به عنوان بخشي از رقابت های بين المللي، 1982-1983 ، به احيای زمين های متروكه و توسعه نيافته بازار عمده فروشي گوشت ملي فرانسه و كشتارگاه پاريس فرانسه پرداخته شد. برنارد چومي Bernard Tschumiاز بين بيش از 470 شركت كننده از جمله او ام آ OMA/ رم كولهاوسRem Koolhaas، زاها حديد Zaha Hadid و ژان نوول Jean Nouvel انتخاب شد. چومي برخلاف ديگر شركت كنندگان در رقابت، پاركي با طرز فكر سنتي ،جايي كه چشم انداز و طبيعت نيروهای غالب در پشت طرح هستند ، طراحي نكرد– به عنوان مثال پارك مركزی Central Park. در عوض او پارك دلا ويلت Parc de la Villette را به عنوان مكاني فرهنگي ،جايي كه طبيعت و صنعت –ساخته ی انسان- با يكديگر به حالت پيكر بندی پايدار و اكتشافي عجين شده ، تصور كرد.
در اوايل دهه 1980 ، بعد از كه رئيس جمهور ميتران به رياست جمهوری رسيد، پاريس تحت توسعه ی شهری به عنوان بخشي از زيباسازی شهری ، و همچنين ساخت شهر پاريس تحت تاثير گردشگری بيشتر بود. در سال های 1982-1983، رقابت پارك دلا ويلت جهت توسعه دوباره زمين متروكه بازار گوشت و كشتارگاه كه تاريخ آن به سال 1860 بر مي گشت، سازماندهي شده بود . برای تصور و طراحي پارك شهری قرن 21 در سراسر 135 هكتار سايت كه توسط كانال دلورك Canal de l’Ourcq تقسيم شده، فراخوان داده شد. با بيش از 470 طرح برای پاركي كه به بزرگترين پارك پاريس تبديل خواهد شد ، طرح منتخب – طرح برنارد چومي- نزديكترين ايده به ايده ی قرن 21 بود ، چون بر تاريخ به عنوان سابقه تكيه نداشت، بلكه به مسائل معاصر و همچنين آينده نگاه مي كرد.
پارك دلاويلت برای چومي به معنای پاركی خوش منظره يادآور قرون گذشته نبود ؛ بلكه آن بيشتر يك گستره ی فضايي باز به منظور كشف و بررسي توسط بازديد كننده های سايت بود. چومي ميخواست كه پارك فضايي برای فعاليت و تعامل شود و بتواند احساس آزادی درون تشكيلات قرار گرفته روی آن را بوجود بياورد كه اين مي تواند نقطه ی ارجاعي را به بازديدكنندگان دهد. به عنوان بخشي از كليت چومي براي وادار به اكتشاف، حركت ، و تعامل، او 10 مضمون باغها را در سراسر سايت بزرگ گسترده پراكنده كرد كه مردم به طور اتفاقي به هريك كاملا واقعي و مبهم برخورد كردند. هر مضمون باغ به بازديدكننده فرصتي برای استراحت، تفكر و حتي بازی مي دهد.
پارك دلاويلت با سه اصل سازماندهي طراحي شده است كه چومي آنها را به عنوان نقاط ، خطوط و سطوح طبقه بندی كرد. سايت 135 هكتاری به طور فضايي از طريق شبكه ای 35 نقطه ای سازمان يافته است يا آنچه چومي آنرا فولی follies -سازه تفنني- مي خواند. مجموعه ای از سازه های تفنني كيفيتي ابعادی و سازماني به عنوان نقطه ای برای ارجاع به پارك مي دهد. ماهيت تكراری هريك از سازه های تفنني ، اگرچه هركدام متفاوت و منحصر بفرد است، اما به بازديد كنندگان اجازه حفظ حس مكان از طريق پارك بزرگ را مي دهد.
خطوط چومي اساسا مسير تعيين شده ی اصلي حركت در سراسر پارك هستند. بر خلاف سازه های تفنني، مسيرها از ساختار سازمان يافته ای پيروي نمي كنند ، بلكه آنها يكديگر را قطع نموده و به نقاط مختلف جالب در پارك و مناطق شهری اطراف هدايت مي شوند.
از 135 هكتار، 85 هكتار به فضای سبز اختصاص داده شده است ، كه به عنوان سطوح طبقه بندی شده است. فضای باز سبز بزرگ به فضای پاريسي ها ، تعامل، بازی ، استراحت و تجمع مي دهد. فضای باز به طور معمول برای تجمعات بزرگ استفاده مي شود و حتي در تابستان به سينمای سر باز بزرگ تبديل مي شود.
اگرچه سنتي ترين پارك های زيبا برنامه ريزی نشده است و معمولا برای تعريف و بيان استفاده كننده ها معني مي شود ، معمولا شباهت اندكي از فعاليت های مورد نظر وجود دارد. با اين حال ، پارك دلا ويلت چومي به عنوان يك فضای تعريف شده توسط كاربر كه به طور كامل برای بيان افتتاح شده، تصور شده است. هريك از سازه های تفنني ديكانستراكتيويستي، مراكزی برای برنامه های خصوصي هستند. اگرچه هر سازه تفنني منحصر بفرد و به طور رسمي متفاوت است، اما هيچ برنامه ی طراحي شده ای وجود ندارد و فقط فضاست كه فعاليتي را مي پروراند. فقط تا همين اواخر برخي از سازه های تفنني به رستوران ها ، ادارات و مراكز اطلاعاتي پارك تبديل شده اند.
پارك دلاويلت اغلب به دليل بيش از حد بزرگ طراحي شدنش، بدون در نظر گرفتن مقياس انساني مورد انتقاد قرار گرفته است و بحث مي شود كه درونش يك فضای تهي موجود است كه در نظر ندارد تاريخ را از سايت و يا بافت های اطراف بگيرد . با اين حال با چنين سايت بزرگي و ظاهرا مقياس خارج از ارتباط با انسان، آن به يك رويكرد تحليلي و مفهومي تبديل ميشود. به راهي كه انسان حس مي كند درون محيط شهری بزرگتری قرار گرفته است. اين پارك تقريبا تكراری گمراه كننده از زندگي شهری هست جايي كه انسان در محيطی گرفتار شده است كه احساسي انساني برای همساز شدن با تعداد بيشتر مردم را برطرف مي كند. تنها هنگاميكه بازديد كننده تصادفا در امتداد يك سازه ی تفنني يا يك باغ است مقياس كاهش يافته و بازديدكننده قادر است كه خود را در زمينه ای بزرگتر ببيند. همانطور كه در یادداشت های مانهاتان چومي 1976-1981 به نظر مي رسد پارك دلاويلت جلوه ای مهم از زندگي شهری و فعاليتهايي است كه در آن فضا ، رويداد و حركت همه به نظامي بزرگتر همگرا مي شوند.
معمار:برنارد چومي ؛ مكان:پاريس، فرانسه ؛ سال پروژه: 1984-87