نقاشی رکن چهارم یا طبقه چهارم(1902) که از ان به عنوان یکی از آیکن های قرن بیستم یاد می شود و در سبک تفکیک گری ترسیم شده است، کارگران اعتصابی را نشان می دهد که دوشادوش یک دیگر به سوی نور در حرکتند، در حالی که دو مرد با زنی که کودکی را بغل گرفته است پیشا پیششان گام برمی دارند. ترکیب بندی نقاشی که تعادلی کامل برقرار کرده است میان چیدمان اشکال درون قاب و لرزش نورها، تصویری است ایده ال از جنبشی توده ای در استانه قرن بیستم.

جوزپه پـِـلیتزا دا وُلپیدو نقاش ایتالیایی سوسیالیست، به مانند دیگر هنرمندان سوسیالیست همچون؛ لئو نـُـمـِـلینی و جیاکومو بالا، این سبک رادیکال را ابزاری مناسب برای بیان ایده های رادیکال خود انتخاب کرده است.

"نقاشی که بازتابی است از واریاسیون های فزاینده ی سبکی و مفهومی بر بن مایه ای از کشمکش های طبقاتی، از یک طرف می تواند بازنمودی سبکی از پویایی کنش جمعی باشد و اط طرف دیگر تلاشی است برای غرق کردن مخاطب در گفت و گوی زیبایی شناسی، سیاست و تاریخ. ترکیب بندی اشارت گرانه پلیتزا تاملاتی بر رابطه میان بیان هنرمندانه و پنداشت های انتقادی را نیز در خود دارد."

اثر که مخاطب را با پرسش هایی شبیه این کارگران کیستند؟، چرا به سمت ما می ایند؟ و از ما چه می خواهند؟ به خود مشغول می کند، هم بر وحدت توده ها تاکید می گذارد و هم بر تفرد انسانی و یکی بودگی شان.