گلناز فتحی با مجموعه ی جدیدی از آثارش با عنوان ریزش برگها به گالری خط سوم بازگشته است. او این آثار را با استفاده از خطاطی سنتی ایران و شعر حماسی شاهنامه که توسط شاعر فارسی زبان فردوسی سروده شده اند, خلق کرده است. به عنوان نقطه ی عطفی فتحی آثارش را به مثابه یک لنز معاصر که در داستان ها و کردارهای سنتی می دمد تفسیر می کند.
او یک کالیوگرافر(خطاط) تعلیم دیده است, و به طرز ماهرانه ای در تغییر زبان شناخته شده به فرم و ترکیبی جدید - تغییر قوانین جدید نظم خطاطی- توانا است. طولی نکشید که او آرامش هنری را در فرم جدید بیان نقاشی هایش یافت: یک زبان خیالی که عمیقاً در سنت ایرانی ریشه دارد, در حالیکه هم زمان به یک رنسانس اجتماعی اشاره می کند. این مجموعه ی جدید حول محور بن مایه ها ی متون ایرانی از شاهنامه به عنوان موضوع اصلی خود تأثیر گرفته است.
شاهنامه یا کتاب شاهان شعر بلند حماسی که بین سالهای 977 تا 1010 بعد از میلاد سراییده شده, و حماسه ی ملی ایران و جوامع مرتبط مجسوب می شود. این آثار نشانگر آن است که گلناز فتحی از روش معمول کارهای خود فاصله گرفته و این تصاویر را در قامت ترکیبات عناصر فیگوراتیوی که مؤثر از تصاویر لیتوگرافی شعر می باشد, به تصویر کشیده است. البته این آثار به شکل اتنزاعی از متن اصلی دور و به دیالوگ بصری درونی فتحی و تفسیر او از شعر نزدیک شد. هنرمند بین جنگ های بیهوده مرتبط با موضوع کتاب و وضعیت فعلی موطن اصلی اش ایران و به طور کلی شرق میانه ارتباط برقرار می کند. و این تأییدی است بر این مفهوم که تاریخ خودش را تکرار می کند. فتحی آثارش را در چند نمایشگاه بین المللی به نمایش گذاشته است و هم اکنون در تهران زندگی می کند.