دانشمندان میگویند قورباغهای که چارلز داروین طبیعیدان بزرگ شناسایی کرد و به نام خود او معروف است از زیستگاهش ناپدید شده است. یک بیماری قارچی پوستی بعلاوه نابودی زیستگاههای طبیعی، عامل انقراض این دوزیست شده که جنس نر آن، نوزادان را در دهانش نگهداری میکند.
چارلز داروین این قورباغه را که بومی جنگلهای شیلی و آرژانتین است در سفر دور دنیایش در دهه ۱۸۳۰ شناسایی کرد. محققان میگویند نابودی زیستگاه طبیعی این دوزیست در انقراض آن نقش مهمی داشته اما نمیتواند تنها دلیل باشد و قارچ کیترید هم که فقط در آب زندگی میکند در این انقراض نقش داشته است. کیترید نقش مهمی در ابتلای ۶۰۰۰ گونه دوزیست دنیا به این عفونت پوستی دارد و آن را "بدترین بیماری عفونی مهرهداران از نظر تعداد گونههای مبتلا و قابلیت منقرض کردن آنها" توصیف کردهاند.
کیترید باعث میشود کراتین (پروتئینی که باعث سختی پوست و مو ناخن میشود) بیش از اندازه ترشح شود و در نتیجه پوست ضخیم و سخت میشود. قورباغهها بر خلاف بسیاری موجودات آب و املاح را از راه پوست جذب میکنند نه از راه دهان و به همین دلیل این قارچ میتواند سبب مرگ آنها میشود.
کیترید بسیار سریع و در عرض چند هفته میتواند جمعیت قابل توجهی از قورباغهها را نابود کند. به گفته پژوهشگران نوع شمالی قورباغه داروین که در جنگلهای شیلی زندگی میکند کاملا ناپدید شده اما نوع جنوبی که در جنگلهای آرژانتین و شیلی زندگی میکند با وجودی که تعدادش بسیار کاهش یافته هنوز منقرض نشده است.
دکتر مارکوس روکلیف از انجمن جانورشناسی لندن میگوید:" ما نمی توانیم با قاطعیت بگوییم چه چیز باعث مرگ این قورباغه ها شده اما شواهد بسیار محکمی را کنار هم گذاشتهایم که ما را بشدت نگران کرده است." "کیترید را می توان موردی درمان کرد اما درمان در سطح وسیع وجود ندارد. با این حال درمان میتواند نقش بسیار مهمی در برنامه پرورش در اسارت این گونه داشته باشد که خطر انقراض بشدت آنها را تهدید میکند."
از ویژگیهای قورباغه داروین این است که قورباغه نر دو هفته از تخمها نگهداری میکند تا بچه قورباغهها سر از تخم در آورند. سپس قورباغه نر تمام نوزادان را به همراه تخمها میبلعد و در کیسهای در نزدیکی تارهای صوتیاش نگهداری میکند. نوزادان از زرده تخمها تغذیه میکنند تا به حدود ۱.۲ سانتیمتری برسند و سپس از دهان پدر بیرون می جهند و شناکنان زندگی خود را آغاز میکنند.