معماری نیومایر پس زمینه ای انقلابی برای توده ی معترضانی که در دوشنبه شب در برازیلیا به خروش آمدند, فراهم آورد.
" تصور می کردم در سیاره ی دیگری فرود آمده ام " کیهان نورد شوروی یوری گاگارین این جمله را در بازدیدش از برازیلیا پایتخت برزیل که توسط اسکار نیومار و لوسیو کوستا طراحی و برنامه ریزی شد, بیان کرد. این احساسی است که هرکسی می تواند با دیدن تصاویری از اعتراض های شب گذشته در برازیلیا, ریو, سائو پائولو رخ داد, به اشتراک بگذارد- بزرگترین اعتراضی که در 20 سال گذشته در برزیل تجربه نشده است.
جو ویزنتها از سایت " بیزنس اینسایدر" بعضی از دلایل مالی آشوب های شب گذشته را توضیح میدهد. چه چیز در تصاویری که ویزنتها و دیگران از اعتراض ها و فضای عمومی تطبیق یافته با آنها شیفته ی آن شده اند, شگفت انگیز است. بعد از مرگ نیومار در سن 104 سالگی, کارولینا ای میراندا نویسنده ی حوزه ی معماری یک تقدیرنامه از معماری که فلسفه ی طراحی کمونیست خود را در طراحی اش در نظر گرفت و چگونگی خلق یادمان بزرگ شهر برازیلیا نوشت.
بافت انقلابی که همیشه نیومایر و کوستا همانطور که شهری فوتوریستی را طراحی کردند, آن را در نظر داشتند.( در واقع فلسفه ی زیباشناسانه و سیاسی سر راست نیومایر به تبعید خود خواسته ی او در سال 1967 به دنبال کودتای نظامی نافرجام جناح راست در سال 1967 منجر شد. همانطور که میراندا بازگو می کند) او نهایتاً یک کمونیست کهنه مسلک باقی ماند, حتی طراحی او نشان گر همه چیز است. میراندا در ژانویه نوشت: ( تابوت او ممکن است با تاج گل هایی که از رائول و فیدل ارسال شده بود حمل شد.) اما ساختمان های زرق و برق دار او در خدمت قدرت تولید شدند.
سکونت گاه هایی بدون هدف در افق برای نخبه های برزیلی, باشگاه های قایق رانی و تئاتر و ساختمان سازمان ملل (با همکاری لوکوربوزیه و دیگران) و بسیاری از وزرات خانه های دولتی توسعه یافتند. میراندا پیشتر نوشت: که بلوارهای وسیع و معماری تند در خدمت دیکتاتوری نظامی جناح راست از اواخر دهه ی 1960 و اوایل دهه ی 70 همانطور که برای کوبیتچک رئیس جمهور آرمانگرای برزیل بود, هستند. امروز شهر نشان داد که می تواند در خدمت تظاهرکنندگان ناراضی از جنایت, فساد و اقتصاد هم باشد.