به تازگی، ژورنال وال استریت، مقاله ای از ایوان بان منتشر نمود؛ کسی که یکی از، یا شاید، برترین عکاس معماری معاصر جهان محسوب می گردد. بان که تقریبا یک دهه زمان را بر انجام این پروژه صرف نموده، یکی از بزرگترین مجموعه های معماری عصر حاضر را به وجود آورده است که مطمئنا در آینده، از اهمیت بالاتری برخوردار خواهد گشت.

همانطور که می دانید، بان پس از درخواست رم کولهاوس جهت مستند نمودن ساخت و ساز برج سی سی تی وی به یک عکاس مسافر در چین تبدیل شد و به سرعت همین سمت را در استادیوم لانه پرنده هرزوگ و دی مورون و پلان جامع استیون هال به دست آورد. عکاسی او به جهت صداقتش در بیان و نمایش چگونگی آنچه معماری می تواند از یک موقعیت بسازد، یک لحظه تاریخی یا یک رویداد، بسیار سریع شناخته و معروف گشت. این رویه، که با بیان معایب همراه است، همیشه از جانب طراحان پذیرفتنی نبوده است.

اگرچه عکس های وی به طور عمده، ساختمان ها را بیشتر از جرقه ی بحث میان قوت ها و نقطه ضعف های آن ها، برجسته می سازد؛ این مجموعه هنوز هم راهی جهت گفتگو پیرامون ظواهر معین و قطعی جهان ساخته شده ی اطراف ما می باشند. علاوه بر معماری، او توجه خاصی به افرادی داشته است که این سازه های طراحی شده ی مطرح، را می سازند. تجسم های او از زاغه ها به همان اندازه تصاویر پروژه ی آخر زاها حدید درخشیده است.

ایوان بان به سطحی از عکاسی رسیده است که می تواند " معماران ناشناس را ستاره و شناخته شده ها را سوپراستار" نماید. او از آثار معماری بین المللی بسیاری قبل از آنکه آنچنان شناخته شوند، عکاسی نموده است.