دوربين‌هاي ديجيتال قصه پيروزمندانه اين دهه‌اند. جهان حالا بيشتر از قبل عكس مي‌گيرد و آن هم به خاطر قيمت پايينِ دوربين‌هاست (با تبليغ: “ديگر هرگز نگاتيو نخريد!”) . سايت ارائه عكس فليكر (Flickr) از حد دو ميليارد عكس گذشته. هر تلفنِ همراهي يك دوربين دارد و در شهر توريستي‌ام، همه كساني كه به تعطيلات مي‌آيند از DSLR استفاده مي‌كنند. با اينكه دوربين فيلم‌خور الان تقريبا از ميان رفته، اما هنوز چيزهايي هستند كه سبك قديمي بهتر از مدرن انجام مي‌شوند.
كندي ديافراگم
اين براي عكاسي از طبيعت چندان اهميتي ندارد اما براي هر چيزي كه به زمان‌بندي ثانيه‌يي نيازمند است، حتي يك تاخير كوچك تفاوتي است بين يك لبخند عالي و لبخندي تظاهري. يك گُل پيروزي را با گروهي از مردهاي عرق كرده جابه‌جا مي‌كند. دوربين‌هاي ديجيتال در هر قدم‌شان تاخير وجود دارد: از جعبه كه درمي‌آوريد لامپ‌هاي فوكو هستند، تكه‌هاي فلش و زمانِ شروع به كار كردن دوربين كندي ديافراگم.
DSLRها كار بهتري انجام مي‌دهند اما compactها – حتي كنون جي?– رخنه‌يي ميان زدن دكمه ديافراگم و عكس گرفتن دارند. نتيجه؟ عكس‌هاي از دست رفته و نااميدي براي عكاس. دليلي وجود دارد كه هنري كارتيه برسون اسم لحظه عكاسي را گذاشت “لحظه تعيين‌كننده” و به همين دليل از يك دوربين ليكا استفاده كرد.
باتري‌ها
اين روز‌ها همه‌چيز با باتري كار مي‌كند، حتي دوربين‌هاي فيلم‌خور، اما دوربين‌هاي ديجيتال خيلي سريع‌تر از آنچه فكر مي‌كنيد باتري خالي مي‌كنند. صفحه‌هاي ال‌سي‌دي بزرگ، لنزهاي زوم خودكار، تثبيت‌كننده‌هاي تصوير و سي‌سي‌دي‌ها به اين معني هستند كه بايد نزديك پريز برق باشيد تا مدام شارژش كنيد يا بايد با خودتان كوله‌پشتي‌اي پر از باتري اضافي به هر سو ببريد. دان مك‌كالين با چند نيكون اف در يك كوله از مناطق جنگ‌زده ديدن كرد! عكاسان امروز احتمالا بايد كوله‌پشتي‌اي بزرگ از آن مدل كوله‌هاي سربازي در منطقه‌هاي باز به پشت داشته باشند.
زاويه‌ياب
ال‌سي‌دي سه اينچي پنل پشتي دوربين بازبيني عكس‌ها را راحت مي‌كند اما اينها براي عمل واقعي عكس گرفتن مزخرفند. عكاسان واقعي از زاويه‌ياب استفاده مي‌كنند تا چيزهاي اضافي را از زاويه بيرون بگذارند و واقعا ببينند قضيه از چه قرار است و همچنين چون دوربين را به سرتان نزديك مي‌گيريد، لرزش كمتري وجود دارد و به اين ترتيب تصاوير زياد محو نمي‌شوند
. اما دوربين‌هاي ديجيتال هم زاويه‌ياب دارند، مگر اين‌طور نيست؟ بله، اما از آنهايي نيستند كه به شكل گرد و پلاستيكي باشند. دستگاه چشمي دقيقي نيست. اگر بتوانيد چشم‌تان را ريز كنيد و در آن بنگيرد، فقط بخشي از تصوير را مي‌بينيد چون بعضي دوربين‌ها تنها 80 درصد محوطه عكس را نشان مي‌دهند.
تنها چيزي كه كمك‌تان مي‌كند تصوير قابل‌قبول‌تري داشته باشيد بردياب است كه تصوير بزرگ و روشني دارد و حتي بهتان نشان مي‌دهد خارج از محوطه عكس از چه قرار است و اگر مي‌خواهيد يك بردياب ديجيتال بخريد، از همين حالا پول ذخيره كنيد. چون ام? ليكا قبل از اينكه به لنز نگاه بيندازيد 6 هزار دلار برايتان خرج دارد.
منسوخ بودن
هنوز چند دوربين فيلم‌خور اين اطراف داريم. بعضي‌هايشان قديمي‌اند. ديسك كداك و APS را كه فراموش كنيد، تقريبا هر دوربيني كه از زمان لِيكاي اصلي خريداري شده را مي‌توان امروزه استفاده كرد و احتمال نتيجه بهتري نسبت به گذشته‌ها دارد و اين هم از فايدهاي عالم نگاتيو است. مساله اين است كه دوربين‌ساز‌ها امروز عهده‌دار كل مجموعه دوربين هستند – جعبه و وسيله ضبط تصوير– پس تنها راهي كه براي مردم به‌روز رساني وجود دارد خريدن يك مجموعه دوربين تازه است. هنوز از EOS 1D چهار مگاپيكسلي قديمي استفاده مي‌كنيد؟ به‌كارتان آمده؟
نويز
دوربين‌هاي ديجيتال مشكل نويز دارند. هر چه مگاپيكسلِ بيشتري روي تراشه داشته باشيد، تصاوير بيشتر نويزي‌اند و وقتي نوبت عكسبرداري در نور كم با سرعت بالاي ISO مي‌رسد اصلا بهتر است فراموشش كنيد. گرين‌هاي بزرگ و راضي‌كننده دوربيني مثل دلتا ايلفورد (ISO 3200) مشكل فني نيست اما به هم ريختگي رنگي و زشت نويز ديجيتالي است كه هيچ‌وقت نمي‌شود كاريش كرد.
گرين‌هاي نگاتيو خيلي پرطرفدار و خوبند. در حقيقت برنامه‌يي وجود دارد كه مي‌تواند گرين به عكس اضافه كند. برنامه عالي TrueGrain ذرات كلاسيك را اسكن مي‌كند و با استفاده از مخلوطي مخصوص اين فيلتر را به عكس‌تان مي‌دهد. مي‌خواهيد ببينيد همان عكسي كه گرفتيد در يك دوربين كداك تراي‌ايكس، كونيكاي آي‌آر 750 يا ايلفوردِ اف‌پي4 چطور به‌نظر مي‌رسد؟