در میان گونه های بسیار معماری مسکونی زمانی که به آزمایش گرفته می شود، بشدت محدود خواهد شد. چه کسی ممکن است، در فضای بشدت خصوصی جایی که زندگی گسترده می شود، زندگی کند؟ به منظور سنجیدن معماری منحصر به فرد یک ساختمان مسکونی، این پژوهش برای ایجاد رابطه بین فضاها می تواند رهیافت بهتری از پژوهش برای امری جدید باشد. رابطه بین طرح ساختمان و زمینی که بر روی آن قرار گرفته، و با ساختمان های اطراف متناسب است.

مهمان خانه ی ریوندل بر روی زمینی که 3300 متر مربع اندازه گیری شده، جای گرفته است. که اندازه ی نسبتاً بزرگ برای یک خانه می باشد. معمار این بنا بسیار محتاطانه عمل کرده است. از این رو در این موقعیت ساختارها از اینکه خانه بشدت کوچک به نظر رسد، و باقی سایت مانند یک بیابان بماند، جلوگیری کرده اند. مسیر مجموعه مانند اندام در هر جهت گسترش یافته، و همچنین یک مسیر این طرح بزرگ را تقسیم کرده، و سطوح خارجی ساختمان را تا جایی که می شود، بزرگ ساخته است. در این ساختمان توالی ایده ی اصلی طراحی می باشد.

این چشم انداز بر اساس توالی ساختمان در نظر گرفته شده، سپس قطع و تقسیم شده است. سنجیدن این اصول جدید درمعماری با یک خانه ی تجربی دشوار است. زمانی که به داخل خانه می روید، و به خارج نگاه می کنید، حسی از نگریستن به چیزی که ما هرگز از نگریستن به آن خسته نمی شویم؛ تبدیل می شود. تأثیر عجیب وغریب طبیعت و معماری که در این میان میانجی گری می کنند، درکی جدید از طبیعت چنانچه آشنایی آن تفکیک شده است، به بیننده القا می کند. مشاهده ی طبیعت چنانچه در هر لحظه و در هر مکان متغیر است.