هیچ هنرمند مدرنی به معما گونی و مرموزی این مرد فرانسوی, مارسل دوشان, نبوده است. او زندگی خود را به انتظارات بی پایان آنچه که هنر می توانست باشد گذراند. حتی سرسخت ترین پیروانش با تصمیم او در سال 1923 مبنی بر ترک تولیدات هنری به منظور تمرکز بر شطرنج مبهوت شدند. که در آن به رقابت در مسابقاتی در اطراف دنیا پرداخت.
به دنبال مرگ او در سال 1968 معلوم شد که او برای دو دهه به سختی در استودیو اسپارتی خود در منهتن بر تابلو "چشم چران" که به زنی برهنه مربوط می شود, کار کرد. دقیقاً آنچه که دوشان از آن لذت می برد. یکی از جذاب ترین و کمتر شناخته شده ترین اپیزودها در زندگی این هنرمند در 100 سال گذشته, دقیقاً در آگوست 1913 رخ داده است. زمانی که دوشان یک ماه تعطیلات سنتی بریتانیا را در کنار دریا در پاتوق هرن بی در سواحل شمالی کنت می گذراند. زمانی که او خودش را تغییر داد, و شاهکار خود را خلق کرد؛ شیشه ی بزرگ.
دوشان با ایوان خواهر 18 ساله خود به کنت آمد. اوایل آن سال نقاشی مدرنیستی او "برهنه از پلکان می آید" باعث یک رسوایی در شو آرموری نیویورک شد. و توسط یک منتقد " به عنوان یک انفجار در کارخانه ی تخته کوبی" به استهزا گرفته شد. فرم شکسته شده ی این نقاشی به شکل تحقیرآمیزی توسط تئودور روزولت با یک فرش نواها مقایسه شده است."من در حال حاضر بسیار افسرده ام و هیچ کاری انجام نداده ام." دوشان این یادداشت را در جولای 1913 نوشته است: " من در آگوست برای گذراندن وقت به انگلیس بر می گردم."