در تاریخ هنر، کم نبوده اند زنان نقاش و هنرمندی که با آثارشان نقش مهم و تاثیرگذاری در تحول هنر مدرن داشته اند. در میان این زنان هنرمند، نقش ده تن از این زنان هنرمند بیشتر از دیگران بوده است، کسانی که بسیاری از هنرشناسان و مورخان هنری در مورد اهمیت و تاثیر آنها هم‌نظرند.

اخیرا نمایشگاهی از نقاشی های هریت بکر، نقاش زن نروژی که از مهم ترین نقاشان زن مدرنیست اروپاست، در شهر برگن نروژ برپا شده است. به این مناسبت، در این نوشته، خیلی کوتاه و فشرده این زن هنرمند مدرن و ۹ نقاش و مجسمه ساز زن برجسته دیگر را معرفی کرده ایم. بخش اول از این خبر را مشاهده می فرمایید.

هریت بکر

هریت بکر از زنان پبشگام در هنر مدرن و نقاشی شمال اروپا و اسکاندیناوی است. او خواهر آگاتا بکر، موسیقیدان معروف نروژی، است و هر دو خواهر در تحول هنر مدرن نروژ سهم زیادی دارند. نقاشی‌های هریت بکر از فضاهای داخلی شهرت بسیاری دارند. قدرت او در استفاده از رنگ و نورپردازی است. هریت در نروژ، آلمان و فرانسه به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت.

او تحت تاثیر نقاشان امپرسیونیست بود اگرچه آثارش در رده هنر رئالیستی و گاه ناتورالیستی طبقه بندی شده است. او با تاسیس مدرسه هنری نروژ در سال ۱۸۸۹، تاثیر عمیقی بر هنرمندان جوان نروژی از جمله ماری هوگ و هنریک لوند گذاشت. "زیر نور لامپا" (۱۸۹۰) از تابلوهای مشهور اوست که در آن او دختر جوانی را در حال مطالعه زیر نور لامپا تصویر کرده است. نور آبی مسلط در تابلو، فضای دلگیر و غمزده‌ای را خلق کرده و بر تنهایی دختر جوان در شب تاکید دارد.

لورا نایت

لورا نایت، از مشهورترین زنان نقاش بریتانیا در قرن بیستم است. او تصویرگر سربازان جنگ جهانی دوم و محاکمه نازی ها در دادگاه نورمبرگ بود. لورا نایت، تحت تاثیر نقاشان امپرسیونیست، بیشتر زنان بریتانیایی از اقشار گوناگون از زنان کولی گرفته تا زنان طبقه اشراف را نقاشی کرده است.

لورا نایت، عکاس رسمی دولت بریتانیا در جنگ جهانی دوم بود و در سال ۱۹۴۶ مامور شد به طور رسمی در دادگاه محاکمه جنایتکاران نازی شرکت کند و از آنها برای ثبت در تاریخ نقاشی کند. این اثر او که هم اکنون در موزه جنگ بریتانیا نگهداری می‌شود، دو ردیف از هیئت منصفه آلمانی را نشان می‌دهد که در برابر ۲۱ متهم جنگی آلمانی و افسران رژیم هیتلر نشسته‎اند. در عقب آنها هم سربازان آمریکایی با کلاه‌های سفید دیده می‌شوند.

جورجیا اوکیف

جورجیا اوکیف از مهم‌ترین زنان نقاش قرن بیستم است که به خاطر نقاشی های آبستره اش از طبیعت و بیابان های آمریکا شهرت دارد. کارهای اولیه او بیشتر جنبه آبستره دارند. برخی از مفسران هنری شباهت تصاویر گل های او به آلت تناسلی زن را بر مبنای تئوری‌های فروید تفسیر کرده‌اند اما اوکیف خود آنها را رد کرده است.

در دهه هفتاد، فمینیست‌ها او را پیشگام شمایل‌نگاری زنانه ارزیابی کردند اما اوکیف با تفسیرهای آنان نیز مخالفت کرده بود. دوره‌های فعالیت حرفه ‌ای او به نیویورک، دوره هاوایی و دوره نیومکزیکو تقسیم می‌شود. اوکیف در سال ۱۹۶۶ به عنوان یکی از ۵۰ عضو آکادمی علوم و هنرهای آمریکا انتخاب شد و در ۱۹۷۷ جرالد فورد رئیس جمهور آمریکا مدال آزادی ریاست جمهوری را به او اهدا کرد.

کته کُلویتس

کته کُلویتس، نقاش و مجسمه‌ساز برجسته آلمانی، تصویرگر بی عدالتی ها، شرایط نابسامان انسانی و تراژدی دو جنگ خانمانسوز جهانی است. او یکی از نخستین زنان نقاش است که شورش‌های دهقانی و مبارزات کارگری و زندگی پر مشقت آنان را تصویر کشیده است. مجموعه آثار او از جنگ‌های دهقانی آلمان در دوران قرون وسطی علیه فئودال‌ها و کلیسا بسیار مشهورند.

همچنین مجموعه‌ای با عنوان "بافندگان" که در سال‌های ۱۸۹۲ تا ۱۸۹۶ با الهام از نمایشنامه گرهارد هاپتمن خلق کرد و در نمایشگاه هنر برلین، نامزد دریافت مدال طلایی شد اما قیصر ویلهلم دوم با دادن این مدال به او مخالفت کرد. کلویتس پسرش پیتر را در جنگ جهانی اول از دست داد. مجسمه "والدین ماتم زده"، اثری‌ست که او در سوگ فرزندش خلق کرده است .

با روی کار آمدن نازی‌ها در آلمان و آغاز تعقیب و آزار هنرمندان و روشنفکران آلمانی، کلویتس نیز از فعالیت محروم شد و آثارش از موزه‌ها و گالری‌ها جمع آوری گردید، اما یکی از کارهای او به نام "مادر و فرزندش" از سوی نازی‌ها مورد بهره‌برداری تبلیغاتی قرار گرفت. کلویتس در سال ۱۹۴۲، پوسترهای سه‌گانه مشهورش را کشید: کودکان آلمان گرسنه‌اند، نان و جنگ دوباره هرگز. او در سال ۱۹۴۵ تنها چند روز مانده به پایان جنگ درگذشت.

تامارا لمپیکا

تامارا المپیکا نقاش لهستانی با نام اصلی ماریا گروسکی است که شهرتش بیشتر در زمینه خلق پرتره‌هایی با درونمایه اروتیک و اغواگرانه است. بیشتر آثار تامارا آبستره‌اند، اما در پرتره‌هایش عناصر روایتی نیز دیده می‌شود. او به جای قلم مو از کاردک استفاده می‌کرد و به خاطر منحنی‌های ساده و رنگ‌های تند و زاویه های تیز، نقاشی‌هایش در سبک آرت دکو طبقه بندی می‌شوند. تامارا تا سال ۱۹۲۵ آثارش را با نام و هویتی مردانه امضا می کرد و به نمایش می گذاشت.

او بعد از مرگ، محبوبیت بسیاری کسب کرد و جوانان هنرمند زیادی به مطالعه آثار او و کشف هنر او پرداختند. همین طور چند نمایشنامه و فیلم نیز بر مبنای زندگی هنری او خلق شدند از جمله نمایشنامه "تامارا" نوشته جان کریزانک که بر مبنای ملاقات تاریخی او و گابریل آنونزیو نوشته شده است. مدونا خواننده آمریکایی از هواداران این هنرمند است و از نقاشی های او در کلیپ های ویدئویی موسیقی خود استفاده کرده است.