این پروژه ضرورتا شامل دیوارها ویک سقف و بخشی تغییرپذیر است،که این عناصر یک توالی از فضاهای فشرده و غیر فشرده ایجاد می کنند.این تغییرات در بخش با استفاده از کُریدور،دسترسی به کلاسها و حمامها،ایوان بیرونی،کُریدورِ سرپوشیده،باغ،زمین بازی سرپوشیده خارجی و همچنین با حرکت خورشید و شیبِ طولی طرح مشخص می شود.این بازیِ فشردگی و فراخی هم در طول و هم در عرض توالی فضاها اجرا می شود.این گرایش،تنشی را بوجود می آورد که با سیستم دیافراگمی بیان می شود.این فضاها به سمت شمال باز می شوند و حیاط دارای پنل های پنجره ای بزرگی است.در حالی که به سمت جنوب و وجه عمومی،نور فقط از شکاف هایی با شیشه های لعاب دار وارد می شود.این شکاف ها با کُریدور و زمین بازی سرپوشیده ی خارجی،بارنگ های روشن،متناظر هستند؛در حالی که برای کلاسهای درس فقط از شیشه های بی رنگ استفاده شده است.کلاس ها با توجه به گروه های سنی مختلف،از یکدیگر متمایز شده اند:دو کلاس با اتاق خواب برای کودکانِ زیر یک سال،دوکلاس دیگر همراه با اتاق خواب برای کودکان یک تا دو سال و سه کلاس بدون اتاق خواب مختص کودکان دو تا سه ساله؛با این نکته که تمام کلاس ها در یک طبقه برای فعالیت های فراگروهی مرتبط هستند.حتی اگر پارتیشن های سیال فضایی بسته ایجاد کنند،باز هم از بالای دیوارهای تقسیم استمرار بصری قطع نمی شود.تمام ساختار در اطراف زمین بازی مذکور،تکامل یافته؛که هم هسته اصلی مرکز آموزشی است و هم کلاس ها ، سیرکولاسیون داخلی و یک باغ را با یکدیگر مرتبط می کند.در قسمت غربی آشپزخانه،فضاهای ناهارخوری ، مدیریت و یک سالن ورزشی قرار گرفته است. در خارج از آن،استفاده از حجم های بزرگِ سفید رنگ،یک ادغام متناسب در اِل چاپارال(El Chaparral)ایجاد می کند،ناحیه ای از آلبولوت(Albolote)که در دهه 1950 به عنوان یک روستای کوچ نشینی ظاهر شد.