2ـبه منظور پیشگیری از ایجاد خیرگی ناراحت کننده چشم ناشی از منابع نوری، درخشندگی آنها در زاویه های دید معمولی باید محدود شود.

3ـ ترتیب قرارگیری چراغ ها به منظور نیل به توزیع روشنی دلخواه لازم است به گونه ای باشد که نور کافی به قسمت های بالایی دیوارها و سقف برسد.این امر عموماً نیاز به یک طرح قرارگیری چراغ ها در فواصل یکنواخت دارد تا به این ترتیب شدت روشنایی مورد نیاز در صفحه مربوط به ناحیه تامین روشنایی حاصل شود. در حالی که ترتیب قرارگیری به صورتی است که فواصل بین چراغ ها از مقدار حداکثر نسبت به فاصله به ارتفاع نصب تجاوز نمی کند و فاصله از دیوارها نصف این فاصله است.

4ـ هنگامی که می‌خواهیم کاربرد محوطه کوچکی مثل سطح یک میز یا پیشخوان را مطلوب کنیم، نور پردازی تاکیدی بر روی میز باید در محدوده پیرامون ان نگاه داشته شود. نورهای رو به پائین را بر روی صندلی‌ها متمرکز نکنید، زیرا پرتوهای بالایی سایه‌های نامطلوبی بر روی صورت افراد می‌اندازد و گرمای حاصل از تابش آنها نیز ممکن است ناراحت‌کننده باشد.

5ـ نور پردازی هالوژنی در فرورفتگی‌ها، این امتیاز را دارد که مانعی در سر راه نوردهی آنها به وجود نمی‌آید، اما موجب بروز سایه‌هایی در زیر پلک، بینی و چانه می‌شوند. مگر آنکه با فاصله های مناسب و بالای نور دیگری بر روی پیشخوان قرار می‌گیرد تا نور پائین به سمت بالا منعکس و سایه‌ها را بی اثر می‌کند.

6ـسرویس بهداشتی یکی از مکان‌های بسیار مناسب برای استفاده از چراغ‌های تزئینی است زیرا با کمک این چراغ‌های به اندازه زیادی بر زیبایی و لطافت دکوراسیون این فضا افزوده می‌شود (فراموش نکنید که باید دور از آب نصب شوند).

7ـدر هر اتاق از ترکیبی از چند نوع نورپردازی گوناگون استفاده کنید تا جذابیت و زیبایی فضا بیشتر شود. برای نمونه، نورپردازی سقفی یا همان لوسترها (به همراه دیمر به جای کلید برق)، چراغ‌های زمینی یا رومیزی مانند انواع آباژورها، نورپردازی رو به بالا و نورپردازی متمرکز که برای روشن کردن آثار هنری استفاده می‌شود و همچنین شمع‌های متعدد از جمله انواع مهمنورپردازی هستند که باید برای راحتی و زیبایی فضا در دکوراسیون فضا گنجانده شوند.