اسمانْ خانه، طراحی شده توسط معمار ژاپنی کیانوری کیکوتاکه (1928-2011) به سال 1954، همچنان به مثابه یکی از مونومان های معماری معاصر ژاپن در نظر می اید. کیکوتاکه که یکی از بنیان گذاران جنبش متابولیسم است، در این پروژه سعی کرده دو ایده را با هم درگیر کند، اول تاکید بر معماری ای که قواعد خودش برای رشد درون زاد را پی بگیرد و دوم یافت مدلی نو برای خانه سازی در شهرهایی که بر نوع جدیدی از زمین با الزامات متفاوت از شهرهای پیشین رشد می کنند. آسمانْ خانه یک حجم منفرد از زمین برخاسته است که هر دوی این اصول اساسی را در مقیاسی خرد متبلور می سازد.

خانه متشکله ایست از یک اسلب بتنی 10 در 10 که 4.5 متر از زمین ارتفاع گرفته است و با هدف تولید فضایی ازاد در چهارگوشه در مرکز سایت موقعیت یابی شده است. امتناع معمار از کارکردگرایی در پلان ازاد و انعطاف پذیر با یک فضای نشیمن مرکزی و فضاهای خدماتی که در اطراف این فضای مرکزی تجهیز شده اند محقق شده است، پرداختی که فضاهای داخلی خانه های سنتی ژاپنی را یاداور می شود. یک بالکن سرتاسری پیرامون این فضای منفرد دور می خورد.

معماری کیکوتاکه به زندگی نامه اش می ماند، او غور عمیقی بر تاریخ ژاپن داشت و از دل این کاوش بود که اصول متابولیست ها را استخراج کرد. او فرزند یک خانواده متمول زمین دار بود که پس از پایان جنگ جهانی دوم و اعمال اصلاحات ارضی تمام ثروت شان را از دست دادند.

او کشوری را پیش روی خود می دید با اسیب های عمیق، متابولیست ها از دل چنین اتمسفری و با هدف پاسخ به مسئله طراحی در شرایط متغیر و ناپایدار برامدند. اسمانْ خانه به کارگیری همین اصول است در مقیاس کوچک و به دنبال یافت پاسخی است مناسب برای تک خانواده یا خانواده منفرد. اولین الحاقیه به حجم اصلی اتاق کودک بود، اتاقی کوچک که در زیر سقف قفل می شد و زمانی که که کودک به مرحله استقلال مالی می رسید و می توانست از خانواده جدا شود از بدنه اصلی جدا می شد.

تاثیر کیکوتاکه بر نسل بعد از خودش بی نهایت واضح است، تویو ایتو در دفتر او کار می کرده است و کازویو سجیما مشاهده آسمانْ خانه در مجله معماری را یکی از دلایل معمار شدنش می بیند.