این بنا در سال 1936 برای میلیونر فرانسوی ادگار جِی.کافمن طراحی شد.بنا در بالای دره عمیقی در پنسیلوانیا قرار دارد که به (چراگاه خرس) معروف است.ساختمان مذکور از صفحه های بتونی طره ای تشکیل شده است که در هسته درونی که در سنگ های ساییده شده تعبیه شده جای گرفته است.لایه های افقی آن آزاد از حایل ظاهری بر روی آبشارها و حوضچه های جویبار بالا می آید.از کاربری دیوارها به طور کامل اجتناب می شود.جانپناه با پیش آمدگی ها و پنجره های شبکه مانند برای ارتقای هماهنگی های عمودی و افقی تعبیه شده است.در مقایسه با پرداخت صاف بالکانه های بتنی، فضای درونی دودکش از سنگ محلی که زمخت و صاف بود ساخته شده است.

بخش عمده فضای درونی به اتاق نشیمن بزرگی اختصاص دارد که با کارکرد خانه ی تفریحی تعطیلات تناسب دارد.جلوه های مربوط به نورافشانی های پاره پاره، شاخ و برگ های اطراف و آب جاری و گسترش افقی در همه ی جهت های میانی، تصویری دقیق از اصول کلی معروف رایت درباره یکپارچگی معماری و طبیعت ارایه می دهد.این نگرش برخاسته از تأثیر قالبی کلی ای بود که کنترل می شد، اما به هیچ وجه سخت و صلب نبود.در حالی که عناصر و بافت تناسبات جدیدی می یابد، ویژگی سبکی پویا، ضروری و همواره متغیری وجود دارد.فضاهای اطراف آبشار و جدارهای درختان همگی در این ترکیب به هم آمیخته اند؛ طبیعت و هنر به کار گرفته شد تا یکدیگر را کامل کند.به نظر می رسد در بنای آبشار دو عنصر طبیعی در زمینه ای از انتزاع تخیلی در هم تنیده شده است؛ طبقات سنگ که حدود ساختگاه را تعیین میکند و درخترها با ترتیب کارکردی تکیه گاهی، محیطی و بافتی.