دفتر اویلر وو جایگاهی برای دانشجویان و دیگراعضای هیئت علمی در مراسم فارغ التحصیلی دانشگاه SCI- Arc طراحی کرده اند. نحوه ی برخورد این معماران با اثر در بازاندیشی مراسم با حفظ پاویونی که قبلاً طراحی شده است, می باشد. چالش اساسی ساخت دوباره پاویونی جدید در مقابل پاویون قدیمی است. پاویون آنها ترکیبی است از چند عنصر مختلف؛ این عناصر شامل یک سکوی مرکزی, نشیمن گاهی که مانند صندلی های ورزشگاه آراسته شده اند, و یک سایبان معلق می باشد. چنانکه مرکز پاویون جدید هم تراز مرکز پاویون موجود است. سازه ی کلی به شکل نامتقارن در نظر آمده, و با نشیمنگاه و سایبانی خارج از محورهمبند شده است.
رهیافت انها در این مسئله دو گانه بود. اولین استراتژی سوگیری و جاری شدن مراسم با بازسازی جنبشی از دانش آموزان فارغ التحصیل و همچنین تغییر تمرکز بصری آنها بر مراسم است. آنها تصمیم گرفتن با چرخش 180 درجه ای جایگاه حضار نسبت به پاویون قبلی از جبهه ی غربی مرکز لس آنجلس به سمت شرق تغییر جهت دهند. دومین استراتژی , جهت گیری تماشاچیان به سوی انتهای گشوده ی پاویون موجود توسط یک سکوی جدید که سکوی مرکزی نام گرفته است می باشد. سکو به منظوررسمی کردن مراسم فارغ التحصیلی و همچنین نشیمنگاهی برای سخنرانان مهمان ساخته شده است.
ویژگی اصلی سایبان پاویون تکرار یک عنصر ساختاری از پاویون قبلی است. در پاویون جدید کنسول های فولادی فاخر با پارچه های سایبانی تابیده رنگی ترکیب شده است. سازه ی اثر از لوله های فلزی رنگ شده که به شکل هندسی تکامل یافته اند و به منظور نگاهداشت چارچوب پیچشی و مکرری که برفراز سکو معلق مانده تعبیه شده است. چارچوب متراکم و معوج پارچه های سایبانی پیچشی را از سطح به سایبان به اهتزاز در آورده است. در طول مسیر تاب های پارچه به شکل محکمی به واسطه ی سازه کشیده شدند.
نکته ی مهم خمیدگی طبیعی پارچه در مقابل خطوط تیزو شکسته ی چارچوب سازه ای است. اساسی ترین عنصر در دگرگونی مراسم امسال این پاویون در برابر پاویون موجود بود. پارچه ی سایبان از نقره ای به خاکستری تیره تغییر رنگ داده است. این رنگها معکوس رنگهای پاویون موجود هستند. و به این می مانند که شبکه ای از خطوط تیره در مقابل یک عرصه ی نور پارچه مانند قرار گرفته باشد.طناب های نقره ای رنگ در مقابل پس زمینه ای تیره برجسته شده است.