افرینش دوباره ی افکار متعارف
کافه ی موسکاو یِ برلين , ساختمانی تاريخي از سال هاي اوليه ي 1960 است که هم اکنون در حال نمايش هزاران تصوير از ساخته نشده هاي قديم براي مردم اين شهر است.این نمایش توسط معماري به نام کارستن کرون جمع آوري شده است و سعی دارد پروژه هاي ساخته نشده ي برلين به همراه شیفتگی افراطی معماران را درشهری با تاریخی این چنین قوی به نمایش بگذارند.
پروژه ها که بين سال هاي 1907 تا 1997 طراحی شده اند ،سعی در فهماندن تئوري هاي متفاوت با مثال های عینی و بیان انگاره هایی از محیط اطراف دارند .این طرح هاهمان خواسته های متعارف هستند که با نگاهی متفاوت دوباره خلق شده بودند و به خوبی توانستند با روش های معمارانه وپذیرفته شده ی زمان خود رقابت کنند
این پروژه ها براي معماران راهي بودند تا هويت جديدي براي شهري خلق کند که به طور ی چشم گير ، با اين نمايش به سوي شکست افکار واقعی خود پيش مي رود ؛ مانند نقشه ي ميس ون دروهه براي آسمان خراشي در فردريک استراس در 1921 .
بسياري از ايده هاي بصري به میان آمده اند تا بتوانند برليني ، که به علت اتفاقات متعدد تاريخي هرگز درک نشد را به همگان بفهماند . همانند ساختن و فرو ريختن ديوار برلين که مانع برنامه ريزي هاي ساختماني شد
.
تا کنون این نمايش راهي بوده است براي مشاهده و تصور چيزي که مي توانست باشد.شايد مرکز جديد معمار استراليايي ژوزف ماريا البريچ ساخته شده بود ويا اگر تصوير تبليغاتي شهر توسط لودويگ هيبر شيمر اجرا شده بود
.
جالبترين طرح ها آن هايي هستند که به عنوان ابتدایی ترین طرح های زمان خود طبقه بندی شده اند.براي مثال وارنر کالمورگن معمار 26 ساله ي آلماني (حلقه ي تيرگارتن) 1928 - با مسافت 14 کيلومتر-چهار مغازه که پارک معروف برلين را محصور کرده با ایجاد تغییراتی به يک محيط تفريحي تبديل کرده است
.
با وجود اينکه طرح ها قديمي هستند , ايده ها از رده خارج نيستند بلکه هنوز الهام بخش و مجذوب کننده اند
.
اينگبورگ وينسووکي نویسنده ی کتاب " شهري که هرگز وجود نداشت " در این باره می گوید
"
:طي سال ها و به خصوص پس از باز پيوست , برلين براي بسياري از معماران شهر روياها شده است.گذشته از اين ها شهر هاي زيادي نيستند که کسي در آن ها بتواند چنين گودال بزرگي در مرکز شهري با اين عظمت پيدا کند.حتي در قرن حاظر خيلي از آن گودال ها هنوز موجود هستند و ايده هاي فوق العاده اي را هنوز خواستارند. "