کتاب عکس های سیاه و سفید عکاس برزیلی حد اعلای یک پروژه ی بین المللی هشت ساله از بخش های دست نخورده ی زمین از تأثیر جامعه ی مدرن است. با یک هفته تأخیر از رویداد سالانه ی "روز زمین" عکاس و مستند ساز اجتماعی برزیلی سباستیائو سالگادو سابقاً به موجب عکس های مبنی بر بی عدالتی های اجتماعی و محیطی شناخته شد. هم اکنون او آنچه که " نامه ای عاشقانه به زمین"؛ " پیدایش" می نامد را منتشر کرده است. که یک کتاب مصور 520 صفحه ای از تصاویر سیاه و سفید چشمگیر می باشد.اوج یک پروژه ی هشت ساله ی بلند پروازانه که او را به بخش های دنیایی که از بیمارهای جامعه ی مدرن مانند جنگل زدایی, شهرنشینی و ازدیاد جمعیت دور مانده, می برد.
لیزل برندر
سالگادو در دفتر موسسه ی تشن واقع در بلوار سان ست دیدگاه خود را چنین بیان می کند: " من می خواهم عکس بگیرم از آنچه که در سیاره ی ما طبیعی است." و" به مردم نشان دهم که چشم انداز باور نکردنی و زیبا هنوز وجود دارد, پس ما می توانیم به آن احترام بگذاریم و از آن محافظت کنیم." در حالی که در کنفرانس تد اذعان کرد: حدود 46% سیاره همچون روز اول آفرینش باقی مانده است. بازگشت شکوهمندانه ی او به طبیعت تاکنون اتفاق نیفتاده بود.
در سال 2000 سالگادو باورش را به بشریت از دست داد. او کتاب خود را با عنوان " مهاجرت " با یک کاوش 6 ساله از مهاجرت دسته جمعی از خانواده های روستایی و مخمصه ی مردم آواره و فقیر در 35 کشور تکمیل کرد. مشاهده ی خشونت های وحشتناک نسبت به پناهندگان در کنگو و نسل کشی در رواندا؛ سالگادو 69 ساله هم اکنون از نظر عاطفی تحلیل رفته است. بدن او در هیجان و عفونت ها پوشیده شده و حس می کند در حال مرگ است. او پس از بازگشت به مزرعه ی دوران بچگی اش در شرق برزیل عمیقاً توسط جنگل زدایی و فرسایش تحت تأثیر قرار گرفت, او و همسرش لیلیا وینیک سالگادو موسسه ی ترا را تأسیس کردند. یک موسسه ی غیر انتفاعی که به باززایی اکوسیستم با کاشت درختان اختصاص دارد. این تجربه به منشأیی برای " پیدایش" تبدیل شد.
در سال 2004 این پروژه در جزیره ی گالاپاگوس آغاز شد, اقتصاد دان ساکن پاریس به سی سفر در بعضی از دوردست ترین و دور از دسترس ترین زمین ها اعزام شد.و حدوداً دو ماه را در هر ناحیه گذراند. سالگادو خودش را در محیط غوطه ور کرد و درمعرض حرارت شدید و غالباً وضعیت های مخاطره آمیز قرار داد. او بر روی یخ پاره ها راه رفت. و 500 مایل را بر فراز کوه های سِمین اتیوپی پیمود و با سیل فیل های 5 تونی, یک کلونی از شاه پنگوئن ها بر روی جزیره ی بی ثمر اقیانوس اطلس جنوبی و مرغ های دریایی غول پیکر در جزایر فالکلند(مالویناس) در آمیخت.
در شبه جزیره ی والدس آرژانتین او با یک نهنگ باشکوه دوست شد, و به حدی به آن نزدیک شد تا توانست آن را بدون اینکه قایقش کج شود, لمس کند. به منظور عکس برداری از شیر ماهی ها در شبه جزیره ی کامچاتکا به شرق دور روسیه سفر کرد. او نزدیک به یک هفته به طور مداوم را در یک کانتینر با آزرده شدن توسط یک خرس قطبی باهوش که می توانست دستگیره ی درب را بچرخاند گذراند. و به یک بخش جدا شده از قطب شمال سیبری در آب و هوای منفی 22 درجه با ننتز های عشایر که تا به تازگی ظهور کرده اند, سفر کرد.
او بیان می دارد: " آن زمانی که من فهمیدم چه مسئله ای مهم است, پولی نداشتم و چیزهای بیشتر از گوزن های شمالی که سورتمه ی من را می کشیدند با من نبودند. و این هنوز به شکل فوق العاده ای زیبا است. سالگادو همچنین اضافه کرد ده سال این کاروان خواهد پیمود.