کتاب" طراحی شهرها "(design of cities) نوشته ی اِدموند بیکن(Edmund N. Bacon)اولین چاپ خودرا با انتشارات تامس وهودسن درسال1967 شروع کرد .ترجمه ی فارسی آن با نشر مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی ومعماری ایران ترجمه ی فرزانه طاهری به چاپ رسیده است.

ادموند باکن مدیر اجرایی برنامه ریزی شهری فیلادلفیا در بین سال های 1949 تا 1970 بود ودربسیاری از دیدگاه ها،نقطه ی مقابل رابرت موسس نیویورک بود. ایده های طراحی باکن چشم انداز فیزیکی پس از جنگ جهانی دوم فیلادلفیا ودیگر شهرهای سراسر آمریکای شمالی را شکل داد. اوتوانست خود را به عنوان یکی از شناخته شده ترین برنامه ریزان شهری در جریان فیلم "فرم ،طراحی و شهر "(1963) مطرح کند.

بزرگترین پیش فرض باکن در حرفه ی خود این بود که طراحی شهری یک هنر مردمی است و از این رو شهروندان می توانند روزانه درگیر این روند باشند.باکن این برداشت را به عنوان بخشی از یک روند دموکراتیک می بیند و "بازخورددموکراتیک "،نامی که او بر پیش فرض خود می گذارد، برای طراحان وبرنامه ریزان شهری  هم مهم است زیرا بااین بازخورد پلان ها می توانند به منظور برآوردن نیازهای مردم اصلاح شوند.

آن چیزی که از طراحی شهری یک هنرمردی ساخت ،چگونگی درک آن ها از فضا به عنوان یک تجربه ی حسی  بود وهم تجربه ی استفاده ی آن ها از فضاست.اظهارات خوب طراحی شهری باکن ، باید با آگاهی از فضا به عنوان تجربه ای حسی آغاز شود.

درکتاب "طراحی شهرها" باکن ،به شکلی ماهرانه پیش فرض خود را اثبات می کند که این آگاهی از فضا به عنوان تجربه ای حسی مراکز شهرها را به فضایی دلپذیر برای زندگی ،کار وبازی تبدیل می کندوما می توانیم از دریچه ی چشمان باکن ، شهرهای بزرگ را از دوره ی باستان گرفته تا قضاهای مدرن ببینیم.در این روند باکن ازکارهایی خیالی وغیر عملی وگاه انقلابی وهمچنین معماران و برنامه ریزان شهری  ازمیکلانژ ،سیکستوس پنجم ، سر کریستوفر رن گرفته تا لوکوربوزیه ،لوسیو کوستا واسکارنیمیر انتقاد می کند.در به تصویر کشیدن حمایتی برای این پیش فرضش که طراحی شهری یک هنر مردی ساخته وپرداخته ی آگاهی از فضا به عنوان تجربه ای حسی است،باکن از کار پل کلی(poul klee) به عنوان نمونه ای استفاده می کند تا بتواند تفکرات خود را بهتر بیان کند.

کتاب پر از عکس ها ، نقاشی ها، حکاکی ها وپلان هایی از شهرهای قدیمی ومدرن شده است ولی این کتاب فقط کلکسیونی از تصاویر نیست.باکن تصاویر را به منظور حمایت از پیش فرض خود درباره ی ایده های کلی در نظر گرفته شده درطراحی شهرهای بزرگ استفاده می کند.به عنوان مثال ،باکن باورش را اثبات می کند که طراحی فضایی که از آگاهی چگونگی کاربری آن فضا گرفته شده است مهم تر از طراحی ساختمان هاست .در واقع فضا در مقابل مجموعه ی هم زمان سیستم های حرکتی است که راه های پیاده ، اتومبیل ها وحمل ونقل عمومی باید،بر طبق نظریات باکن ، طراحی حال و رشد آینده ی فرم های شهری را باهم تحت تاثیر قراردهد وطراحی اکنون باید در جهت همان آینده باشد.