ستون حجمی به ستون به مثابه یک فضای خالی برش خورده در یک ساختار موجود می پردازد. تولید این ستون فضاهای گشوده را تقویت کرده است – با تولید احجام - از سازه های فضایی که از ساختمان وضع موجود بالا می روند. نقطه ی آغازین ساختمان لانگ لاین ای و ای تی در منهتن نیویورک بود.
ساختمانی که به عنوان یک انبار بزرگ در طول جنگ سرد ساخته شد، و هم اکنون در جایگاه یک شاهد در شهری که هرگز جنگی به خود ندیده، باقی مانده است. و با این مسئله که فضا چگونه خودش را در تضاد با وجود خود بیان کرده، مواجه شده؛ و با هدف تولید فضاهای خالی و کیفیت پوچی برآمده است.
چنین شکل مجزایی از ستون محصول مسیر تغییر شکل یافته ی عملکرد یک ستون گوتیک از یک سیستم بازتعریف شده ی سه بعدی می باشد، و گواهی است بر این امر که چگونه هر بسته ی نرم افزاری تک خطی به سوی یک پیکربندی فضایی دگرگون می شود. ساختمان خود در پس صحنه برای مداخله در فضای داخلی و به عنوان پوششی در قامت یک کاتالیزور و حامی تغییر یافته است.
طبق روال معمولِ ساکر پانچ، این سایت سوالاتی را با جولیا گوتسگین طراح این مجموعه مطرح کرده است:
ساکر پانچ: چه کسی یا چه چیزهایی بر روند تولید پروژه تأثیرگذار بوده است؟
جولیا گوتسگین: راسکین و ورینگر، معلم خودم پیتر ترومر و یک کارگاه از گرگ لین و هرنان دیاز آلونسو
ساکرپانچ: در توسعه ی اثر با چه گونه موسیقی و کتابی درگیر بودید؟
جولیا گوتسگین: لارس اسپویبروک، همدردی با اشیا؛ راسکین و بوم شناسی طرح؛ جان راسکین، سنگ های ونیز؛ و رم کولهاس، نیویورک هذیانی: بیانیه ای معطوف به گذشته برای منهتن