بسیاری از مناطق جهان هم اکنون با خطر بالا آمدن سطح آب و ناپدید شدن خشکی هایی که بر روی آن زندگی می کنند مواجه هستند اما شاید جزایر اقیانوس آرام بیش از هر جای دیگر نسبت به آثار گرم شدن زمین آسیب پذیر باشند. جزایر مارشال، در شمال اقیانوس آرام از 29 جزیره مرجانی با ارتفاع کم از سطح دریا تشکیل شده است.

جزر و مدهای شدید و بالا آمدن سطح آب اقیانوس باعث فرسایش خاک جزیره می شود. در دیمون تاون، افراد بومی ماژورو شاهد از بین رفتن دیواره هایی هستند که اخیرا ساخته بودند. تونی دی بروم، وزیر و معاون رئیس جمهوری جزایر مارشال و مسئول امور مربوط به تغییرات اقلیمی وانرژی است و می گوید: “اگر مردم دنیا به رفتار فعلی خود که سالهاست برایشان عادت شده، ادامه دهند و همچنان بر میزان آلودگی بیافزایند، عواقب آن را همین الآن خواهیم دید و نه صدسال دیگر.”

در مسیر لاورا پارک ساحلی که در دورترین نقطه ماژورو قرار دارد آبی که سطح آن از ارتفاع دیواره ها بالاتر رفته است جاده را پوشانده است. فرسایش خاک جزایر مارشال سرعت گرفته و کشور، از نظر اقتصادی و فیزیکی، در معرض خطر قرار گرفته است.

تونی دی بروم می افزاید: “ما مثل قناری هایی شده ایم که در معادن پیش مرگ می شوند تا معدنچی ها بفهمند باید از معدن فرار کنند وگرنه مثل قناری خواهند مرد. وقتی میزان خسارت ها آن قدر زیاد شود که ما مجبور شویم جزیره را تخلیه کنیم، کار از کار می گذرد و برای همه دنیا خیلی دیر خواهد بود.” اخیرا، گروهی از سوی هیئت بین المللی تغییرات اقلیمی مأمور شده است که بخش دوم گزارش تأثیر تغییرات اقلیمی بر جوامع گوشه و کنار دنیا را در ژاپن تکمیل کند.

دکتر کریس فیلد که یکی از دو رئیس این نشست است. وی تغییرات اقلیمی را یکی از تعیین کننده ترین چالش های قرن بیست ویکم می داند و می گوید جزایر کوچکی مثل جزایر مارشال که ارتفاع کمی نسبت به سطح دریا دارند بیش از نقاط دیگر در معرض تهدید خطرات برخاسته از تغییرات اقلیمی هستند.

آقای فیلد می گوید: “تجربه نشان داده که حتی افزایش متوسط ارتفاع سطح دریا وقتی با یکی از این رخدادهای حاد اقلیمی مانند مد شدید یا سیل ناشی از طوفان همراه شود، می تواند خسارتهایی بزرگی به بار آورد، به گونه ای که برخی از این جزایر را غیر قابل سکونت کند.” اهالی جزایر مارشال امیدوارند با پرهیز از استفاده از سوخت های فسیلی جوامع دیگر را نیز به این کار تشویق کنند. آنها می خواهند با همکاری دیگر ملت های جزیره نشین همسایه جامعه جهانی را به اقدام وادارند.