کولونی سازی روکوکویی یک پروژه ی طراحی شده توسط مایکل رویر در دانشگاه پنسیلوانیا است. هدف اصلی در پس این پروژه به کارگیری تکنیک های معاصر مانند انبوه سازی و ظهور به منظور تلاش برای بازبینی مشکلات معماری در گذشته است. تکنیک های معاصر کامپیوتری به ما این امکان را می دهد، تا از هندسه های بسیار پیچیده که صرفاً می توانسته توسط استادان صنعتگردر گذشته تحقق یابد، استفاده کنیم.
این پروژه به شکل چشمگیری به ایده های متقارن و عدم تقارن و چالش های تزئینات می پردازد. این پروژه به مسائل قرن 18 به منظور آشکارسازی مسائل معاصر ما در مسیرهایی متفاوت نگاهی می اندازد. مسیرهای جدید با به چالش کشیدن نما در قامت ابژه ی تزئینی و رابطه ی بین تقارن و عدم تقارن ارائه می شوند. آثار هنری و معماری روکوکو و باروک یک نقطه ی پرش ویژه بود، که به این موضوعات توجه می کند.
این کیفیات خروجی در ساختمان از تراکم بخش هایی در تولید یک کل افزایش می یابند. در ابتدا این تقارن در پروژه دیده شد، و سپس در جایگاه یک وزنه ی تعادل در پیدایش تکنیکی که هم اکنون اتفاق افتاده، قرار گرفته است. مرحله ای که طی آن سناریویی عجیب در ساختمانی که موضوعات معاصر و در حال ظهور تولید به موضوعات تاریخی تقارن و عدم تقارن باروک و روکوکو بر می گردد، رخ داده است.
پیچش ساختمان چنانچه از سایت برافراشته شده، در به چالش کشیدن رهیافت دگماتیک در زمین و بدل شدن به یک شرایط نامتقارن و آزادانه یک ابژه در آسمان معنا یافته است. این رویکرد می تواند در قامت یک تفسیر از تفاوت بین باروک و روکوکو جایی که باروک متقارن و بیشتر ایستا است، درحالی که روکوکو پویاتر می باشد، دیده شود.