دانشمندان ایتالیایی با نبش قبر لیزا جراردینی در فلورانس بدنبال یافتن دی‌ان‌ای مدل لئوناردو داوینچی برای تابلوی معروف لبخند ژوکوند هستند. گفته می‌شود لیزا جراردینی که همسر یک تاجر ابریشم بود، مدل داوینچی برای تابلوی لبخند ژوکوند بوده است.
این مقبره پشت محراب کلیسای سانتیسیما آنون‌زیاتا قرار دارد و محققان سوراخی در کف کلیسا ایجاد کردند تا به مقبره خانواده تاجر ابریشم فرانچسکو دل ژوکوندو دسترسی پیدا کنند.در این مقبره سه عضو خانواده دفن هستند که احتمال داده می شود شوهر و پسران لیزا جراردینی ازجمله پسرش پیرو باشند. لیزا و فرانچسکو دل ژوکوندو پنج فرزند داشتند.
سیلوانو وینچتی نویسنده و پژوهشگر قرار است دی‌ان‌ای بدست آمده از این قبر را با دی‌ان‌ای استخوان سه زنی که در قبری در همان نزدیکی در صومعه سنت اورسولا دفن هستند مقایسه کند.لیزا جراردینی که راهبه شده بود در سال ۱۵۴۲ در سن ۷۱ یا ۷۲ سالگی در همین صومعه در گذشت.
سیلوانو وینچتی می گوید "اگر دی‌ان‌ای مادر و فرزند با هم مطابقت داشته باشد، مونالیزا را پیدا کرده‌ایم."
اگر چنین شود، به گفته آقای وینچتی، با استفاده از استخوانهای جمجمه می‌توان چهره لیزا جراردینی را با کامپیوتر بازسازی و آن را با تابلوی مونالیزا مقایسه کرد.
داوینچی حدود پانزده برای تکمیل مونالیزا وقت صرف کرد و تابلوی محبوب خود را تا زمان مرگ در سال ۱۵۱۹ نزد خود حفظ کرد.از آن زمان زنی که سوژه این تابلو بوده با لبخند ناپیدایش، کنجکاوی بسیاری را در بین متخصصان و علاقمندان ایجاد کرده است.
تابلوی مونالیزا بعد به دست فرانسیس اول افتاد که بین سالهای ۱۵۱۵ تا ۱۵۴۷ بر فرانسه حکومت می‌کرد.این تابلو در پایان قرن هجدهم در موزه لوور پاریس به نمایش دائم گذاشته شد و نه تنها پرجاذبه‌ترین اثر هنری موزه لوور است، بلکه معروفترین و پربیننده‌ترین تابلوی نقاشی دنیا هم بشمار می رود.
در سال ۱۹۱۱ یکی از کارکنان سابق لوور که عقیده داشت این تابلو متعلق به ایتالیاست آن را ربود اما دو سال بعد پلیس او را دستگیر کرد و تابلو صحیح و سالم به لوور بازگردانده شد.
بر اساس نظریه ای پرطرفدار اما نامحتمل، این تابلو، نقاشی داوینچی از چهره خودش است.
ویژگیهای چهره مونالیزا با پرتره‌ای که داوینچی سالها بعد از خودش کشیده تشابه بسیاری دارد از این رو برخی، معمای لبخند اسرارآمیز و معروف مونالیزا را در این می‌دانند که داوینچی در واقع پرتره خود را کشیده است.