ترمینال اصلی گالگزبن توسط دریندل ایستاده بر دشتی برفی طراحی شده است. فرم دوک مانند شیشه ای بر یک مبنای بتنی صلب تأکید دارد, و در مقیاس انسانی چشم اندازی چشمگیر به مخاطب خود می دهد. لنگرهای بتنی در مکان برروی شیب محکم شده اند, و یک حجم متعادل را تولید می کند. انتخاب مصالح بر طبق نظر معماران به منظور خوانایی و شفافیت است. شیشه همه ی عملکرد تکنیکی فضای درونی ترمینال را نشان می دهد.

واگن سربازبر توسط یک چرخ غول پیکر در جایی که مهمان ها می توانند از سطح پایین وارد شوند, به جلو سوق داده شده است. پایه ستون بتنی بر دیوار نماهای جنوبی و شمالی توسط ساختار شیشه ای طاق ضربی شناور می باشد. ساختار شیشه ای هیچ نقطه ی اتصال تقویتی با پایه ستون ندارد, و این بعلت ساختار تقویتی است, که به تازگی از میلگردی که حامل وزن سقف می باشد ساخته شده, و وزن آن را به ساختارفولاد بتنی منتقل کرده است.

ساختار قابل رویت خرپاهای فضایی با توجه به نظر معماران – مستقیماً بر اساس باد غالب و وضعیت اقلیمی تکامل می یابد. و در همه حال باد, باران و توده های برف را منحرف می کند. علاوه بر آنچه که بیان شد " دودکش شیشه ای جدید در بالای پایه ی بتنی عظیم زیبا به نظر می رسد, و همانطور که وارد دره می شود جهت گیری جذابی را به مخاطب خود ارائه می دهد. این یکی از وضعیت های کمیاب است, زمانی که توسعه های معمارانه و نوآوری های فن آورانه دست در دست هم عمل می کنند.

جایی که معماری شریک برابر تکنولوژی می باشد, و حتی می توان گفت کاتالیزور آن است. در کنار ترمینال امکانات اضافی شامل فضای عمومی, انبار, تدارکات, امکانات مدیریت زائد و گاراژ در زیرزمین می باشد. ورودی در بدنه ی شمالی تعبیه شده, جایی که یک مثلث فولادی به عنوان حفاظ هوایی عمل می کند.