فکر کردن، تیشه به ریشه زدن است، تیشه به ریشه خود زدن. دست به کاری زدن خطر کمتری دارد. عمل، فضای میان اشیا و ما را پر می کند، در حالی که نفکر این فضا را به طور خطرناکی افزایش می دهد.