این ساختمان تنها کمی پایین تر از اداره ی مرکزی یو اِن در نیویورک قرار دارد و از دو قطعه ی شهریِ ارتباط دهنده ی دو خیابان مجاور تشکیل شده است، زمین باریکی به طول 60 متر را شکل می دهد و تنهابا نمایی 43 متری در طول خیابان چهل و سوم شرقی و 6.3 متری در طول خیابان چهل و چهارم طراحی شده است . درون این شکاف به برنامه ی پیچیده ای از اداره ها برای نمایندگان دائمی هند و گالری نمایشگاهی (با دسترسی مستقیم به خیابان چهل و چهارم) اختصاص یافت که در چهار تراز ارتفاعی از این پودیوم(سکو) قرار گرفته است .
این مجموعه را برجی با جای گیریِ مناسبی برای پنج گروه متفاوت ِ کارمندان، از پرسونل امنیتی گرفته تا سر کنسول گری (درون آپارتمانی سه قسمتی، با تراس ـ باغ هایی در بالاترین نقطه ی ساختمان) در بر می گیرد . این دامنه ی پهناور از سایز آپارتمان ها همه در پوششی یکسان جای گرفته اند که در پوسته ای از جنس آهن ِ مات ِ پنل مانندی پیچیده شده است . آپارتمان های بزرگ تر در بالاترین نقطه ی ساختمان دوبلکس های مرتبط و هم پوشایی هستند که شاید قدری شبیه به آپارتمان های كانْچِنْجانْگه در بمبئی (83 ـ1969) به نظر می آید ولی با ارتفاع دوبرابر فضاهای محصور شیشه ای شکل گرفته است .