هدف این کارگاه ساخت یک پاویون پارامتریک با مقیاس 1.1 بود. این پاویون باید به حد کافی انعطاف پذیر باشد، تا بتواند رویدادهای بی شمار کا ای تی را پوشش دهد. طراحی پاویون بیانگر هم نیروهای فیزیکی کاربردی و هم تصمیمات طراحی تحمیل شده در قامت شکل دادن به معیارهای تعریف شده می باشد.

طراحی نهایی بر اساس یک ایده ی فرمال است، که توسط به کارگیری نیروهای طبیعی به منظور تولید قوس های منحنی زنجیری، یک ایده ی سازه ای که ماحصل تحمیل منطق اریگامی به منظور تعریف عناصر سازه ی باربر و ایده ی اتصال هوشمند بدون استفاده از چسب می باشد، تعریف شده است. این روند سرهم بندی و جداسازی قطعات را تکرار می کند. برای چنین وظیفه ی پیچیده که سریعاً اتصال پیدا کرده، این روند باید در دو بخش مجزا از یکدیگر جدا شود.

این فرم یک الفبای منحر به فرد الفبای اتصالات و حفره ها را پدید آورده است. این ساختار شامل 570 عنصر سه گوش می باشد، که از اتصالات چوبی کلاسیک بدون نیاز به چسب جمعاً از 200 متر مربع تخته های سه لا 15 میلی متری شکل یافته اند. حفره ها در حالت عمودی تکامل می یابند. و  بر ساختاری منحنی شکل قوس ها که در فرم پاویون تجسم یافته اند، تأکید می کنند.