‌افتد. آن تهرانِ زیبای گذشته‌های دور، آنقدر در بزنگاه‌هاي تاريخي پوست انداخته و آنقدر بدون هيچ پرستاري واقعي پوست نو آورده تا به صورت اين هيولاي بیچاره و نخواستنی درآمده و اکنون شهري است كه در آن مدام بايد شاهد سلطه‌ی فلز و سيمان، حركت کُند و پايان‌ناپذير خودروها، هواي آلوده و فرار پرشتاب مردمي عبوس و گرفتار چون خودمان باشيم. اين ویژگی‌ها چهره‌ی تهران را غيرانساني، خشن و نادیدنی مي‌كند
******
از خود می پرسیدم چرا ما شهرمان را دوست نداریم و آن را موضوع کار خود قرار نمی‌دهیم؟ چرا نمی‌خواهیم یا نمی‌توانیم آنچنان که هستیم و زندگی می‌کنیم بیافرینیم؟ چرا از دیدن چهره‌ي واقعی خود می‌گریزیم؟ مگر نه این که به گفته تئوفيل گوتيه “زيبايي مدرن بر اساس پذيرش تمدن مدرن - آن چنان كه هست- پديد مي‌آيد” ؟
اما هدف من نمایش اشكال معمارانه و فضاي روزمره‌ي شهری به شیوه‌ي نقاشان واقعگرای اواخر دوره قاجار به ویژه کمال‌الملک و محمود خان صبا نبود؛ من در پسِ کالبد سنگین تهران، روح فرّار و دست نیافتنی آن را می‌جستم و می‌خواستم راز پنهان و زندگی درونی این شهر را کشف کنم.
از این رو اشكال و فضاهاي هندسی و معمارانه شهری را همچون كلمات و زباني تصویری براي اداي يك انديشه و مفهوم ذهنی به کار گرفتم تا بتوانم حقیقت یا زيبايي امروزي اين شهر را در نقاشي‌هایم نشان دهم.
در شرايطي كه دلزدگي و حتي بيزاري از چهرۀ مأنوس و آشناي شهر مانع از ديدن آن مي‌شد، خيرگي به شبِ شهر، عرصه‌ي تازه‌اي براي من گشود و شاید به مصداق اين ضرب‌المثل معروف كه“گربه در شب سمور مي‌نمايد”، چشمم با نگاهی تازه به اطراف گشوده شد، تهران برایم جان گرفت و شكلي متفاوت و دیدنی پیدا کرد و توانستم جسم و روح شهرمان را ببينم. آنگاه تهران، اين كاسه‌ي عظيم، اين بدن سنگين و خسته‌اي كه در پاي كوه‌هاي بلند گرداگردش خفته است، با آن آسمان چرك و صورتی كه به ندرت صاف و پرستاره مي‌شود، با آن ساختمان‌هايي كه بي هيچ نظم و ترتيب، گاه مدرن و امروزي، و گاه سنتی و روستايي در آغوش هم فرو رفته‌اند؛ در پرتوي نورها و چراغ‌هاي شبانه چهره‌اي غريب، مرموز و مملو از تناقض و هيجان به خود گرفت و تماشایی شد.
*******
وسعت و عمقی که استفاده از تکنیک کلاژ برای بیان مفاهیم پیچیده ایجاد کرده بود باعث می‌شد تا از ادامه‌ي نقاشی‌هایم به‌روال پیشین نیز خشنود نباشم. این ناخشنودی را بیش از هر چیز در بازنمایی تهران احساس می‌کردم. تهرانِ اواخر دهه‌ي هشتاد با اوائل دهه‌ي هفتاد بسیار متفاوت بود. نه تنها زندگی شهری به شکلی باورنکردنی گسترده و انباشت و اشباع شده بود؛ بلکه جهان ذهنی بسیاری از ما ساکنین این شهر هم به نحوی بازگشت‌ناپذیر دگرگون شده بود. هزارتویی که در آستانه‌ي دهه‌ی هشتاد تصویر مبهم آن را احساس کرده بودم و کلاژ را بهترین وسیله برای بیان آن می‌دیدم، در اواخر این دهه، واقعیتی انکارناپذیر شده بود که در آن زندگی می‌کردیم. از این رو در آخرین نقاشی‌های رنگ و روغنی این کتاب، کمی به عقب بازگشتم تا همان ترکیب‌بندی‌ها و فضاهای در‌هم پیچنده‌ي کلاژ‌های گذشته را در نمایش واقعیت پیچیده زندگی امروزمان به کار گیرم. بنابراین، فرا واقعی شدن برخی از نقاشی‌ها و کلاژ‌ها، نتیجه‌ي یک تصمیم آگاهانه یا انتخاب هنری نبود؛ بلکه در دو دهه‌ای که شکل‌گیری این کارها به درازا کشید، خودِ مفهوم واقعیت چنان گسترده و پیچیده شد که اینک تنها با افزودن صفت “مجازی” به واژه واقعیت، می‌توان تناقض‌های درونی آن را توضیح داد. اما این‌که آیا این نقاشی‌ها هنوز در زمره‌ی آثار واقع‌گرا به شمار می‌آیند و توانایی بیان زندگی کنونی ما را دارند یا نه، پرسشی است که بیننده خود باید به آن پاسخ دهد.
با توجه به تحولات اخیر، شاید بهتر بود متن قدیمی این کتاب نیز به‌‌روز می‌شد؛ اما تهران و همراه با آن جهان ذهنی ما در این فاصله با چنان شدت و شتابی تغییر کرده است که دیگر به سادگی توصیف شدنی نیست. به همین دلیل، شاید لحن نُستالژیک این نوشته‌ها و نقاشی‌ها، خودْ بیانگر تغییرات بزرگی باشد که در این دو دهه رخ داده است. با به پایان رسیدن دهه‌ي هشتاد، شهر ما تهران ـ این صدفی که در آن زندگی می‌کنیم ـ در پس بزک‌های هر دم تازه‌تر، احتضار خود را ادامه می‌دهد و بیش از پیش به نقطه‌‌ی انفجار و نابودی نزدیک می‌شود. با این همه شاید به خاطر تاریکی‌های شب که مهربانانه شرّها و زشتی‌ها را می‌پوشاند و شاید به خاطر چراغ‌ها و نورهایی که همچون ارواحِ نیک و درخشان برخی آدم‌ها قهرمانانه اطراف خود را روشن می‌کنند، تهران در شب همچنان جذاب و هیجان‌انگیز جلوه می‌کند. تا آن‌جا که در سال‌های اخیر بیش از پیش، نویسندگان و هنرمندان را به توصیف و تماشای خود برانگیخته است.
|
|
|
|
|
|
درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
|
|
|
|
|
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
|
|
Developed by Tryon Software Group
|