آب یکی از آن دسته منابع طبیعی است که ما اغلب آن را موهبت ابدی میدانیم. اما با رشد و گسترش شهرها، پیدا کردن منابع سالم و پایدار یکی از بزرگترین چالش های قرن 21 خواهد بود. در این برنامۀ شهر فردا، به سنگاپور آمده ایم تا در مورد برخی از روش های نوآورانه مدیریت آب، تحقیق کنیم. آب مایۀ حیات است. ما به لطف آب زندگی می کنیم. آب همواره مسیر حرکت انسان ها و مسیر زندگی شان را تعیین کرده است.
آقای “خو تنگ شو“، مدیر اجرایی سازمان آب سنگاپور میگوید : " پیوند ذاتی انسان با آب امر بسیار کهنی است که احتمالاً بر می گردد به خلقت انسان". مشکل کم بود آب و جلوگیری از تشنگی انسان ها، یکی از چالش های بزرگ این قرن خواهد بود. کارشناسان آب پیش بینی می کنند تا سال 2030 ما با 40 درصد کمبود بین عرضه و تقاضا مواجه خواهیم بود.
خانم “ریتا پدوانگی” محققِ موسسه آب : "من فکر می کنم مهم ترین سوال مربوط به نقشی است که مردم می توانند در مدیریت آب شهری، بازی کنند. بسیاری از شهرها هنوز به رودخانه ها، به عنوان زباله دانی نگاه می کنند. این امر چالش بزرگی برای محیط زیست است". سنگاپور، شهری مدرن و امروزی است… اما شهری که می داند، در امر مدیریت آب یا باید غرق شد یا شنا کرد. آقای “خو تنگ شو”: "کشور ما قبل از استقلال از بریتانیا، مجبور به وارد کردن آب از مالزی بود. فکر می کنم ما از همان روزهای نخست پس از استقلال، تلاش برای حصول اطمینان از پایداری منابع آب، همواره از اولویت های ما بوده است".
یکی از این راهبردها ، بازیافت آب درو ریخته شده، در مقیاس بزرگ است. یک سوم از نیاز سنگاپور به این طریق در کارخانۀ New Water به خوبی تأمین می شود. بازدید نمایشگاهی در جوار این کارخانۀ تصویه آب، به وضوح نشان می دهد، چرا هر قطرۀ آب مهم است.
خانم “ریتا پدوانگی” : "به نظر من مستقیم ترین و بهترین راه، گنجاندن این امر در نظام آموزشی می باشد تا به مرور مردم دریابند که آب ارزش بسیاری دارد و به دست آوردن آن به سادگی باز کردن شیر آب نیست". گسترش مدیریت آب به یک فزایند عمومی، یکی از راههای بالا بردن سطح آگاهی عموم است. سدِ “مارینا باراژ“، بیانگر سیاستی هایی است که کم کم در زندگی روزمره مردم سنگاپور جا می افتد. یکی از پروژه های مهندسی تصویۀ آب، به یک پارک عمومی تبدیل شده است.
آقای خو تنگ شو : "در ابتدا، طرح ایجاد این سد برای جلوگیری از جاری شدن سیل به قسمت های پایین تر شهر بود. اما با ظهور تکنولوژی های جدید، توانایی ما برای تصویه آب آشامیدنی نیز دو برابر شد. دریاچه ای که برای ذخیرۀ آب به عنوان منبع نگه داری آب باران ساخته شده بود، سپس به دریاچه تفریحی خوبی در قلب این شهر تبدیل شد. بازیافت و حفاظت از آب تصویه شده یک طرف، یافتن منابع تازه آب معضل دیگریست. راه حل شاید در سواحل دریا باشد.
آقای خو تنگ شو : "کشور ما یک جزیره است. بنابراین، ما در احاطه دریا هستیم، و من فکر می کنم بسیاری از شهرهای ساحلی جهان، محتاج دریا به عنوان منبع آب، خواهند بود". ده درصد آب روزانه سنگاپور از دریا می آید. جریان از اینجا شروع میشود ، کارخانه های فلوکس بزرگترین مرکزنمکزدایی آسیا. شرکت های سنگاپوری تبدیل به متخصصان تبدیل آب شور به آب آشامیدنی شده و بازار گرمی دارند. "
آقای “سام اونگ” معاون مدیرعامل شرکت های فلوکس در این باره می گوید : "ده سال پیش تنها 5 یا 6 تقاضا در سال، برای تأسیس مرکز نمکزدایی داشتیم، ولی در حال حاضر این رقم 10 یا 20 مرتبه افزایش یافته است. که اغلب از کشورهای خاور میانه و شمال آفریقا گرفته، تا ایالات متحده آمریکا ،تا آمریکای لاتین، هند، جنوب و شرق آسیا ، و البته چین ارائه می شوند". شهرهای سراسر جهان در حال رشد و گسترش هستند، همزمان نیاز به منابع آب روز به روز افزایش میابد. احتیاج به آب، کمابیش ، در جنبه های متفاوت زندگی شهری قابل لمس است.
آقای خو تنگ شو : "سنگاپور شهر بسیار پرازدحامی است و ما احتمالا به رشد اقتصادی و جمعیتی ادامه خواهیم داد. چالش های جدید و مشکلات همیشه وجود خواهند داشت و من فکر می کنم شهرنشینی و تغییرات آب و هوایی، دو تا از بزرگترین معضل های پیشِ رو هستند". بدیهیست که ما به برکت وجود آب زندگی می کنیم اما احترام به طبیعت و محیت زیست، مدیریت و استفاده درست آب دستاورد یک عمر خواهد بود.