پارک یادمان سئول که ازدروازه بزرگراه شلوغ دامنه کوه جدا شده،در جلگه ای خلوت و بی سر و صدا در کوهستان وومای حومه شهر سئول در کره جنوبی قرار دارد.این پارک یک فضای عبادی برای مراسم مذهبی و سوزاندن مرده هاست که با زمین طبیعی موجود در آنجا هماهنگ شده ،زمینی که پیش از این برای مدیتیشن به کوهنوردان اجاره داده می شد و اکنون به جایگاه مقدسی برای مراسم رسمی تبدیل شده است. برای آنکه بتوان بر واکنش های احتمالی مردم فائق آمد،ابتدا زمین این محیط برای ساخت ساختمان آماده شد.به جای آن،پارک یادمان سئول به شکل"زمین هنر" که مجسمه وار در توپوگرافی موجود قرار گرفته و نقوش و اشکال معمارانه در آن هویداست،ظهور پیدا کرد.در مرکز این پارک حیاطی واقع شده که فضاهای متعددی در آن به آیین های مذهبی اختصاص داده شده است.صدای این فضاها از فاصله دور در کوههای اطراف طنین انداز می شود.این ساختمان دو طبقه با فرمی منحنی آرام آرام با حرکتی چرخشی حرکت کرده و به چرخدنده گل مانندی که قلب حیاط را نشانه گذاری کرده می رسد.آبنمای بزرگی نیز در وسط حیاط واقع شده است. خانواده های داغدار،همانطور که دور حیاط حلقه زده اند در آخرین لحظات سفر از دست رفته شان او را همراهی می کنند.آنها در مسیری که یادآور جاودانگی روح است قدم برمی دارند.مسیری با سقف طاقدار و نور ملایم غیر مستقیم.سقف آلاچیق سوزاندن اجساد بالا رفته و تا در جایگاهی که در بالا تعبیه شده تمیز شود.پایین آمدن آب کوهستان و آبیاری گیاهان،می تواند یادآور تغییر غم و اندوه و پرستش هماهمگی طبیعت باشد.پرتو های آفتاب بر طبیعت اطراف پارک می لغزند،برف های آب شده زمزمه سر می دهند و با باران بهاری پایکوبی سر می دهند.در هر فصل می توان آرامش را یافت و روح را تازه کرد.همانطور که طبیعت به مکانی برای آرامش انسان تبدیل می شود،پارک یادمان سئول نیز مکانی برای پایان دادن به غم و اندوه و جشن گرفتن زندگی بدل می گردد.