اجتماع تالاب ها می توانند به منزله ی تصوری نو برای لس آنجلس و در مخالفت با گرایش توپوگرافی غالب، واقعیت های اقلیمی شهر و انگاره ی یک بازسازی رادیکال از اسلوب مورفولوژیک و توپولوژیک نمود یابد.این سازماندهی مجدد ارضی بر روی بافت موجود شهر با اولین شناسایی طبیعی شهری و انتخاب نقاط جمع آوری شده ای که درون شبکه های تالاب دگردیس شده اند، صورت پذیرفته است.
شبیه سازی سیستم های چند عامله از شبکه ای از مخازن که شبکه ی اولیه در مقیاس شهری و همچنین شبکه ی فرعی تالاب فیبری است، مشتق شده بود. این جزیره توسط کانال های درهم بافته شده که پس از آن به میزبان برنامه های وابسته به بافت شهر بدل می شود، تولید شده است. در این نمونه طراحی گره در مرکز شهر لس آنجلس پیشتر برنامه ریزی شده، و در جایگاه یک پارک متنوع جایی که زیرساخت های موجود بافته شده با شبکه ی کانال تولید کننده ی اشکال زمینی برنامه ریزی شده تا اینکه زمین کشاورزی باشند، یا مکانی تفریحی تجسم یافته اند.
یک توپولوژی پیچیده توسط کنارهم نهادن احتیاجات بشر، جنگل های حفاظت شده، زیستگاه های حیات وحش و سیرکولاسیون تفریحی مانند دوچرخه سواری یا قایق رانی تولید شده اند. تغییرات سطح آب فصلی یک چشم انداز دوگانه تولید می کنند. بعلاوه تنوع محیطی تجسم یافته در جزیره ها از طریق ظرفیت شاخصه ی مه گرفتگی خودکار یک اقلیم خنک در روزهای گرم تولید کرده اند.
گذشته از این اجتماع تالاب ها به شهر در مقابل سیل ها حالت ارتجاعی می دهد؛ چنانچه کل مجموعه به عنوان منطقه ی جریان سیل طبیعی عمل می کند.این شبکه ی تالاب متمرکز یک سیستم پیچیده ی معماری، شهرسازی، زیرساختی و منظر در سرتاسر لس آنجلس که تصویر شمایل شکنانه ی شهر را از شهری شبکه ای و به هرز رفته به شهرسازی دگردیس گون و سیال تغییرشکل می دهند، فیزیک بخشیده است.