فضاهاي عمومي مهمترين بخشهاي شهر را تشكيل ميدهند كه يكي از اين فضاها خيابانهاي شهري هستند .خيابانهاي شهري تجلي گاه حيات مدني شهر و محل رخداد وقايع و فعاليتهاي اجتماعي شهروندان در زندگي و حيات شهري ميباشد. از اين رو طراحي درست و گسترش آنها باعث غنيتر شدن زندگي اجتماعي و فرهنگي ميشود.
اگرچه امروزه اهميت خيابان در طراحي شهري به طور فزاينده اي مورد توجه قرار گرفته است (توسط مهندسان ترافيك، طراحان شهري ، و برنامه ريزان) اما خيابان ها اغلب بدون چارچوب مفهومي واضح و استواري به نظر مي رسند.
آنچه از نام خيابان در قدم اول به ياد هر كس مي آيد همان نقش بارز تردد و جابجايي يا يك راه عبوري است . درحالي كه خيابان به عنوان يكي از عناصر مهم شكل دهنده فرم اصلي شهر، نماد فرهنگي و اجتماعي و برقرار كن نده ارتباط فضايي و اتصال فعاليتهاي شهري بوده و همواره مورد توجه شهر سازان و برنامهريزان شهري قرار داشته است.
در اين كتاب تلاش شده با رويكرد كيفي به مفهوم فضا و فضاهاي شهري پرداخته شود . در اين راستا پس از بررسي مفاهيم مربوطه و شناسايي ديدگاه ها و نظرات متخصصان در اين امر، فضاهاي عمومي و عرصه هاي جمعي به عنوان فضاهاي تاثيرگذار در شهر معرفي مي گردد. با اين ديدگاه، خيابان ها نيز به عنوان فضاهاي عمومي شهري و به عنوان يكي از عوامل تاثير گذار در اين مقول مورد واكاوي قرار مي گيرد. به اين ترتيب با بررسي مفهوم كيفيت محيط شهري و پيشينه آن، كيفيت ها و معيارهاي ارزيابي آن در فضاه اي شهري و خيابان ها شناسايي شده و معيار خوانايي به عنوان يكي از شاخصههاي اساسي در مطلوبيت خيابانهاي شهري معرفي ميگردد.