" فرا معماری" اصطلاحی که توسط مارکوس نواک ابداع شد.یک گفتمان معمارانه می باشد, که یک خط اتصال میان فضای مجازی و مادی را در بر می گیرد, و بررسی می کند. گرچه تئوری این طراحی از دهه ی 1996 می آید, زمانی که معماری در واقعیت دیجیتالی ظهور یافت. گرچه امروزه ما به واقع می بینیم, که چگونه طراحی های مجازیِ به شدت پیچیده بر معماری موجود در جهان امروز تأثیر می گذارند, و آن را به بازی می گیرند. مانند آنچه که به واسطه ی پروژه ی آیمان در دانشگاه بالامند لبنان انجام شده است.
در این پروژه ما آغاز گفتمان قوی معمارانه را که چگونه با معماری معاصر گره خورده, و بر یک سایت تاریخی اثر گذاشته, را می بینیم. و این بشدت شبیه بازطراحی موزه ی تاریخ نظامی لیبسکیند می باشد. این پروژه بر اساس ایدئولوژی فرا معماری است. چنانچه دانش آموزان با هدف توسعه ی موزه ی دوره ی عثمانی که خانه ی حبیب باشا ال سعد(دومین رئیس حمهور لبنان) نامیده می شد,طراحی خود را سازمان دهی کردند.
این ایده در جهت برانگیختن خطوطی بیشتر پویا از پارکور موزه و دادن فضایی که ساختمان و طبیعت را تقدیر می کند, ( به ویژه یک درخت بلوط 2000 ساله) برنامه ریزی شد. در یک حرکت سریع خزنده مانند, این توسعه بر زمینی بالاتر از پروژه برای زیباشناسی نه چندان اصلاح شده ی سیاسی نشسته است. گرچه سازه ی بازپرداخت شده این فرصت را برای بازدیدکنندگان در بررسی بخش و بافت قدیمی از طریق یک گونه ی جدید که به نوبه ی خود به این هیولای عثمانی الحاق شده, ممکن می سازد.