آیا نباید از این پس شی را یکسره انکار کرد، ان را به امان خدا رها ساخت و به سمت کشف انتزاع ناب رفت ؟
واسیلی کاندینسکی 1911
انتزاعی سازی ممکن است یکی از بزرگترین ابداعات مدرنیسم باشد امروزه این در تصور ما از فرایند تولید اثر هنری حائز اهمیت است. زمانی یک اثر هنری انتزاعی غیر قابل تصور بود و به نوعی تصور آن سخت بود. زمانی که اولین بار آثار هنرمندان انتزاعی ظاهر شد. حدوداً صد سال پیش بسیاری از ناظران را شگفت زده کردند. این رویداد در اواخر سال 1911 آغاز شد و در همه ی دوره ی سالِ بعد یک مجموعه از هنرمندان شامل واسیلی کاندینسکی، فرنارد لژه، رابرت دولونه، فرانتیسک کاپکا، فرانسیس پیکابیا آثارشان را با هدف آغاز نمایش بعضی چیزهای نو که روحیه ای رادیکال داشتند در معرض دید عموم گذاشتند. آنها این نمایش را با موضوعی قابل تشخیص اجـــــــــــــرا کردند.
مفاهیم این حرکت های گشوده با سرعت شگفت آوری به گوش همگان رسیدند و درک شدند. در پنج سال هنرورزهای انتزاعی می تواند شمارش شود به تعداد فراوانی و کار می کرد در همه ی شهرها ی غربی و شرقی اروپا و آمریکا. این نمایشگاه قسمت های اصلی هنر آبستره در سال های ابتدایی شکل گیری اش را مورد بررسی قرار داد، هم به عنوان یک ایده ی تاریخی و هم به عنوان یک عمل هنرمندانه ی قاطع . خلق و عمومی سازی این تصاویر اتنزاعی هم زمان بود با توسعه های شگفت آور در حوزه های دیگری همچون رقص ضد روایی، موسیقی اتونال که تمامی برون فکنی یک ایده نو بودند.
این فرم های جدید بر یک نکته تاکید گذاشت، چگونه انتزاع در فرایند افرینش خود ممکن است به نظر برسد به عنوان یک الزام چند رسانه ای. اختراع آبستره روابط پربار میان هنرمند و سازنده ها، رقصنده ها و شاعران را در ایجاد یک زبان مدرن جدید برای هنرها پی گیری نمود، زبانی حامل طیف وسیعی از فرم های هنری نقاشی، طراحی، موضوعلت چاپی، کتاب ها، تندیس ها، فیلم، عکاسی، موسیقی و رقص به منظور جذب یک تصویر غنی از بزنگاهی که در ان هنر تماماً بازابداع شده بود.