معماران معاصر ایران, اتووود - بزرگترین سایت معماری
ثبت نام عضو جدید ایمیل آدرس: رمز عبور : رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید خانه |  ثبت نام |  تماس با ما |  درباره ما |  قوانین سایت |  راهنما |  تبلیغات




موضوعـات مــعـماری
معماری و دیگر حوزه های فکر   - 1706
20 بنا که هرگز ساخته نشد   - 17
منظر شهری   - 1591
پداگوژی انتقادی   - 17
طراحي داخلي   - 1166
کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی   - 16
نظریه معماری   - 1131
شهرهای در حرکت   - 15
سازه های شهری   - 1080
مسابقه مرکز اجتماعی شهر صدرا   - 15
تکنولوژی ساخت   - 1072
معماری بایومورفیک   - 15
معماری حوزه عمومی   - 1062
سینما ـ طراحی صحنه ـ معماری   - 15
مرزهای معماری   - 1047
رابرت ونتوری در بیست و پنج روایت   - 15
نگاه نو به سكونت   - 915
اینستالیشن های شهری   - 14
المان شهری   - 868
ویلا ساوا ـ لوکوربوزیه   - 14
نظریه شهری   - 835
معماری و غذا   - 13
معماری و سیاست   - 802
فیلم پارازیت ساخته بونگْ جونْ هو   - 13
معماری مدرن   - 776
معماری و دشت   - 12
معماری پایدار   - 744
معماری خاورمیانه   - 11
کلان سازه   - 731
ده کتاب که هر معمار باید بخواند   - 11
روح مکان   - 670
معماری خوانی   - 10
آینده گرایی   - 660
ده پروژه کمتر شناخته شده لوکوربوزیه متقدم   - 10
معماری منظر   - 628
کنگو کوما ـ استادیوم ملی توکیو   - 10
برنامه ریزی شهری و منطقه ایی   - 624
کلیسای رونشان ـ لوکوربوزیه   - 10
آرمان شهرگرایی   - 587
بی ینال ونیز   - 10
طراحی صنعتی   - 575
درس گفتارهای اتووود   - 10
معماری تندیس گون   - 570
معماری و انسان شناسی   - 10
توسعه پایدار   - 566
فمینیسم   - 9
معماری شمایل گون   - 556
معماری و فضای زیرساخت های نرم   - 9
منتقدان معماری   - 556
اتوره سوتساس به روایت آلیس راستورن   - 9
نوسازی و بهسازی بافت های شهری   - 545
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه دوم   - 9
معماریِ توسعه   - 517
ده زن برتر تاریخ معماری مدرن   - 9
باز زنده سازی   - 494
لیوینگ آرکیتکچر   - 9
هنر مدرنیستی   - 437
معماری تخت جمشید   - 8
معماری یادمانی   - 390
معماری بلوک شرق ـ جهان در حال محو شدن   - 8
طراحی نئولیبرال   - 387
شارلوت پریاند به روایت آلیس راستورن   - 8
معماری سبز   - 385
مسابقه دانشجویی اتووود ـ دوردوم. مسابقه اول   - 8
تغییرات اقلیمی   - 371
تز 1400   - 8
معماری ارزان   - 363
معماری آمریکای جنوبی   - 8
تراشه های کانسپچوال   - 359
معماری و جنگ   - 7
معماری پست مدرن   - 352
طراحی و ضایعات به روای آلیس راستورن   - 7
معماری محدود   - 333
ردلف شیندلر به روایت الیس راستورن   - 7
بنای محدود   - 323
گونتا اشتلزل به روایت آلیس راستورن   - 7
گرمایش زمین   - 317
مینت د سیلوا به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری محلی   - 308
جنبش "جانِ سیاهان مهم است" و مسئله‌ی طراحی به روایت آلیس راستورن   - 7
اتووود کلاسیک   - 304
ریچارد نویترا به روایت آلیس راستورن   - 7
محوطه سازی   - 295
طراحی در زمانه بحران به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری تجربی   - 285
کارلو اسکارپا به روایت آلیس راستورن   - 7
بدنه سازی شهری   - 277
عبور از مرحله جنینی   - 7
کتابخانه ی اتووود   - 276
معماری مصر   - 7
اقتصادِ فضا   - 274
منبع شناسی اتووود   - 7
معماری انتقادی   - 272
پاویون ایران ـ بی ینال ونیز 2016   - 7
معماری ـ سینما   - 268
رقابت مجتمع چندعملکردی شهید کاظمی قم   - 7
زنان و معماری   - 250
آلوار و آینو آلتو به روایت آلیس راستورن   - 7
فضای منفی   - 247
هشت کوتاه نوشته در مورد پوپولیسم   - 7
عکاسی   - 241
طراحی و پناهجویان   - 7
مسکن حومه شهری   - 237
آیلین گری به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری های تک   - 235
باوهاوس به روایت آلیس راستورن   - 7
هنر انتزاعی   - 229
لوسی رای به روایت آلیس راستورن   - 7
گرافیک   - 215
مارسل بروئر به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن عمومی   - 209
چارلز رنه مکینتاش به روایت آلیس راستورن   - 7
طراحی مبلمان   - 208
باکمینستر فولر به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و فاجعه   - 199
طراحی در بازی و تاج و تخت به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری فضای داخلی   - 185
سائول باس به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری و رسانه   - 180
میس ون در روهه به روایت آلیس راستورن   - 7
مسکن روستایی   - 178
معماری و عکاسی به روایت آلیس راستورن   - 7
پروژه های دانشجویی از سراسر جهان   - 178
طراحی روی بام به روایت آلیس راستورن   - 7
معماری ژاپن   - 174
صد و بیست و یک تعریف معماری   - 6
معماری ایران   - 169
پنج پروژه لوکوربوزیه متاخر که هیچگاه ساخته نشدند   - 6
ترسیمات معماری   - 166
فرایند تکامل معماری مدرن هند   - 6
هنر گفت و گو   - 165
مسابقه ویلا 1400   - 6
بلندمرتبه ها   - 138
ورنر پنتون به روایت آلیس رستورن   - 6
اتووود ـ ایران معاصر   - 123
ده پرسش از دو معمار   - 6
معماری کوچک مقیاس   - 106
جنتریفیکیشن   - 6
ویرانه ها   - 104
معماری استرالیا   - 5
مدرنیته؛ از نو   - 98
زنان، آشپزخانه، مقاومت   - 5
معماری چین   - 97
گزارش فرانسویِ وس اندرسون   - 5
معماری آسیا   - 93
تناقض هاوپیچیدگی ها:تئوریهای پیچیدگیِ ونتوری وجیکوبز   - 5
معماری اروپا   - 91
اکنی استودیو   - 5
معماری مذهبی   - 90
کتاب هایی در باب یوتوپیا   - 5
معماری فاشیستی   - 89
رادایکالیسم ایتالیایی در سیزده روایت   - 5
معماران و چالش انتخاب معماری   - 87
شهرسازی کوچک مقیاس   - 5
معماری جنگلی   - 84
چهار یادداشت برای علی اکبر صارمی   - 4
اکسپو   - 83
اتومبیل در چهار روایت کوتاه از بری ریچاردز   - 4
ویروس کرونا و معماری   - 80
بلوپرینت   - 4
فیلوکیتکت   - 79
اتووودْ آبزرور   - 4
معماری و هنر انقلابی   - 79
شهر ژنریک و نامکان ها   - 4
گفت و گو با مرگ   - 79
اکسپوی دبی. 2020   - 4
معماری پراجکتیو   - 78
چالش های اخلاقی ریاضت ورزی در معماری به روایت پیر ویتوریو آئورلی   - 4
جهان علمیْ تخیلی   - 74
چگونه یوتوپیا در روسیه انقلابی مدفون شد   - 4
معماری هند   - 70
فرایند خلاقیت چهار پیشگام معماری مدرن   - 4
معماری دیجیتال   - 68
همه ما سایبورگ هستیم   - 4
پالپ نیوز ِ اتووود   - 68
فرهنگ کمپ به روایت سوزان سانتاگ   - 4
بحران آب   - 65
اختلال های تشخیصی معماران مدرن   - 4
مدارس معماری   - 65
معمای حبابی   - 4
معماری و نقاشی   - 61
معماری پساصنعتی   - 4
پداگوژی   - 60
معماری آفریقا   - 3
زاغه نشینی   - 57
اتووودْ باکسْ آفیس   - 3
معماری و روانشناسی   - 57
مدرنیسم هیپی   - 3
طراحی مُد   - 56
معماری مدارس   - 3
معماری کانستراکتیویستی   - 54
داریوش شایگان و هنر ایرانی   - 3
معماری و هوش مصنوعی   - 53
بازپس گیری حریم خصوصی مان به روایت آنا وینر   - 3
معماری و رنگ   - 53
ژان بودریار؛ شفافیت، ابتذال و آلودگی رابطه   - 3
معماری و ادبیات   - 52
فیلم پدر ساخته ی فلوریان زلر   - 3
آنتروپوسین   - 52
شش پروژه شاخص معماری پست مدرن   - 3
معماری بیابانی   - 50
اندیشیدن از مجرای پاسخ های کووید 19 با فوکو   - 3
معماری و آب   - 50
باشگاه مشت زنی   - 3
معماری اوایل قرن بیستم روسیه   - 47
رقابت آسمانخراش ایوُلو 2016   - 3
هنر روسیه   - 45
آینده کجاست؟ روایتی از رولینگ استون   - 3
طراحی در وضعیت پندمیک به روایت آلیس راستورن   - 45
لویی کان به روایت آلیس راستورن   - 2
باهاوس   - 44
اسمیتسن‌ ـ رابین هود گاردنز   - 2
جنبش متابولیسم   - 44
کودتایی که در مورد ان صحبت نمی کنیم   - 2
معماری و گیم   - 40
تعییرات زیست محیطی ـ انقلاب یا انهدام   - 2
معماری و سلامت   - 37
یوتوپیاهای سیاره ای . نیکیتا داوان با آنجلا دیویس و گایاتری اسپیواک   - 2
درگذشت زاها حدید   - 35
جودیت باتلر مارا به تغییر شکل خشم مان فرا می خواند؛ گفت و گویی با ماشا گِسِن   - 2
معمارْستاره ها به روايت اتووود   - 34
برج سیگرام چگونه جهانی شد؟   - 2
طراحی پارامتریک   - 34
زیستْ ریاضت و همبستگی در فضای اضطراری   - 2
اکسپو شانگهای 2010   - 33
فیس بوک، گوگل و عصر تاریک سرمایه داری نظارتی   - 2
معماری آمریکا   - 33
شهرهای پیشاصنعتی   - 2
معماری مجازی   - 31
رابرت نوزیک، یوتوپیا و دولت حداقلی   - 2
اکسپو میلان 2015   - 28
فیلم های اتووود   - 2
پاویون های سرپنتین   - 28
سایبرفمینیسم   - 2
معماری پس از یازدهم سپتامبر   - 25
معماری و کودک   - 2
معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی   - 24
سایبورگ   - 2
معماری و کوه   - 23
سایبرنتیک   - 1
طراحی جزییات   - 23
نمایش های مد پرادا   - 1
معماری و آسمان   - 21
ان اف تی   - 1
جشن نامه اتووود   - 21
متاورس   - 1
زاها حدید از نگاه معماران ایرانی   - 21
فیلمْگفتارهای معماری و پداگوژی معماری   - 1
زنانِ معمارِ ایرانی و سقف شیشه ای در نوزده روایت   - 20
تابْ آوری دفاتر نوپای معماری   - 1
معماری ـ موسیقی   - 19
پیتر آیزنمن و خانه شماره یک به روایت روبرت سومول   - 1
شانزده کتاب برای ورود به جهان اِی آی و عصر آنتروپوسین   - 19
ده پرسش از هشت معمار   - 1
سینما به ترتیب الفبا به روایت هاوارد سوبر   - 18
چهل نکته در باب هایدگرْخوانی   - 1
فرهنگ نفت   - 18
شهرْخوانی با اتووود   - 1
پردیس ویترا   - 18

طــراحــــــــــــــان
آر ای ایکس   - 3
زیگموند فروید   - 19
آراتا ایسوزاکی   - 16
ژان بودریار   - 11
آرشیگرام   - 8
ژان نوول   - 22
آرکی زوم   - 6
ژاک دریدا   - 19
آلبرت پوپ   - 4
ژاک لوگوف   - 4
آلدو روسی   - 15
ژیل دلوز   - 34
آلفرد هیچکاک   - 5
سائول باس   - 7
آلوار آلتو   - 19
ساسکیا ساسن   - 9
آلوارو سیزا   - 9
سالوادور دالی   - 2
آن تینگ   - 4
سانا   - 5
آنتونی گائودی   - 28
سانتیاگو کالاتراوا   - 14
آنتونی وایدلر   - 5
سدریک پرایس   - 3
آنتونیو نگری   - 6
سو فوجیموتو   - 18
آنسامبل استودیو   - 2
سوپراستودیو   - 9
آنیش کاپور   - 8
سورِ فِهْن   - 6
آی وِی وِی   - 34
سوزان سانتاگ   - 10
آی/ تری   - 2
شاشونا زوبوف   - 4
اُ ام اِی   - 59
شیبیک و کریستوف   - 2
اتوره سوتساس   - 8
شیگرو بان   - 34
ادریان لابوت هرناندز   - 5
عبدالعزیز فرمانفرمایان   - 4
ادوارد برتینسکی   - 1
فدریکو بابینا   - 30
ادوارد سعید   - 17
فرانک گهری   - 50
ادوارد سوجا   - 10
فرانک لوید رایت   - 45
ادواردو سوتو دی مُرِ   - 18
فرای اوتو   - 10
ادولف لوس   - 9
فردا کولاتان   - 2
ارو سارینن   - 30
فردریک جیمسون   - 4
اریک اوون موس   - 14
فرشید موسوی   - 3
اریک هابسبام   - 2
فمیهیکو ماکی   - 4
استن آلن   - 4
فیلیپ جنسن   - 7
استیون هال   - 32
گابریل کوکو شنل   - 2
اسلاوی ژیژک   - 18
گایاتری چاکراوارتی اسپیواک   - 7
اسنوهتا   - 7
گرگ لین   - 7
اسوالد متیوز اونگرز   - 7
گونتا اشتلزل   - 1
اسوتلانا بویم   - 5
لئوپلد بانچینی   - 2
اسکار نیمایر   - 38
لئون کریر   - 2
اف او اِی   - 9
لبس وودز   - 26
ال لیسیتسکی   - 5
لوئیس باراگان   - 2
الیس راستورن   - 112
لوئیس مامفورد   - 1
اِم اِی دی   - 25
لودویگ لئو   - 3
ام وی آر دی وی   - 74
لودویگ میس ون دروهه   - 29
اماندا لِــوِت   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 4
اورهان پاموک   - 4
لودویگ هیلبرزیمر   - 1
اویلر وو   - 9
لوسی رای   - 15
ایلین گری   - 9
لویی کان   - 39
ایوان لئونیدوف   - 4
لوییجی مورتی   - 1
بئاتریس کُلُمینا   - 10
لوییس بورژوا   - 8
بال کریشنادوشی   - 4
لُکُربُزیه   - 153
باک مینستر فولر   - 13
لیام یانگ   - 4
برنارد چومی   - 36
لینا بو باردی   - 4
برنارد خوری   - 2
مارتین هایدگر   - 32
برنو زوی   - 7
مارسل بروئر   - 7
بنیامین برتون   - 8
مارشال برمن   - 16
بوگرتمن   - 1
مانفردو تافوری   - 16
بی یارکه اینگلس   - 69
مانوئل کاستلز   - 3
پائولو سولری   - 4
ماکسیمیلیانو فوکسِس   - 10
پائولو فریره   - 2
مایکل سورکین   - 4
پاتریک شوماخر   - 3
مایکل گریوز   - 6
پال گلدبرگر   - 1
محمدرضا مقتدر   - 4
پرویز تناولی   - 2
مخزن فکر شهر   - 1
پری اندرسون   - 3
مـَــس استودیو   - 3
پل ویریلیو   - 28
معماران آر سی آر   - 5
پیتر آیزنمن   - 59
معماران مورفسس   - 16
پیتر برنس   - 5
موریس مرلوپنتی   - 2
پیتر زُمتُر   - 69
موشه سفدی   - 12
پیتر کوک   - 10
میشل سر   - 3
پیر بوردیو   - 5
میشل فوکو   - 59
پییر ویتوریو آئورلی   - 14
نائومی کلاین   - 5
تئودور آدورنو   - 7
نورمن فاستر   - 36
تادو اندو   - 13
نیکلای مارکوف   - 1
تام مین   - 13
هانا آرنت   - 10
تام ویسکامب   - 10
هانری لفور   - 24
تاکامیتسو آزوما   - 3
هانی رشید   - 5
توماس پیکتی   - 5
هرزوگ دی مورن   - 31
توماس هیترویک   - 31
هرنان دیاز آلنسو   - 18
تیتوس بورکهارت   - 2
هنری ژیرو   - 3
تیموتی مورتُن   - 2
هنریک وایدولد   - 1
تیو ایتو   - 25
هنس هولین   - 5
جاشوا پرینس ـ رامس   - 2
هوشنگ سیحون   - 14
جان برجر   - 2
هومی بابا   - 2
جان هیداک   - 7
واسیلی کاندینسکی   - 2
جف منن   - 2
والتر بنیامین   - 30
جفری کیپنس   - 3
والتر گروپیوس   - 18
جورجو آگامبن   - 8
ورنر پنتون   - 5
جوزپه ترانی   - 2
ولادیمیر تاتلین   - 13
جولیا کریستوا   - 2
ولف پریکس   - 1
جونیا ایشیگامی   - 7
ونگ شو   - 8
جیمز استرلینگ   - 1
ویتو آکنچی   - 12
جین جیکوبز   - 2
ویوین وست وود   - 6
چارلز جنکس   - 7
ک. مایکل هیز   - 2
چارلز رنه مکینتاش   - 7
کارلو اسکارپا   - 13
چارلز کوریا   - 15
کازو شینوهارا   - 2
چاینا میه ویل   - 4
کازیو سجیما   - 2
حسن فتحی   - 6
کالین روو   - 1
حسین امانت   - 3
کامران دیبا   - 13
خورخه لوئیس بورخس   - 2
کامرون سینکلر   - 11
داریوش آشوری   - 1
کریستفر الکساندر   - 2
داریوش شایگان   - 13
کریستین نوربرگ ـ شولتز   - 15
دانیل لیبسکیند   - 24
کریم رشید   - 5
دنیس اسکات براون   - 10
کلر استرلینگ   - 2
دورته مندروپ   - 3
کلود پَره   - 3
دیلرـ اِسکـُـفیدیو+رِنفرو   - 23
کنت فرمپتن   - 14
دیوید رُی   - 2
کنزو تانگه   - 10
دیوید گیسن   - 2
کنستانتین ملنیکف   - 3
دیوید هاروی   - 25
کنگو کوما   - 47
رابرت نوزیک   - 2
کوپ هیمِلبِلا   - 23
رابرت ونتوری   - 31
کورنلیوس کاستوریادیس   - 3
رُدولف شیندلر   - 7
کوین لینچ   - 7
رضا دانشمیر   - 5
کیانوری کیکوتاکه   - 1
رم کولهاس   - 119
کیتیو آرتم لئونیدویچ   - 1
رنزو پیانو   - 34
کیشو کـُـروکاوا   - 8
ریچارد مِیر   - 8
یان گِل   - 9
ریچارد نویترا   - 7
یو ان استودیو   - 32
ریموند آبراهام   - 1
یورگن هابرماس   - 15
رینر بنهام   - 2
یورن اوتزن   - 1
رینهولد مارتین   - 5
یونا فریدمن   - 5
ریکاردو بوفیل   - 7
یوهانی پالاسما   - 12
زاها حدید   - 196

کـاربـــــــری هـا
مسکونی   -877
گالری   -95
زیرساخت های شهری   -477
هتل   -84
فرهنگی   -383
ورزشی   -68
پاویون   -303
حمل و نقل عمومی   -39
موزه   -273
بیمارستان و داروخانه و کلینیک   -38
اداری ـ خدماتی   -255
ویلا   -27
تفریحی   -192
مجموعه های مسکونی   -8
مسکونی ـ تجاری   -173
زاغه نشینی   -6
اموزشی   -158
سرویس بهداشتی عمومی   -5
صنعتی   -114
عناصر یادمانی شهری   -5
معماری مذهبی   -108
تجاری   -3
حامی اتووود
مقـــــــــــالات
    دیوید هاروی و شهر در قامت فهمی انسانْ تولید
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    پهنه ی معلق تهران؛ شاه عبدالعظیم یا شهر ری
        علی رنجی پور
    دیوید هاروی و شهرســــــــــــــــــــــــــــــــــازی آلترناتیو
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
    هنر گفت و گو ـ جان بریسندن و اد لوییس با دیوید هاروی
        آرش بصیرت "سردبیر اتووود"
چنـــــد پــــروژه
مجموعه مسکونی شاه پریان
طراح : علیرضا امتیاز "مدیر اتووود"
منزل شخصی دکتر دلیر - خیابان ولیعصر کوچه 8
طراح : محمود امیدبخش
مجموعه ي تجاري و پاركينگ طبقاتي شقايق
طراح : امين حشمتی
خانه شعر ، پايان نامه معماري كارشناسي ارشد
طراح : م معيت
گذرگاه همیابی
طراح : محمود امیدبخش
کاریــــــــــــابی
   کاریابی
   لیست درخواست ها ی قبلی شما
   لیست کاندیدها به تفکیک استان
   لیست فرصت های کاری به تفکیک استان
وبـــــلـاگ هـــــا
آرشیتکت نمونه
مدیر : مسعود زمانیها
معماری به مثابه ساخت-سجاد نازی
مدیر : سجاد نازی
فتوت نامه معماران
مدیر : اخوان الصفا
مجله معماری Architecture Foolad City
مدیر : مسعود پریوز
معــــرفی کتــــــاب
رهیافت پدیدارشناسی در اندیشه پیتر زومتور
نویسنده :  .
انتشارات : علم معمار

حامی اتووود
 رسانه ی تخصصی معماری و شهرسازی میم زون
نامکان‌ها؛ درآمدی بر انسان‌شناسی سوپرمدرنیته
اتووود سرویس خبر:   تيم اتووود
1394/02/18
مـنـــــــبـع : مارک اوژه، ترجمه منوچهر فرهومند، دفتر پژوهش‌های فرهنگی
تعداد بازدید : 3263

به گمانم آمد به مکان جدیدی نیاز دارم

{این را} او گفت

جایی نه الزاماً دل‌چسب و جذاب، فقط یک مکان ناشناس، بی‌هیچ هم‌خوانی

جایی که در آن بی‌اندازه تنها باشم، مثلاً یک هتل!

Reymond chandler,

the Lady in

the Lake))

مقدمه

صورت بندی جدید فضا/ مکان در نیمه دوم قرن بیستم میلادی، رویکرد چشم‌اندازگرایانه را در تفسیر جغرافیای فرهنگی متمایز ساخته است، اگر تا پیش از این هژمونی امر تاریخ‌گرایانه به برساخت معنا و هویت در فضا/ مکان می‌پرداخت و وجهی هندسی به آن می‌بخشید، در تأملات اگزیستانسیل اخیر فضاهای جغرافیایی خود را از تسلط امر تاریخی رها ساخته‌اند، فضا به درون تکثر هم‌زمانی از معانی و نشانه های مونتاژشده ای پرتاب شده است و به مثابه درهم‌آمیختگی و چهل تکه‌گی در تولید و بازتولید معنا قابل تفسیر است. چنانکه انسان شناسان معاصر به بازتعریف در تفسیر نسبت به فضا/ مکان روی آورده‌اند؛ ساختن ترکیب ”نامکان ها“ برای تفسیر انسان‌شناختی فضاهای جهان سوپرمدرنیته توسط مارک اوژه نمونه‌ای از این تفسیرهای جدید است.

مارک اوژه ( ـ 1935)؛ انسان شناس فرانسوی با تحلیل های”جوامع دور“، متوجه این وجه از دنیای ”جوامع نزدیک“ شد که پیچیدگی و چندساحتی بودن جهان سوپرمدرنیته با احاطه فضای زیست، به گونه ای میدان تفسیرهای انسان شناختی وی را دچار دگردیسی ساخته است، ”نزدیک/ جای دگر“نخستین دو وجهی نظریه وی است. اوژه در تفسیر فضا/ مکان‌هایی مانند مترو و پارک، به برساخته شدن سوبژکتیویته ای در این فضاها برخورد کرد که دلالت بر گونه متمایزی از فضا/ مکان داشت و در تأویلی پدیدارشناسانه، واژه ”نامکان‌ها“ را تولید ساخت و این دومین دو وجهی اوژه است؛ ”مکان / نامکان“.

این تمایز و چرخش معناشناختی در تحلیل های مردم‌نگارانه همراه با دوره‌ای به نام ”بحران بازنمایی“ در روش‌شناسی کیفی هم‌زمان شد. دوره‌ای که در آن انسان‌شناسان در اصالت بازنمایانه متون تفسیری خود بر فضا/مکان دچار تردید شدند و در تفاسیر خود به تحلیلی بینامتنی از ”امر واقعی“، ”متن تفسیر“،”تجربه زیسته“ و ”سوبژکتیویته مفسر“ دست یافتند که از درون این اختلاط و چندگانگی روشی، می توان خاستگاه خلق و بازاندیشی”نامکان“ را جستجو نمود. اوژه پیرو سنت دیرین نویسندگان فرانسوی، کوشیده است دیدگاه خود را در حجمی کم طی سه بخش مجزا سامان دهد: نزدیک و جای دیگر، مکان انسان‌شناختی و از مکان‌ها تا نامکان‌ها.

نزدیک و جای دگر

اوژه از عنوان انسان‌شناسی سوپر مدرنیته برای بحث در مورد فضا استفاده می‌کند؛ بنابراین خواننده قبل از هر چیز باید میان مرزهای ”ما قبل مدرن“,”مدرنیته“و ”پسا مدرنیته“ را از هم تشخیص دهد، چرا که برای مثال از مهم‌ترین اندیشه‌های اوژه در بخش اول کتاب، وجود تفاوت اساسی میان مفهوم مکان در ماقبل مدرن و مدرن از یک‌سو و در پسا مدرن از سوی دیگر است. در ترجمه انگلیسی این کتاب بعضا از عنوان ”هایپر مدرنیته“ نیز در معنای ”سوپرمدرنیته“ استفاده شده است. سوپر مدرنیته گامی فراتر از هستی‌شناسی پسامدرن برمی‌دارد و متکی بر حقایق قابل قبول‌تری است. مدرنیسم بر خلق”حقایق عالی“ (به تعبیر لیوتار ”کلان روایت“) همت می گمارد و پس از آن پسامدرنیته بر ویرانی و ساختار‌زدایی از همان ارزش‌ها تمرکز می‌کند؛ سوپر مدرنیته اساساً دغدغه خود را خلق یا ساختارشکنی نمی‌داند. سوپر مدرنیته به جای فرار از تکرار پوچ‌گرایانه پسامدرنیزم می‌کوشد از میان انبوه دلالت‌های رسانه‌ای دست به انتخابی بزند که کاربردی‌تر باشد، جستجوهای اینترنتی و ساختارهای به هم مرتبط وبلاگ‌ها می توانند نمونه خوبی برای توضیح این بحث باشند. وضعیت سوپر مدرن بر اساس وجهی از افراط تعریف شده است. چنین تعریفی القا‌كننده این نكته است كه وضعیت مزبور به دلیل تضادهای خود عرصه‌ای برای مشاهده و موضوعی برای پژوهش انسان‌شناختی فراهم می‌آورد. سوپر مدرنیته سكه‌ای است كه پسامدرنیته فقط طرف خط آن را نشان می‌‌دهد، عكسی كه پسامدرنیته نگاتیو آن است.

از نظر سوپر مدرنیته، مشكل اندیشیدن درباره اولین رخداد یعنی ”زمان“، از فراوانی بیش از اندازه رخدادهای جهان معاصر ناشی می‌شود نه از فروپاشی اندیشه پیشرفت. دومین تحول با شتاب خاص جهان معاصر و وجه افراط سوپر مدرنیته، ”فضا“ است. به شكلی كم و بیش متناقض، می‌توان گفت كه این افراط با كوچك شدن زمین همبستگی دارد و با هرچه دورتر رفتن انسان در سفرهای فضایی تجسم می‌یابد. سومین چهره افراط وضعیت سوپر مدرن واژه‌ای به نام ”خود“ است، یعنی فضاهایی که خود به خود مکان‌های انسان‌شناختی نیستند و برخلاف مدرنیته بودلری نمی‌توانند در جاهای قدیمی قرار بگیرند. اوژه در بخش نخست ضمن ارائه تعریفی از موضوع و روش انسان‌شناسی و تمایز آن با دیگر علوم انسانی همچون تاریخ، مدخلی به توضیح انسان‌شناسی جوامع نزدیک ارائه می‌کند. در ابتدای بحث، به دلیل نبود ساختار مشخص بعضا گسستی میان منظور نویسنده و درک خواننده ایجاد می‌شود. نگارش نویسنده معمولاً در قالب جملات طولانی و توضیحات وصفی و ترکیبی معترضه و بلند است که تا حدودی از بلاغت متن می‌کاهد.

اوژه در این فصل عنوان می‌کند که موضوع انسان‌شناس مدرن همچنان ”دیگر“ است، اما دیگر در انسان‌شناسی معاصر در فرهنگِ خود انسان‌شناس جستجو می‌شود و نه در فرهنگ بیگانه. در این تعبیر ما قبل مدرن و مدرن از بین نمی‌رود بلکه به نوعی در زیر لایه‌های جدید مدفون می‌گردد. به زعم اوژه سوپر مدرنیته امکانی از ”خود قوم‌نگاری‌“ را به عنوان یک ابژه انسان‌شناسانه فراهم می‌آورد، روشی که وی تا حدود از فروید وام گرفته است. جدیدترین موضوعات انسان‌شناسی قرن 21 در پیرامون خود محقق وجود دارند. انسان‌شناسِ معاصر دیگر ملزم به سفرهای طولانی و بعضا طاقت‌فرسا به سرزمین‌های با فرهنگ بیگانه یا همان ”جای دیگر“ نیست و این بار از ”نزدیک“ شروع می‌کند. اوژه خود نیز پس از سال‌ها پژوهش در جوامع دوردست و فرهنگ‌های بیگانه به خصوص در آفریقا و کشور ساحل عاج، در نامکان‌ها به بررسی شهر و زندگی شهری در جوامع معاصر غربی پرداخته است. او می‌کوشد قلمرو موضع خود را گسترده کند و میدان پژوهش این بار چندان وسعتی ندارد. در این نوع خاص انسان‌شناسی، ابژه‌ها اولویت بیشتری نسبت به روش‌ها دارند.

در نگاه اوژه ”این انسان‌شناسی نیست که دل‌زده از میدان‌های پژوهشی غریب و نامتعارف به جوامع آشنا و مأنوس روی آورده است، بلکه جهان معاصر است که به حکم ضرباهنگ تند تغییر و تحول خود، نگاه انسان‌شناس را جلب می‌کند و از او می‌خواهد تعریف تازه‌ای از موضوع همیشگی انسان‌شناسی یعنی مقوله دیگری و دیگربودگی به دست دهد“. این روش با روشی که تاریخ دارد متفاوت است. انسان‌شناسی ”اکنون“ را مطالعه می‌کند که توسط انسان‌ها زیسته شده است و همیشه موضوع خود را در دنیای معاصر می‌یابد: ”انسان‌شناس دارای علایق تاریخی است و باید هم باشد با این حال به معنای اخص کلمه او مورخ نیست. مورخ با واقعه‌ای که گزارش می‌کند هم عصر نیست ولی قوم‌شناس با عمل اظهار و شخص اظهار‌کننده هم عصر است“. حال این تیز‌بینی و حساسیت پست‌مدرن است که ادعا می‌کند با فرم جدیدی از فضا به نام نا‌مکان مواجه است. اوژه با طرح این سوال در ذهن خواننده که اساساً چه مکانی می‌تواند قابلیت مطالعه انسان‌شناسانه را در دنیای معاصر داشته باشد به بخش دوم بحث خویش وارد می‌شود.

مکان انسان شناختی

آنچه به زعم اوژه مکان انسان‌شناختی نامیده می‌شود مکانی است مشترک بین انسان‌شناس و افرادی که موضوع پژوهش وی هستند و در آن مکان زندگی می‌کنند. بومیان یک منطقه می‌پندارند که مکان جهانی بسته است که شکل قطعی و ابدی دارد، مکانی که طبعاً موضوع شناخت آنان نیست، زیرا هرچه را باید در آن شناخت از پیش می‌شناسند؛ مکانی پایدار که به آنان امکان می‌دهد جایگاه خود را در هستی و کائنات تشخیص دهند. در ذهنیت انسان‌شناس جامعه مورد مطالعه آن چنان شفاف است که می‌توان از ورای عادت‌ها و رفتارها و نهادهایش به عمق وجود آن پی برد، کدام یک درست می‌اندیشند؟

تصور بومیان برای حفظ و بقای قلمرو و سرزمین ضروری است، ضمن آنکه آنان وجود گروه‌ها و سرزمین‌های دیگر و ضرورت دادوستد مادی و معنوی با آن‌ها را نفی نمی‌کنند و ذهنیت قوم‌شناس نیز مانع از پذیرفتن فراز و نشیب تاریخ مردمان و جنبش و تحرک مکانی و تغییر و تحول عادات و آدابشان نیست.

مکان تجلی‌گاه تاریخ، هویت، روابط اجتماعی و معنایی است که افراد برای این روابط قائل هستند، فضایی است که ارزش‌های اجتماعی در آن شکل می‌گیرد و در نهایت یک جامعه را از جامعه دیگر متمایز می‌سازد. برای مثال می‌توان از قبایل آفریقایی نام برد. مکانی که در آن فرد با نوع خاصی از مناسبات اجتماعی سروکار دارد و ویژگی‌های خاصی برای این فضا تعریف شده است. این جهان بسته، جهان نمادها و نشانه‌ها است، جهانی که در درون آن هر رفتار جایگاه و معنای مشخصی دارد و افراد و گروه‌ها بر اساس معیارها و ارزش‌های یکسانی تعریف و تفسیر می‌شوند.

فضاهای معاصر امروزی را اوژه با توجه به تضاد ویژگی‌هایشان با جهان‌های بسته، نامکان می‌خواند. نامکان‌ها حاصل همان وضعیتی هستند که نویسنده آن را سوپرمدرن می‌نامد. افراط در سه عنصر زمان، فضا و فردیت باعث می‌شود کثرت رخدادها نگذارد فرد به گذشته نزدیک خود معنا بدهد، در این وضعیت همه‌چیز در تغییر است، البته این به آن معنا نیست که نمی‌توان هویتی برای این فضاها در نظر گرفت، نویسنده نشان می‌دهد همه این فضاها، درعین‌حال که ”مکان“ هستند، ”نامکان“ نیز هستند؛ درعین‌حال که فرد ممکن است در این فضاها دچار سرگشتگی شود، می‌تواند هرلحظه تعریف جدید از خود ارائه دهد که این مسئله هم می‌تواند مثبت باشد و هم منفی.

به بیان اوژه فضاهای جدید به این معنا نیستند که دنیای امروز از معنا تهی است و یا معانی کمی دارد یا کمتر ازآنچه در گذشته داشته است، خواهد داشت. ما یک نیاز روزانه صریح و آشکار برای معنا دادن به دنیا احساس می‌کنیم، در واقع این رویه احساس نیاز به اشباعِ دنیا با معنا است که اوژه سعی می‌کند خواننده را به آن ارجاع دهد و نه تصور و تقلیل تدریجی معنا که پسامدرن‌ها از فقدان آن با تأسف و تقدس یاد می‌کنند.

اوژه مفهوم فضا را به چالش می‌کشد و این امر را از سویی به پیشرفت رسانه‌ای و ارتباطاتی نسبت می‌دهد و از سوی دیگر مسئله حمل‌ونقل را مطرح می‌کند.

اوژه اظهار می‌کند که بعضی از فضاها که وی آنها را نامکان می‌نامد، نوعی حس عدم ارتباط را (عدم هم‌باشی) القا می‌کنند، احساسی که مبتنی بر آن شخص دیگر نمی‌تواند درک درستی از مختصات خود داشته باشد. برای مثال فرودگاه‌ها مکان‌هایی هستند که تا حد زیادی این احساس را منتقل می‌کنند چرا که در آن فرد بین مبدأ و مقصد خود درحرکت مداوم است، به لحاظ زمانی نیز در سفرهای طولانی (با توجه به پیشرفت فنّاوری در استفاده از سفرهای هوایی سریع‌السیر) زمان نمی‌تواند هماهنگ با انتظارات فرد باشد.

فضا (مکان) پیش از این عرصه‌هایی قابل ادراک را مشخص می‌کرد چرا که محصور در زمان، مکان و فردیتی منحصر به فرد بود. از این رو عرصه مطالعات انسان‌شناسانه نیز با قواعد و ابزارهای مشخصی سروکار داشت، حال آنکه در جهان سوپر مدرن انسان‌شناس نیز می-بایست خود را برای مواجهه با انبوهی از امور نسبی و سیال آماده سازد. جست‌وجوی معنا یکی از خصوصیات جامعه معاصر است و وجه تمایز جامعه سوپر مدرن با جامعه پسامدرن به شمار می‌رود.

از مکان ها تا نامکان ها تناقض دنیای مدرنیته

به وضعیت حاد خود نزدیک می شود، جهان مدرن از درون خود دارای وجه فریبنده و افسون زده (چهره ای ژانوس گونه) است که در تقابل با تسلط مکان انسان-شناختی، وجوه نامکانی را به حاشیه ها و پیرامون ها واپس می زند. چرخش و بحران درونی افسون‌زدگی، ساحتی از عملکردهای دلالت‌بخش را صورت بندی می کند که به زعم مارک اوژه، سوپرمدرنیته نامیده می شود .

نظام های معناساز مدرنیته در تولید/ بازتولید مکان های انسان‌شناختی، ”هویت مند، رابطه مند و تاریخی“ عمل می‌کنند. فضایی که نتوان این عملکردهای دلالت‌بخش را بر آن صورت بندی نمود، در اندیشه اوژه، ”نامکان“ نامیده می شود . در این فضا سوژه به وجوهی نااندیشیده در ناخودآگاه اش گسیل می‌شود؛ برخلاف آنچه در نظام جهان‌شمول مدرنیته همه‌چیز را کامل و همبسته به سوژه‌ها بازنمایی می‌کرده است. از همین رو دوره ای برساخته می-شود که سوپرمدرنیته نامیده می شود؛ دوره‌ای که ”مولد نامکان ها است که خود مکان انسان شناختی نیست“.

در تبیین ترکیب بازاندیشانه نامکان می-توان آن‌چنان که اژه از مرلوپونتی نقل قول می‌کند، گفت؛ ”فضای انسان شناختی را از فضای هندسی متمایز (دانست). او فضای انسان‌شناختی را اگزیستانسیل می داند، یعنی مکانی که در آن موجودی که اساس وجود او ارتباط با محیط است، با جهان رابطه برقرار می کند“ (همان: 100).

این خوانش پدیدارشناسانه را می توان به مثابه مدخلی به فهم ایده اوژه دانست؛ سوژه ای که درون بافتار و متنی قرار می گیرد که در آن شیوه های بلاغی و رتوریک متمایزی از هم به برساخت فضا می پردازند، دنیایی که به درون فراوانی بیش از حد رخدادها، فضاها و فردیت‌ها پرتاب شده است و حادشدگی متن انسان‌شناسانه، ”ذهنیت-های فردی را در معرض تجربه و آزمون صورت های به کلی جدید، تنهایی قرار می-دهد که مستقیماً با پدیدایی و تکثیر نامکان ها در پیوند هستند“. سوژه درون تجربه ای از نامکان حضور دارد که به مثابه  فن فاصله‌گذاری؛ ”فاصله گیری هم‌زمان تماشاگر و نمایش“ عمل می کند. سوژه ها در این تجربه اگزیستانسیل، هم از گذشته و هم از آینده خود بریده می‌شوند و تنها ولی شبیه دیگران، با نامکان رابطه ای مبتنی بر قرارداد برقرار می کنند؛ ”فضای نامکان، کسی را که به آن وارد می شود را از تعینات عادی خویش رها می کند. وجود او محدود است به آنچه در مقام مسافر، مشتری و راننده انجام می دهد یا تجربه می‌کند“  و اینجا است که سوژه های همواره غریب و مسافر، فضاهایی (مانند هتل ها، فرودگاه ها، مراکز فروش، آزادراه ها، فروشگاه‌های فست فود، باشگاه-های گذران اوقات فراغت، اردوگاه‌های پناهندگان، محل‌های اسکان غیرمجاز، سالن های انتظار و...) را می یابند که با آنها احساس قرابت می کنند و در عین حال در تنهایی فردی خویش نیز فرو می روند و همچنین زیستی موقت و گذرا در آن می-یابند. این تناقضی است که همواره همراه با نامکان‌ها بازتولید می شود و سوژه را در عین حضور، به غیاب می کشاند. این هم-زمانی حضوروغیاب در نامکان، آن را در تقابل با آرمان شهر قرار می دهد و از همین رو هیچ جامعه ارگانیکی را در خود جای نمی دهد. تناقض بزرگ فضاهای سوپرمدرنیته در این است که اگرچه انسان‌ها از زمانی‌ که گرد هم می‌‌آیند، کنش اجتماعی دارند و مکان‌ها را نظم می‌‌دهند، اما افراد بی‌شماری که هر روز در نا مکان‌ها جای می‌‌گیرند، مثل این است که در یک پرانتز بزرگ  قرار گرفته باشند؛ خبری از کنش و بر‌هم‌کنش اجتماعی‌، آن طور که برای ما متعارف و ملموس باشد، نیست.

اوژه بر این باور است که چه مکان و چه نا‌مکان، هیچ کدام به شکل ناب و مطلق وجود ندارند. مکان‌ها به صورت مداوم درون نامکان‌ها متولد می‌شوند و روابط میان آنها شکل می‌‌گیرد. هیچ کدام به کلی‌ از میان نمی‌‌روند و هیچ یک هرگز به تمامی‌ تحقّق نمی‌‌یابند. ناپایداری در هویت ها و فضاها، دقیقا از ویژگی‌های جهان سوپرمدرنیته است.

نتیجه‌گیری

شبکه ای از سوژه های تنها و صامت در نامکان های سوپرمدرنیته همراه با بوطیقای ارتباطی و بلاغی خاص خود گرد هم آمده‌اند، مونادهایی که درون خود تأمل و بازتابندگی دارند، جهانی که در معنایی دیگر در مفاهیمی دیگر هم چون ”دگر ـ سرزمین“ به زعم میشل فوکو، ”ریزوم-وارگی“ به زعم ژیل دلوز و ”قدرت زیستی“ به زعم آنتونیونگزی و مایکل هارت بازنموده می شود. ورود این مفهوم به هزاره سوم، وقتی که این نامکان ها به شبکه های اجتماعی مجازی مفصل‌بندی می شوند، مفهوم ”ناجنبش“ به زعم آصف بیات را بازآفرینی می-کنند که از این رهگذر به بازتولید نامکان-های متکثری برساخته‌شده از تنهایی و سکوت سوژه های مقاومت‌کننده می‌انجامد؛ و می‌توان این را نشانه ای از تداوم زیست مفهوم سازی مارک اوژه دانست که هم-چنان مفهوم جعل شده نامکان در تفسیر قوم‌شناسانه تنهایی و سکوت هویت های مجازی نیز امکان بازاندیشی و بازتابندگی دارد.



حامی اتووود
نظـــــــر اعضــــــــا
هنوز نظری برای این خبر ثبت نشده است.

ثبــــــــت نظـــــــر

  
جهت ارسال نظر باید وارد سیستم شوید. / عضو جدید
ایـمـــیـل :  
رمز عبـور :  

درباره معماران معاصر ایران :
این گروه در سال 1386 با هدف ایجاد پل ارتباطی بین معماران ایرانی معاصر گرد هم آمد.با شروع کار این وب سایت معماران متقاضی در محیطی ساده وکارآمد به تبادل پروژه ها ومقــــالات خود خواهند پرداخت ودر فضای فروم به بحث وگفتگو می پردازند.
خانه | ورود | ثبت نام | درباره ما | تماس با ما | قوانین سایت | راهنما | تبلیغات
© کلیه حقوق این وب سایت متعلق به گروه معماران معاصر می باشد.
Developed by Tryon Software Group