لابي شهری پروژه ای تحقيقاتي توسط معماران ام آر جي دی MRGD است، كه در آن زير سازی و معماری برای توسعه ی مجدد فكری از نقطه ی مركزی برج اداری در مركز لندن تركيب مي شود.

ام آر جي دی همكاری است متشكل از معماران جوان ملايك آلتينسيك Melike Altinisik ، سامر چومن Samer Chaumoun و دانيل ويدريگ Daniel Widrig.

اين پروژه نقطه مركزی را به عنوان آزمايش ميداني برای ابزار محاسباتي و تكنيكهای طراحي بكار مي برد.

در اينجا برخي اطلاعات از ام آر جي دی آورده شده است:

شرح مختصری از پروژه :

به گفته ي كريستوفر الكساندر Christopher Alexander ، تقسيم و تفكيك عناصر دروني، علائمی بالقوه از بي نظمي و جنون جواني هستند. تفكر استدلال ريش ريش و خوابيده شدن حجم ،مرحله ی ديگری از كمك بشربرای تشخيص دادن محيط اطرافمان كمتر به عنوان جهاني از مرزهای واضح و قطعي و بيشتر به عنوان زمينه ای برای تجمع عوامل با مرزهای مبهم است.

ظهور يافته است بررسي بالقوه از استدلال ريش ريش و خوابيده شدن حجم ،به عنوان تناسب از دست رفته روش سازماني برای توسعه ی محيط های هوشمند، انعطاف پذير و سازگار. پروژه به عنوان آزمايشی ميدانی برای ابزار محاسباتي و تكنيك های طراحي آن مشاهده شده است، گروه قلمرو تحقيقاتش را از تمركز و ابزار پويا به عنوان دستگاه طراحي توليد كننده به مقياس بزرگتر گسترش داده است ، سپس سطوحي از سازماندهي اجتماعي، فرهنگي و جهاني را شامل مي شود . هدف تعيين شده توسط اين گروه برای نشان دادن طيف وسيعي از سازماندهي های رسمي، فضايي و برنامه ريزی شده ، ايده های شكل يافته و خود سازمان يافته را كاوش مي كند .

پروژه راه های ارائه ی مداخلات معماری را براساس درك درستي از شهر به عنوان زمينه ای پويا كاوش خواهد كرد. نگراني اصلي اين گروه شامل زير ساخت به عنوان معماری و تاثير خود در انتخاب محدود سايت و ضرورت نزديكي آن خواهد شد.

اين لابي شهری به طور مداوم فضايی برای بحث و مذاكره گذرا ، يك اتاق پذيرايي عمومي، يك اتاق شورای اختصاصي، يك فضای راهنمايي، فضای عمومي و خصوصي باز، يك سالن تجارت زيرزميني و غيره تصور مي شود. نتيجه ی احتمالی از نشست در لابي ،تحقيق بنيادی در خلاقيت و تفكر انتقادی در مورد چگونه اداره نمودن حالت های معاصر از شهرنشيني و ارتباط است. اين فضای شهری همچنين يك لابي كاربردی برای سايت شركت های مختلف است كه به ارتباط با خارج نياز دارند. به طور مثال: پيمانكاران جزء ، همكاران ، مشتريان ، مشاوران ؛ همچنين افزايش رابطه های ارتباطي كلي در ميان همكاران ، مديران و كاركنان.

در حال حاضر ، نقطه ی مركزی، ساختمان بلند 70 متری تنديس وار در مركز لندن، تركيبي بسيار پراكنده از راه مترو كه از طريق مارپيچ در هم پيچيده به خطوط مترو ارتباط پيدا مي كند را دربر دارد .

علاوه بر تامين تراكم تجارت شهری و بافت خرده فروشي، فرصت های معماری توليد كننده و همچنين مقاومت برای رشد و اتصال را فراهم مي نمايد.

سطح فعاليت بالای عابر پياده جاده توتنهام كورت Tottenham Court Road و همگرايي ميليون ها نفر از مسافران جاده توتنهام كورت فعلي مركز فعاليت را انتقال مي دهد و سايت را با مشكل ارتباطي پيچيده تدارك مي بيند. اين پروژه ايده هايي از مرزهای مبهم ، فعل و انفعال و تعامل به داخل ساختمان را حمل مي كند ؛ لابي های مختلف متصل شده و در امتداد نمای ساختمان اداری نقطه ی مركزی توزيع شده است. طرحی كه جايگزين مفهوم جديدی از آتريوم خواهد بود و نقش اصلي را برای سرعت بخشيدن به سيركولاسيون عمودی و ارتباطات ، ايجاد مكان های تجمع موقتي در سراسر ساختمان دارد.

نتيجه:

اين فرم استدلال سيركولاسيون را براساس سيستم الگوريتم مي سازد ، توسط مرحله ی پس از توليد شريان اصلي دنبال ميشود ، كه به ستونها ی ساختار و خطوط ثانويه كه مسيرهای سيركولاسيون هستند ، تبديل مي شود. تركيب توسط يك جريان منطق شبكه ای و توليد يك سيستم ثانويه رانده شده به اوليه ، كامل مي شود. اينها لحظه ای از منطق اوليه و ثانويه مدوله شده است همراه با يك لايه پوسته، كه سيستم های افزوده جفت شده با هم را شامل مي شود.

روند پيچيده به حالت جزئيات معماری تغيير مي كند ، كه در آن به لوله های سبك شبكه ی اصلي ، توليد آنها به عنوان راه پله و باز كردن آنها به ايجاد فضاهای لابي محور با ورودی های متعدد ارتباطی، معنا ميدهد. ظرافتها به پروژه مي آيند، بنابراين در بيان معماری و شكل گيری فضا جذب مي شود.

اين بحث زيبايي در مقابل ظرافت را به ارمغان مي آورد. هردو مفهومي كاملا متفاوت هستند. يا هردو زيباست يا هيچكدام. تكنيك مي آيد كه نقش عمده ی خود را برای تغيير شكل دادن بازی كند. كه زيبا در نظر گرفته شده است. اما، نه زيبا به زيبايي شبيه جراحي پلاستيك. اين به ما اجازه مي دهد تا نزديك به زيبايي بوسيله ی ايجاد ظرافت به جلو رويم. نتيجه ی ظرافت، به عنوان نوعي از فرايند حل مشكل، و توانايي به بيان پيچيدگي ، و برنامه های متعدد است. اينها در وضعيتي استادانه درست شده است در حاليكه زيبايي نمايشی خوش يمن است؛ ظرافت تحليلی از برنامه های متعدد به بياني پيچيده و شرايط حل و فصل شده است.

 تصادفي بكاربردن فشار در آزمايشات اين گونه سيستم ها اولين مرحله از ظرافت ، استفاده از منطق ، تداوم و الگوريتم ها ، قوانين برای تمايز را توليد مي كند ، همه بخشي از اولين قدم ها به سوی ظرافت بود. حقيقتا به مهارت تبديل شده، زمانيكه ما مدت زمان زيادی نيست كه از كامپيوتر و فناوری استفاده مي كنيم ، اما خلاقانه درج و بيان را به دامنه ی آلي يك فرايند حل مي كنيم كه از طريق تكامل و آزمون و خطا و تفسير متقابل از زير سيستم های منجر به توليد ظرافت روی ميدهد.