جو راش یکی از هنرمندان شناخته شده ی لندن و جز معدود مجسمه سازانی است که در صحنه ی هنر معاصر بریتانیا جایگاه منحصر به فردی را به خود اختصاص داد. راش یک هنرمند خود آموخته است که در اوایل دهه ی 1980در صحنه آرایی فیلم آموزش دید. او هنرمندان بی شماری از چند دهه را مانند تندیس های گیلز واکر و یا بنکسی و جنبش هنر خیابانی او را تحت تأثیر قرار داد.

بنکسی مدعی است که راش الهام بخش اصلی او و جنبش هنر خیابانی است. او در سال 1977 به صورت جمعی همراه با رابین کوک کار می کرد. راش یک گروه به یاد ماندنی شکل داد. شرکت میوتوید ویست در سال 1984 سیری به کارهای بعضی از هنرمندان زیرزمینی بود. در همان سال او اولین رویداد اینستالیشن جمعی را در ایستگاه متروکه کینگز کراس راه انداخت. از آن زمان تا به حال جو راش اینستالیشن هایش را از قطعاتی در محیط های که عمیقاً آنها را تحت تأثیر قرار داده - انبارها و کارخانه های متروک ومملو از وسایل دور ریز- تولید می کند.

گویی رویدادهای تماشایی او به افسانه تبدیل شده اند. مصالح مورد استفاده ی راش غالباً ضایعات فلزی و آوارهای مهندسی است. او قطعاتی در گستره ای از تندیس های کوچک پیچیده در اینستالیشن های برهم کنش عظیم تولید کرده, که به شکل برجسته ای در چندین جشنواره ی گلاستونبری نصب شده است. راش فعالیت های گسترده اش را در کنار هنرمندان خط شکنی مثل دیمین هرست, سر ادوارد پالوزی, لین چدویک, آنتونی گورملی, بنکسی, شپرد فری و چندین نام دیگر به نمایش درآورد.

مفهوم جهش در آثار راش نقش حیاتی ایفا کرده است, جهش یک شی, یک ایده, یک مفهوم یا یک محیط؛ اینها تمام وجوهی هستند که به سمت تولید این قطعات می روند. تأثیر مفهوم دادائیست از شی دم دستی می تواند به وضوح درعناصر راش که با تندیس های او و هم چنین فرهنگ پاپ می آمیزد, دیده شود.