تادو آندو متولد سپتامبر 1941، كه در سال 1995 موفق به دريافت پريتزكر پرايز شده است، 72 ساله شد. اين معمار مشهور ژاپني كه متولد اوزاكاست، جهت آثار بي نظيرش با بتون، رفتار حساسش با نور طبيعي و تعامل قوي با طبيعت ستوده مي شود.
پس از مدت كوتاهي كار به عنوان راننده ي كاميون و يك بوكسور حرفه اي، آندو دوره ي كاملي از خود- آموزشي در معماري كه شامل كارآموزي ها، كلاس هاي شبانه و بازديد از آثار معماري بزرگ در سرتاسر جهان مي گشت، را آغاز نمود. او در سال 1969 دفتر خود را در اوزاكا راه اندازي كرد و به سرعت به شهرت رسيد. در ميان تاثيرات اوليه معماراني چون لويي كان، لودويگ ميس وندروهه، لوكوربوزيه و فرانك لويد رايت، موفق به دريافت جايزه سالانه موسسه معماري ژاپن در سال 1979 گشت.
سلطه ي آندو بر نور، طبيعت و فضا، وي را به سرعت به صحنه ي معماري جهاني در اواسط دهه 1980 فرستاد. ساختمان هاي وي، از فرم هاي ساده ي هندسي مشتق شده اند كه در تباين با سيركولاسيون پيچيده ي سه بعدي قرار مي گيرند و منعكس كننده ي تمايل معماري ِ وي براي تجربه اي ديداري فيزيكي مي باشند.
او روش خود را اينگونه بيان مي كند: " هنگامي كه من ساختماني را طراحي مي كنم، به مجموعه ي كلي آن فكر مي كنم تا همانند اعضاي بدن در كنار هم، مناسب و شايسته باشند. اما در كل به اين مي انديشم كه مردم چگونه با اين ساختمان برخورد مي كنند و فضاهاي آن را تجربه مي نمايند. "
از آثار مهم وي مي توان به كليساي نور، كليسا بر روي آب، خانه كوشينو، موزه هنري فورت ورث و تالار قصه گويي كاماگاتو راكوگو اشاره نمود.
كارهاي تازه ي وي شامل است از موزه ي هانسول در كره جنوبي، كه به تازگي افتتاح گشته و موزه هنر دانشگاه آسيا، كه كماكان در حال ساخت مي باشد.