هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاریی است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد اورد.

کریم رشید یکی از شناخته شده ترین طراحان محصولات مختلف در زمان خود است . در برخی از محافل طراحی ، او را به اندازه شهرتش ، بدنام تلقی می کنند . این افراد نسبت به موفقیت او حسادت می کنند چراکه پرکار بودن او با 3000 محصول تولید شده در بیش از 35 کشور جهان به همراه جوایز بی شمار و دکترای افتخاری از کالج های هنر و طراحی انتاریو و Corcoran را نمی توان انکار کرد . در هر صورت ، رشید به سبب طرفدار محیط زیست بودن ، شناخته شده نیست بلکه به خاطر محصولاتش و پوشیدن تنها لباس های به رنگ صورتی و سفید مشهور است . زمانی که من ، او را سر تا پا صورتی ، مشغول خرید در فروشگاه محلی Whole Foods دیدم (19 مارچ 2011) از او برای یک مصاحبه راجع به احساس و محصولات سبز دعوت کردم .

 Treehugger : از تجربه خود با متریال ها و تکنولوژی های سبز و طراحی هایی که انجام داده اید ، به ما بگویید .

Rashid : هنگام کار با هر شرکتی ، تمام نیاز ها و دستور کار طراحی پایدار را مد نظر داشتم . من کفش های پلاستیکی برای ملیسا در برزیل را طراحی کرده ام . تمام PVC های آنها بدون مواد زائد (100% قابل بازیافت) تولید می شود . من با استفاده از فناوری آنها ، بافت های منحصربه فردی در کفش های وگان و زیست تخریب پذیر بوجود آوردم . ما تلاش کردیم تا سیستم آبیاری خودکار مزرعه ، طراحی Grobal ، Umbra Garbo بدون استفاده از دانه های پلاستیکی را دوباره ایجاد کنیم . برای من مهم است که این مفاهیم پایداری را به مشتریان بگوییم چراکه بدون سلامت ؛ هیچ زیبایی وجود ندارد و محیط زیست به سالم ماندن نیاز دارد .

TH : آیا شما فکر می کنید رشد و علاقه در طراحی سبز برای طراحان محصول ، خوب است یا بد ؟؟

Rashid : به عقیده من رشد طراحی سبز ضروریست و لازم برای حرکت رو به جلو . برای مصرف گرا نبودن نیاز داریم که بهتر طراحی کنیم و با استفاده از نوآوری و تکنولوژی جدید ، محیط زیست خود را بهبود بخشیم . به جای مصرف کردن ، دوباره مصرف کردن را یاد بگیریم ، تئوریِ که با تفریق ، زندگی یک محصول را افزایش می دهد ؛ جایی که کمتر می تواند بیشتر باشد ، نه مانند نگاه میس وندروهه : بیشتر کمتر است و نه یک رویکرد کاهشی و مینیمال . برای غنی سازی زندگی یک نفر یا یک محصول ، به جای افزایش تجارب از طریق موضوعات زیبا و چیزهایی که برای ویرایش انتخاباتمان دوست داریم و داشتن یک زندگی غنی تر ، مهمترین چیز ایجاد یک نهایت در قرن بیست و یک است : آزادی زمان .

اگر ما بتوانیم ابتذال ، سرخوردگی ها و سناریوهای وقت گیر را حذف کنیم ، می توانیم زمان بیشتری را برای فکر کردن ، خلق کردن ، دوست داشتن ، بودن ، تحقق رؤیاهایمان ، تمایلاتمان و ایفای نقشی سازنده تر صرف کنیم . ما همچنین می توانیم شادتر باشیم چراکه توسط مسائل کوچک و معمولی و تجربیات پیش پا افتاده ، مورد هجوم واقع نمی شویم . ما می توانیم با کم کردن رشد کنیم .

TH : شما راجع به اینکه چگونه مشتاقانه منتظر روزی هستید که مردم با روبوتیک و فن آوری های دیگر یکی می شوند ، صحبت کرده اید ..... آیا این نوع دیدگاه می تواند برای بشریت با یک جهان پایدارتر، وجود مشترک داشته باشد ؟؟

Rashid : قطعأ همینطور است . ما به سرعت در حال توسعه سیستم های تصفیه ، حمل و نقل جدید ، قطعات مصنوعی بدن هستیم و هیچ دلیلی وجود ندارد که این موضوعات در هماهنگی با اکولوژی ما به تکامل نرسد . دراین میان ، در رویشِ ناهنجار و زیادی کالاها و سیستم اجسام ، احتمال مصرف بیش از حد و رضایت فوری از مصرف خطرناک است . ما در زندگی ، خودمان را با پیکره ها ، اجسام و محصولات محصور کرده ایم تا به معنای وجودی خود برسیم و یک احساسی از حضور و تعلق را ایجاد کنیم . ما همچنین مصرف می کنیم تا زمان را اشغال کرده و برخی از نیازهای عجیب نفسانی خود را تحقق بخشیم . ما اشیاء را برای همیشه در جهان خود داریم و من از مصرف نکردن طرفداری نمی کنم بلکه به نظر من باید باید آگاهی بیشتری پیدا کرد نسبت به چیزهایی که داریم و عاشق آنها بوده و از آنها لذت ببریم . اشیاء به زمان و مکان و ارتباطات ما با جهان خارج و دیگران معنی می دهند و آنها راتفکیک می کنند . آنها می توانند رابطه فوق العاده ای با ما و زندگی روزمره ما داشته باشند و در همان زمان می توانند موانع دائمی برای زندگی ما بوده و آن را پیچیده و ایجاد استرس کنند .

 TH : بسیاری از مردم فکر می کنند که اصطلاح سبز بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که برخی دیگر فکر می کنند "سبز" خیلی گران است . نظر شما چیست ؟؟ آیا شما فکر می کنید که صنعت طراحی سبز خود را به خوبی به بازار عرضه کرده ؟؟

Rashid : تا زمانی که قیمت های محصولات زیست تخریب پذیر ، قابل بازیافت و ارگانیک با قیمت های کالاهای رقابتی و غیر زیست محیطی یکی باشد ، بازار آن کوچک است .

 TH : آیا پروژه هایی که در حال حاضر مشغول کار بر روی آنها هستید ، به روش های جدید و جالب با طراحی سبز ادغام شده اند ؟؟

Rashid : یکی از طراحی های اخیر من که به آن افتخار می کنم ، bobble نام دارد ؛ یک بطری با قابلیت فیلترکردن آب که به طور کامل جای بطری های یکبار مصرف را می گیرد . حالا می توانیم آب را به راحتی در هر کجا ، با هزینه کم و صرفه جویی از اتلاف منابع ، فیلتر کنیم . ما در حال حاضر با کار کردن بر روی این پروژه ، تلاش داریم تا محصولات با ماهیت مشابه را توسعه دهیم .