سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود بلوپرینت ـ‌ اسنوبیسم در شهر، "لطفاً مرا بخرید" و مُدِ مقهورِ ایرانی

گلنار ابراهیمی ( 1394/05/18 ) :
طراحان ما تا زمانی که عینا از غرب تقلید نکنند، عقب مانده اند و زمانی که مقلد شدند، خود باخته ـ مد جزو هنرهای زیبا نیست، یک صنعت است، صنعت نیاز به خریدار دارد، تک تک مجلات مد در سرتاسر دنیا، تمام رانوی ها و هفته های مد در نیویورک، میلان و توکیو هدفشان بازاریابی برای این صنعت است ـ
مد امروز ایران که هنوز از تبدیل شدن به یک صنعت واقعی فاصله بسیار دارد، اتفاقا به دلیل خانگی و شخصی بودن و عدم نیاز به پاسخگویی به نهادهای بالا دستی، حاوی باورهای درونی دسته ای از دختران در این مقطع در ایران است ـ بروز کلافگی آنهایی است که میخواهند نیاز به جلب توجه را از یک اتهام، تبدیل به یک خواسته کنندـ چرا بدون دیدن کمترین ارزشی در این خرده صنعتی که اتفاقا کاملا برخاسته از زنان و برای زنان است، به سادگی این رخنه ابراز وجود را به کل زیر سوال ببریم؟

فرنوش فارمر ( 1394/05/18 ) :
سركار خانم ابراهيمي

بگذاريد اين گونه نگاه كنيم كه تمسك به عبارت نخ نماو عوامانه‌ي "عقب مانده" و دوري جستن از بررسي موضوعات با ديدگاه‌هاي مختلف خود عين "عقب مانده‌گي" است. پارادوكس اين جمله به اندازه‌ي كافي گوياست به زعم من. ضمن اين كه اين نوشتار دست‌كم چيزي كه مد نظر شماست، يعني "رخنه‌ي ابراز وجود" را زير سوال نمي‌برد، بلكه يك سازوكار ك‍ژ را توضيح مي‌دهد. هميشه انسان‌هايي هستند كه با نگاه حداقلي سعي در تبديل "تهديد"ها به فرصت دارند. منظور از تهديد دقيقاً حجاب اجباريست و تلاش‌هاي "ابكي" براي زيباسازي اين تهديدها در نگاه من مبتذل است مع‌الاسف، حتا در قالب ماركتينگ خلاق. در نهايت سوال اين‌جاست كه ايا هر "تهديد"ي ارزش تبديل شدن به "فرصت" آن هم در چنين ساختار عجيب‌وغريبي را دارد؟

با احترام

گلنار ابراهیمی ( 1394/05/19 ) :
موافقم با شما که ندیدن دیدگاههای مختلف مانع حرکت به جلو و مانع ایجاد فضای خلاق و پویا است. مخالف برچسب زدن بر افرادی هستم که نظرشان با من مخالف است، هر چند که به نظر می رسد شما در کمال احترام من را "عقب مانده" خطاب کرده اید، فارق از توهین آمیز بودن این لفظ، صرف تمسک به مبتذل خواندن دیدگاههای مخالف، به جای استقبال از گفتگو نکوهیدنی است.
در مورد انتقاد شما به این روش "زیبا سازی "، آیا عجیب و غریب بودن روش دلیل کافی برای نرفتن راه است؟ بله، در فضای بسته، که راه مستقیم برای حرکت مسدود و یا حداقل دارای موانع متعدد است، روش معمول، جای خود را به راه حل های غیر معمول می دهد. این کژی زایده شرایط است. و ویژگی مد امروز ایران، نه لزوما ایراد آن.
حرکتی آغاز شده در فضای مد ایران، که اگر نشده بود، این گفتگو نیز وجود نداشت. آیا اولین واکنش ما به این حرکت انتقاد است؟ آیا در مقالاتی به آنچه که این کنش نوید میدهد پرداخته شده که امروز زمان پرداختن به خطرات آن باشد؟ آیا نیاز امروز ما هراس از تغییر و هراس از کنش است؟

فرنوش فارمر ( 1394/05/19 ) :
خانم ابراهیمی
۱ـ جامعه‌ای که همه‌چیز را شخصی می‌کند خیلی از مدرن شدن دور است، چه رسد به مدرن بودن. بنابراین مخاطب جمله‌ی اول را شخص خودتان نگیرید. اگر این‌طور باشد در بخش دوم جمله تیر پیکان عقب‌ماندگی به سمت خود من خواهد بود. بنابراین بنده به عنوان نگارنده‌ی متن خود را از هرگونه توهینی به شما مبری می‌دانم، ولو این‌که شما مایل باشید همچنان بر موضع‌تان پافشاری کنید.
۲ـ عده‌ای در اتاق‌های کوچک خود در خانه نشسته‌اند و از محصولات دست‌دوزشان ارتزاق می‌کنند. اتفاق تازه‌ای نیست و با این قسمت‌ش مشکلی نداریم. قضیه، قضیه‌ی ساده‌ی اختلاف دیدگاه است. ما در بستری زندگی می‌کنیم که فعالان سیاسی و اجتماعی ایران برای آزادی تمام زنان می‌کوشند و همه‌مان می‌دانیم گاهاً به چه قیمتی؛ آن‌وقت عده‌ای در خیابان‌های شهر راه می‌روند، عکاسی می‌کنند و برگردیم به پاراگراف دوم متن. شاید اشتباه از من است که جای ۸۰۰ کلمه، باید این نوشتار را در ۲۸۰۰ کلمه می‌نوشتم.
۳ـ اگر فکر می‌کنید این جریان تنها جواب است و اگر فکر می‌کنید نیاز است، شما می‌توانید مطلبی در حمایت از این جریان بنویسید. تقریباً اطمینان دارم که سردبیری اتووود از انتشار آن استقبال خواهد کرد و به شکل‌گیری فضای گفت‌وگو کمک خواهد کرد.
موفق باشید

گلنار ابراهیمی ( 1394/05/19 ) :
علاقه شما به مبرا دانستن خودتان البته از سخاوتمندی شما به خودتان خبر می دهد، اما به هر حال این دعوت برای ادامه گفتگو قابل ستایش است ـ

فرنوش فارمر ( 1394/05/19 ) :
من نقطه‌ی پایانی بر این گفت‌وگو می‌گذارم چون به‌نظر می‌رسد بحث رفته‌رفته به سمت لفاظی‌ عامیانه می‌رود. این را مشخصاً خطاب به شما گفتم. و همچنان دعوت‌تان می‌کنم متنی بنویسید و به سوال‌های خودتان پاسخ دهید.