با نگاهی به تاریخ معماری در روایت رسمی اش شما می توانید به سادگی بسیاری از واقعیت های تاریخی را فراموش کنید و زنان معمار را ابداعی متعلق به دهه 1950 بدانید، اما این نمی تواند حقیقت باشد. نام های بزرگی هم چون لوکوربوزیه، میس ون دروهه، فرانک لوید رایت و لویی کان غالبا از همتایان مونثشان بی نهایت الهام گرفته اند و این زنان بی نهایت در اثارشان منشا اثر بوده اند، وب سایت آرک دیلی در مارچ 2013 اقدام به معرفی ده تن از تاثیرگذارترین معماران زن بر فضای معماری مدرن کرد، اتــــووود به فراخور این ده تن را معرفی خواهد کرد:
لی لی رایش
بسیاری از مهمترین اثار میس ون دروهه، مخصوصا در حوزه طراحی مبلمان، بدون حضور او میسر نبود. می گویند میس ون دروهه، هیچگاه به حرف هیچ کس نمی کرد، اما شنیدن نظرات لیلی رایش برایش مهم بود.
لی لی رایش به سال 1885 در برلین دیده به جهان گشود و پس از گذراندن دوران دبیرستان برای اموزش قلاب دوزی صنعتی ـ رشته ای از طراحی که در ان زمان برای زنان مناسب به نظر می رسید ـ به وین نقل مکان کرد. پس از بازگشت به برلین در سال 1911 به عنوان طراح مبلمان و طراح مد به دویچه ورکباند یا فدراسیون کار المان پیوست در سال 1920 به عنوان اولین زن بر مســـــــند مدیریت این موسسه نشست.
کار او به عنوان طراح پس از ملاقات با میس ون دروهه او را به فرانکفورت برد. این دو خیلی به هم نزدیک شدند و او در دفتر میس ون دروهه مشغول کار شد. در 1928 این دو به عنوان مدیران هنری پاویون المان در نمایشگاه جهانی بارسلونا انتخاب شدند، پاویونی که توسط میس طراحی و با مدیریت او اجرا گردید و برای سال ها به عنوان شناسه مدرنیته در معماری مطرح بود. کمی پس از ان، میس، که در ان زمان مدیر مدرسه باوهاوس بود، لی لی رایش را به عنوان سرپرست گروه های اموزشی دوره های پایان کار در مدرسه باوهاوس منسوب کرد. سمتی که البته دیری نپایید، چرا که مدرسه با فشار حزب نازی در سال 1933 تعطیل گردید.
طی جنگ جهانی دوم لی لی رایش چند کار کوچک مقیاس در حوزه معماری به انجام رساند و در کنار این ها، همکاری 12 ساله او با میس هم به دنبال مهاجرت میس ون دروهه به امریکا در سال 1937 برای همیشه به اتمام رسید. پس از انکه در استودیوی او بمب گذاری شد در سال 1939 او را به صورت اجباری در سازمانی عمرانی مشغول به کار کردند، روندی که تا 1945 ادامه داشت. پس از جنگ او مشغول تدریس مبانی نظری ساخت و طراحی داخلی در دانشگاه هنر برلین گردید به موازات در تلاش ها برای احیای مجدد ورکباند مشارکت می جست، اما به ناگاه در سال 1947، سه سال پیش از احیای موسسه درگذشت.
اتووود موضوع زنان و معماری را به فراخور محتوایی که در این زمینه تولید شده است پی گیری کرده
یادداشت زاهــــــــــا حـــــــــدیــد چیـــــــــــســــــت؟ نگاهی تاریخ نگارانه دارد به چرایی و چگونگی تولید زاها حدید به عنوان یکی از مهمترین معماران زن زنده
مقاله زنان باهاوس؛ روایتی ربوده شده نیز نگاهی است به زنان مدرسه باوهاوس و سرنوشتشان
مقاله اکثریت خاموش؛ ایا طراحی هنوز باشگاهی مردانه است? نیز چرایی عدم تبلور تام و تمام زنان در محیط طراحی را مد نظر می اورد